Минералды қышқылдар мен сілтілердің әсеріне төзімді

Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 10 бет
Таңдаулыға:

Жоспар:
I. Кіріспе
II.Негізгі бөлім
1.Токоферол.Ашылу тарихы
2.Физика-химиялық қасиеттері
3.Метаболизм
4.Организмге маңызы
5.Гиповитаминоз
6.Гипервитаминоз
7.Емі
III.Қорытынды
IV.Пайдаланылған әдебиеттер

I.Кіріспе
Дәрумен -- адам мен жануарлардың тіршілігіне, олардың ағзасындағы зат алмасудың бірқалыпты болуы үшін аз мөлшерде өте қажетті биологиялық активті органикалық қоспалар. Дәрумен (латыншаvіta - тіршілік және амин) туралы ілімнің негізін 1880 жылы орыс дәрігері Николай Лунин салды. 1912 жылы поляк дәрігері Казимеж Функ сол кезге дейін жасалған тәжірибелер нәтижесін қорытындылап,ғылымғадәрумен терминін енгізді.
Дәруменнемесе витамин - салыстырмалы құрылысы күрделіемес және әр түрлы табиғаты бар төменгі молекулярлы органикалық қосылыстардың тобы. Бұл жиынды химиялық табиғаты бойыншаорганикада біріктіріледі, олардың ортақ қасиеті гетеротрофтылармен азық түрін де тұтынатынында. Автотрофты ағзалар да дәруменге мұқтаж болып келеді, дегенмен олар дәруменді синтез жолымен не тікелей қоршаған ортадан алады.
Дәрумендерді зерттейтін ілім витаминология деп аталады.
Дәрумендердің көбісі коферменттер болып табылады. Дәрумендердің көпшілігі ферментердің негізгі құрамдас бөлігі болып табылады. Ағзада үздіксіз жүріп жататын химиялық реакциялар, мысалы, ішкен тағамның, мал азығының ыдырап қорытылуы, ферменттердің қызметіне байланысты. Тағамның құрамында дәрумен жеткіліксіз болса, адам әр түрлі ауруға шалдығады. Ал дәруменді (әсіресе, А және D дәрумендерін) шамадан тыс көп қабылдау ағзаның улануына (гипервитаминоз) соқтырады. Ол көбінесе, жасбалаларда жиікездеседі. Қазір барлық дәрумендерді суда еритін дәрумен, майд аеритіндәрумен және дәрументектес заттар деп бөледі.
Дәруменнің мал үшін де маңызы зор. Мал азығындадәруменжеткіліксізболса, малдыңөнімітөмендейді, олар жүдеп, әр түрліауруларғашалдығады.
Мал азығында А, Д, Е, К дәрумендеріжеткіліктімөлшердеболуық ажет. Мысалы, А дәруменіжетіспегенжағдайда сиыр не бие көз ауруынашалдығады, сүтікемиді, сондай-ақоларқысырқалуы, іштастауымүмкін. Малға қажеттідәруменбалаусашөпте, жоңышқада, сүрленгеншөптерде, тағыда басқа болады. Қыстаавитаминозға шалдыққан және басқа да түрліжағдайларменжүдеген малға дәруменконцентраттарын, сәбіз, балық майы, тағыда басқа дәрумендері мен мол азық беру керек. Мал азығындағыдәруменмөлшерінкөбейтуүші нарнайыдәруменпрепараттары мен құрғақ ашытқыларшығарылады.

II.Негізгі бөлім
1.Токоферол
E витамині (токоферол) - маңызды антиоксидант болып табылатын май еритін витамин. Табиғатта биологиялық белсенділігімен ерекшеленетін және денедегі функциялармен орындалатын сегіз түрлі формада (изомерлерде) бар. Антиоксидант ретінде, ағзаны токсиндердің зиянды әсерінен қорғайды, мысалы, сүт қышқылы. Оның жетіспеушілігі әлсіздік пен анемияның себептерінің бірі болуы мүмкін.
Ашылу тарихы
Томастың экспериментінде [en] жартылай тазартылған диета, сондай-ақ А, B, C және D витаминдері де бар, өсуді қолдайды.
Алайда Е витаминінің өзі 1922 жылы Герберт Эванс пен Кэтрин Скотт Бишоп ашты. Өз тәжірибелерінде олар казеин, май, сүт майы, тұз және ашытқы қоспасымен тамақтанған егеуқұйрықтар бедеулік болғанын көрсетті. Репродуктивті функцияны салат жапырақтары немесе бидай ұрығынан май қосып қалпына келтіруге болады. Балық майын немесе ұнды қосу қандай да бір жақсартуға әкеп соқпады. Осыдан белгілі бір өсімдік майларында болатын" X факторы " тағамның өте маңызды құрамдас бөлігі болды деген қорытынды жасалды.
Сол жылы e витаминінің жетіспеушілігі бұлшықет жетіспеушілігін және энцефаломаляцияны туындататыны анықталды. 1936 жылы α-токоферол алғаш рет Эванспен бөлінді. "Атауы токоферол" (от др.-греч. τόκος -- "ұрпақ, деторождение", және φέρω -- "боламын") ұсынылды Джордж Калхауном, профессор грек тілінен Калифорния университеті. 1938 жылы α-токоферолдың химиялық құрылымы сипатталды, ал Пауль Каррер оны синтездей алды.
Е витаминін бірінші терапевтік пайдалану 1938 жылы Виденбауэрмен жүргізілді,ол бидай ұрығының майын өсу бұзылуынан зардап шегетін 17 шала туған нәрестелерге қосымша ретінде пайдаланған. Олардың он бірі сауығып, қалыпты өсу қарқынын қайта жандандырды

2.Физика-химиялық қасиеттері
E витамині тобының қосылыстары-ашық сары тұтқыр сұйықтықтар. Емес растворимы суда жақсы растворимы да хлороформе, эфирлеріндегі, гександа, нашар -- қр ацетоне және этанолдағы. Ерітінділер қарқынды флуоресцирлейді(ең көп жұтылу 295 нм, ең көп сәулелену 320-340 нм).Минералды қышқылдар мен сілтілердің әсеріне төзімді. O2 және басқа тотықтырғыштармен өзара әрекеттескен кезде хинондарға айналады.
Бұл заттардың күрделі эфирлері тотығуға едәуір төзімді. Ультракүлгін сәулеленудің әсері кезінде ыдырайды. Инертті газ атмосферасында 100 °C дейін қыздырғанда тұрақты.Е витаминінің тобына жататын маңызды биологиялық белсенді қосылыстар: токоферолдар және токотриенолдар.
Токотриенолдар биологиялық жағынан айтарлықтай аз және токоферолдардан 3', 7 'және 11' күйлеріндегі молекуланың сызықтық бөлігіндегі үш қос байланыстармен ерекшеленеді. Табиғи токоферолдардың барлық асимметриялық орталықтары R-конфигурациясына ие. Табиғи токоферол RR-α-токоферол деп аталады (бұрын d-α-токоферол атауы қолданылған), ал алынған синтетикалық all-rac-α-токоферол деп аталады, ол табиғатта жеті табылмаған сегіз стереоизомерлердің қоспасы болып табылады.
Егер синтез үшін бастапқы зат ретінде фитол қолданылса,онда 2-ambo-α-токоферол деп аталатын RR-α-токоферол және 2S,4'R, 8'R-α-токоферол (2-epi-α-токоферол) қоспасы түзіледі. dl-α-токоферол).Бұл заттардың барлық изомерлері белсенді антиоксиданттар болып табылады, бірақ тек 2R-конфигурациясы бар изомерлер жоғары биологиялық белсенділікке ие.
3.Метаболизм
E витамині липазамен және эстеразамен витаминнің босатылуына әкелетін майлар құрамында асқазан-ішек жолына түседі. Содан кейін ол сіңеді және хиломикрондардың құрамында лимфа жүйесіне, содан кейін қанға түседі. Бауырда витамин токоферолды байланыстырушы ақуыздармен байланысады, және ең көп мөлшерде RRR-α-токоферол бар. Басқа токоферолдар өт қышқылдары бар бауырдан бөлінеді. Бұл ақуыздар витаминді ЛПОНП құрамында қанға жеткізеді. Қан плазмасында ЛПОНП және басқа қан липопротеиндері арасында токоферол алмасуы орын алады. Липопротеиндер фракциялары (әсіресе ЛПНП және ЛПВП арасында) Мен эритроциттер арасындағы алмасу қандағы токоферол концентрациясының тепе-теңдігін қамтамасыз етеді.
Витамин ЛПНП құрамында экстрапеченкалы тіндерге түседі, олар тиісті рецепторлармен басып алынады. Мұндай рецепторлы-жанама механизмнен басқа липопротеинлипазаның белсенділігіне байланысты басқа да бар: фермент хиломикрондар мен ЛПОНПАЛАРДАН токоферолды босатады, содан кейін витамин тіндерге пассивті диффузия арқылы түседі. Жасушалық мембрана арқылы пассивті диффузияның арқасында RR-a-токоферол концентрациясы ағзаның барлық тіндерінде, әсіресе мида артады. Жасушалық мембраналарда фосфолипидтердің құрылымдық ұйымы RRR-a-токоферолдың хиральді формасын білуге қабілетті, соның арқасында витамин мембранада кешіктіріледі, ол жерде өзінің қызметін атқарады (мембрананың құрамындағы синтетикалық токоферолдар оны оксидті стресстен аз қорғауды қамтамасыз етеді).
Ішекте сіңірілмеген токоферолдар нәжіспен шығарылады. Витамин метаболизмінің өнімдері-токоферин қышқылы және оның суда еритін глюкуронидтер несеппен шығарылады.
4.Организмге маңызы
Е витамині тотығу зақымдануынан жасушалық мембраналардың әмбебап протекторы болып табылады. Ол мембрананың қанықпаған липидтермен оттегінің түйісуіне кедергі келтіретін мембранада (гидрофобтық кешендердің пайда болуы) осындай орын алады. Бұл биомембрандарды олардың перекисной деструкциясынан қорғайды. Токоферолдың антиоксиданттық қасиеттері, сондай-ақ хроман ядросының жылжымалы гидроксилінің молекулалары оттегінің еркін радикалдарымен (О2·, бірақ·, НО2·), қанықпаған май қышқылдарының еркін радикалдарымен (RO·, RO2·)
және май қышқылдарының асқын тотықтарымен тікелей өзара әрекеттесуіне ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.