Қоғамның гуманизациясындағы философияның рөлі

Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 9 бет
Таңдаулыға:

Қазақстан Республикасының білім және ғылым министрлігі Ғ.Дәукеев атындағы Алматы энергетика және байланыс университеті
Коммерциялық емес акционерлік қоғамы

№ 1 семестрлік жұмыс

Пәні: Философия
Тақырыбы: Қоғамның гуманизациясындағы философияның рөлі
Мамандық: 5В073100 Өмір тіршілік қауіпсіздігі және қоршаған ортаны қорғау
Орындаған: Атантаев А.А. Тобы:Бждк 18-1
Тексерген: ст.преп. Джаркинбаев .Е.Е.

______________ _______________ ___ ______________ 2020 ж.
(бағасы) (қолы)

Алматы, 2020
Жоспар
Кіріспе ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...3
1. Гуманизм. Гуманизмнің даму тарихы ... ... ... ... ... ... ... . ... ... ... ... ... ... 4
2. Қоғамды гуманизациялаудағы философияның рөлі ... ... ... ... ... ... ... ..7
Қорытынды ... ... ... ... ... ... .. ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... .9
Пайдаланылған әдебиеттер ... ... ... ... ... ... . ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...10

Кіріспе
Адамгершілік жеке сапа ретінде адам білімінің түрлі салаларының ғалымдары тұлғаның барлық адамгершілік дамуының негізі ретінде мойындайды. Бұл ретте гуманизмді қалыптастыру қазіргі қоғам дамуының басты әлеуметтік-педагогикалық үрдісінің - қоғамды ізгілендіру үрдісінің басты проблемасы болып табылады. Бұл мәселе бірінші кезекте адамның білім беру және тәрбиелеу жүйесінде шешілуде.
Қоғамдық өмірді гуманизациялау-қазіргі заманның жаһандық проблемаларының бірі. Ол біртұтас дүниежүзілік өркениет дәуіріне енген адамзаттан оның рухани әлеуетін жаңғыртуға тартылған ғылымның мәртебесін қайта қарауды талап етеді. Ең алдымен, бұл білім беру мен тәрбиелеудің концепцияларын әзірлеуде ерекше маңызы бар, бір ел немесе бір ұлттың білім алуы үшін органикалық емес, бүкіл әлемнің білім беру жүйесі үшін жарамды Педагогика және психология сияқты адам білімінің салаларына жатады.
Қазіргі ғылымның дамуының жетекші тенденциясы-оның өзінің дүниетанымдық негіздеріне жүгінуі, адамға "оралу". Бұл заманауи әлеуметтік тәжірибенің ерекшелігі. Гуманитарлық ғылымдарды дамып келе жатқан тұлғаға қайта бағыттау, адамзат мәдениетінде ешқашан жоғалмаған және ғылыммен сақталған гуманистік дәстүрдің қайта жаңғыруы - өмірдің өзі қойған маңызды міндет.
Әлемдік қоғам қазір өзінің даму кезеңінде жатыр, ол құндылықтарды қайта бағалаумен, өркениетті қозғалысқа кедергі келтіретін нәрселерді еңсерумен сипатталады. Бүгінгі таңда барлық сыныптар, қоғамдық жүйелер алдын ала жағдай ретінде өз мүдделерін іске асыру үшін формальды емес, жалпыадамзаттық идеялар мен идеалдардың беделін мойындау керек.
Және, әрине, қоғамның гуманизмі мен гуманизациясының қалыптасуы мен қалыптасуында философия маңызды рөл атқарды. Өркениетті қоғамның жетекші идеясы, оның жоғары гуманистік мағынасы адамға болмыстың жоғары құндылығы ретінде қарым-қатынасты бекіту, қоғамдық және жеке мүдделерді біріктіру, жеке тұлғаның мәнін үйлесімді дамыту және оның рухани әлеуетінің өсуі үшін жағдай жасау болып табылады.

1. Қоғамды Гуманизм және гуманизациялау.
"Термині гуманизм" латынының "humanitas" (адамшылық), употреблявшегося тағы I в. до н. э. белгілі римским шешен Цицероном (б. э. дейінгі 106-43). Ол үшін humanitas-адамды тәрбиелеу және білім беру, оның биіктігіне ықпал етеді.
Гуманизм принципі адамға жоғары құндылық ретінде қарым-қатынасты, әрбір тұлғаның қадір-қасиетін құрметтеуді, оның өмір сүру құқығын, еркін дамуын, өз қабілеттерін іске асыруды және бақытқа ұмтылуды көздейді. Гуманизм адамның барлық негіз қалаушы құқықтарын мойындауды болжайды, тұлғаның игілігін кез келген қоғамдық қызметті бағалаудың жоғары өлшемі ретінде бекітеді.
Әлемдік мәдениеттің белгісі ретінде гуманизм ежелгі әлемде пайда болды. Бұдан кейін дәуіріндегі Ежелгі патшалық Египет (III мыңжылдық б. э. дейін) бізге дейін жеткен жазба жреца Шеши: "Мен спасал қайғылы неғұрлым күшті...Мен нан аш, көрпе берді. Мен оны жоқ қайықпен тасымалдандым. Мен ұлы жоқ жерледім..."Мұндай мәтіндердің көп саны Ежелгі Мысырдың мәдениетіне енетін күшті гуманистік ағыстың бар екендігін көрсетеді.
Ежелгі мысырлықтар индивидтің адамгершілік мінез-құлқының, гуманизмнің тамаша принциптерін қалыптастыра алды. Аменемонның даналық кітаптары моральдың жоғары деңгейін көрсетеді. Ежелгі Египет мәдениетінде барлығы діншілдік атмосферасына батырылған, бірақ сонымен бірге таза адамгершілік тереңдіктерінде бір мезгілде күшті тамырлар бар.
Гуманизм көріністері бүкіл тарих бойы байқалады. Өзара іс - қимыл мен өзара қолдауды қажет ететін адами қоғамның бірлігі, тұтастығы мен осалдығы, әлеуметтік теңсіздіктен ерікті түрде бас тарту, тегеуріндерге күшті паразиттен бас тарту туралы гуманистік дүниетаным пайда болды. Мысал ретінде Мәсіхтің тауқыметін көру жеткілікті. Бірақ христиандыққа дейін және одан кейін гуманизм идеяларын адамзаттың ең дана өкілдері (Платон, Конфуций, Ганди және т.б.) бірнеше рет айқын және терең түсінді. Уақыт өте келе адамзат оларды мойындады. Христиан, мұсылман және буддистік Этика негізінде гуманизм қағидалары жатыр.
Мәдениеттегі бағыт ретінде, гуманизм XIV ғасырда Италияда пайда болып, XV ғасырдан бастап Батыс Еуропада тарады. Қайта өрлеу, немесе Ренессанс ( фр. renaitre-Қайта өркендеу) XIV ғасырдың ортасынан бастап XVII ғасырдың бірінші онжылдығына дейін үш Жүзжылдықты қамтитын еуропалық мәдениеттің дамуындағы ең жарқын дәуірлердің бірі болды. Қала өркениетінің жоғары деңгейі жағдайында капиталистік қатынастардың пайда болу процесі және феодализм дағдарысы басталды, ұлттардың қалыптасуы және ірі ұлттық мемлекеттердің құрылуы болды, саяси құрылыстың жаңа нысаны - абсолютті монархия пайда болды, жаңа қоғамдық топтар - буржуазия және жалдамалы жұмысшы люд қалыптасты. Адамның рухани әлемі да өзгерді. Қайта өркендеу дәуірінің адамы өзін-өзі ақтауға, ұлы жетістіктерге толы, қоғамдық өмірге белсенді араласады, табиғат әлемін қайта ашты, оны терең ұғынуға ұмтылды, оның сұлулығына тәнті болды. Қайта өрлеу мәдениетіне әлемді зайырлы қабылдау және түсіну, жер болмысының құндылығын бекіту, адамның ақыл-ойы мен шығармашылық қабілеттерінің ұлылығы, жеке адамның қадір-қасиеті тән. Қайта өрлеу мәдениетінің идеялық негізі гуманизм болды.
Гуманистер қоғамның рухани өмірінде католик шіркеуінің диктатурасына қарсы шықты. Олар формальды логикаға (диалектикаға) негізделген схоластикалық ғылым әдісін сынға алып, оның догматизмін және беделге сенуін жоққа шығарып, сол арқылы ғылыми ойдың еркін дамуына жол ашты. Алдымен ол ортағасырлық аскеталық шіркеу тарапынан қысым көрсетуге қарсы зайырлы құндылықтарды қорғау түрінде көрініс тапты. Кейбір итальян университеттерінде орта ғасырлық антикалық мәдени және ғылыми мұраларға жартылай алаңдаулы және қабылданбаған. Адамның рухани табиғатын жетілдіруде негізгі рөл грамматикадан, риторикадан, поэзиядан, тарихтан, этикадан тұратын пәндер кешеніне берілді. Осы пәндер ренессанстық мәдениеттің теориялық базасы болды және "studia humanitatis" (гуманитарлық пәндер) деп аталды. "Humanitas" латын ұғымы адам өміріне байланысты барлық мағынаны ұзақ уақытқа төмендетуге қарамастан, адамның қадір-қасиетін дамытуға деген ұмтылысты білдіреді. Идеал ағартушылық пен белсенділік арасындағы үйлесімде көрді.
Гуманисты шақырды зерделеу антикалық мәдениет, ол шіркеуі отрицала ретінде языческую, воспринимая одан ғана емес, қайшы христиан доктринада. Антикалық мұраны қалпына келтіру олар үшін басты мақсат емес, жаңа мәдениет құру үшін қазіргі заманның өзекті мәселелерін шешуге негіз болды. XIV ғ.екінші жартысында Ренессанс әдебиетінің пайда болуы Франческо Петрарки және Джованни Боккаччо есімдерімен байланысты. Олар жеке тұлғаның қадір-қасиетінің гуманистік идеяларын, оны туыстығымен емес, адамның ізгілікпен әрекетімен, оның бостандығымен және жер өмірінің қуанышымен ләззат алу құқығымен байланыстыра отырып бекітеді.
Гуманизмнің негізін салушы-ақын және философ Франческа Петрарка (1304-1374). Петрарка бірінші ұлы гуманист, ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.