Негізгі жады - ақпараттарды сақтау құрылғысы

Жұмыс түрі: Дипломдық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 86 бет
Таңдаулыға:

Кіріспе.

Мақсаты: ЭЕМ-нің даму тарихымен оны құрылуының негізгі принциптеріне шолу. ЭЕМ-нің қоғам өміріндегі рөлін тану. ЭЕМ-ді қолдану аумақтары. Дербес компьютермен, оның негізгі құрылғыларымен, және олардың қызметін бақылау. ЭЕМ мүмкіндіктерін білу. Компьютердің ішкі және сыртқы құрылғыларын танып білу. Компьютердің негізгі құрылғылары - процессормен, ЖЖҚ-мен, ТЖҚ-мен, енгізу-шығару құрылғыларына жалпы шолу жасау. ДК-нің негізгі шығару құрылғысы - монитормен, пернетақтаның арналуы және таратылуын зерттеу. Әр түрлі алфавитті-цифрлық ақпаратты енгізуді көру, пернетақтамен жұмыс істеу әдістерімен танысу. Ақпаратты жазу мен оқу, иілгіш және компакт-дискілер сияқты ақпарат тасуыштарды бақылау. Дискжетек пен CD-ROM жұмыстарын білу.

Өзектілігі: Қазіргі заманда технологияның дамуына байланысты дербес компьютер құрылғыларынының қызметін, мүмкіндіктерін білуі үшін компьютердің сыртқы және ішкі құрылғылары туралы жалпы мағлұмат. Мектепте оқушылардың қызығушылығын арттыру, технологиялардың қарқынды дамуына сай дербес компьютер құрылғылары жайлы білуі тиіс.

«Компьютер» сөзі ағылшын тілінен аударғанда «есептеуіш», яғни есептеуге арналған құрылғы дегенді білдіреді. Компьютерлер есептеу операцияларының күрделі қатарларын адамның қатысуынсыз, алдын ала көрсетілген нұсқаулық - бағдарлама бойынша жүргізуге мүмкіндік береді.

Есептеуіш техниканың қазіргі тарихының негізгі 1943 жылы «Марк-І» машинасының дүниеге келуінен бастап қаланды. Компьютерлердің алдыңғы буындары шамдық есептеуіш машиналар болатын, олардың орнын транзисторлы электрондық есептеуіш машиналар (ЭЕМ), содан кейін - интегралды сызбалар пайдаланылатын ЭЕМ және ең ақырында, қазіргі таңда аса үлкен интеграциялық деңгейлі сызбалар пайдаланылатын ЭЕМ басты.

Осы дипломдық жұмыстың негізгі бөлімінде компьютерлік жүйелердің даму тарихы мен буындарында ЭЕМ-нің даму тарихын, қазіргі заманғы компьютердің даму кезеңдерін, микропроцессор даму буындарын, жадыны қарастырдым. Сонымен қатар дербес компьютердің элементтері мен перифериялық құралдарында орталық процессордың жалпы құрылымымен оның негізгі элементтері және қолданылуын, компьютерлік жады құрылымын, перифериялық құралдардың техникалық мүмкіндіктерін, құрылымын, қолданылуын, ақпаратты енгізу-шығару құралдарын зерттедім. Дербес компьютердің жұмыс істеу принциптері мен архитектурасында қазіргі компьютердің архитектурасын, микропроцессорды, жүйелік тақшаны, жүйелік шинаны, сервер және оның жұмыс станцияларымен таныстым.

Эксперименттік бөлімде Компьютердің жалпы құрылымын, компьютердің ішкі және сыртқы құрылғыларының түрлерін, бір-бірінен ерекшелігін, бұрынғы кезбен салыстырғанда қазіргі кезде қаншалықты қарқынды дамығанын және күннен-күнгі дамып келе жатқанын зерттедім.

І. Негізгі бөлім

Компьютерлік жүйелердің даму тарихы мен буындары.

Бірінші кезең - электрондық шамдар (1945-1955) . Цифрлық есептеу машиналарын құрудағы прогресс екінші дүниежүзілік соғыстан кейін басталды. 40-жылдардың ортасында алғашқы шамдық есептеу құрылғылары құрылды.

Көпшілік қолданылатын бірінші электрондық цифрлік компьютер ENIAC Пенсильвания университетінде Дж. Мочли мен Дж. Эккерттің басқаруымен жобаланған. ENIAC-тің негізгі кемшілігі есептеу процесін программалау электрлі қосқыштарды және кабельдерді қолдан қосу арқылы жасалды.

Белгілі математик Дж. Фон Нейманның есімімен компьютердің жедел жадында деректермен қатар программалардың сақталуына негізделген сақталынған программа концепциясы байланысты. Бұл идея туралы алғаш рет 1945 жылы Фон Нейманның жұмысы жарияланған кезде белгілі болды. Шамамен дәл сол кезде ұқсас идеяны ағылшын Тьюринг те айтқан болатын. 1946 жылы Фон Нейман мен Пристондағы ( Prinston Institute for Advenced Studies - IAS) қазіргі заманғы зерттеулер институтының мамандары программалардың сақталуына негізделген жаңа кмпьютерді жобалау мен жасау жұмысы 1952 жылы аяқталды. Құрылған жүйе одан кейінгі пайда болған программалардың сақталуына негізделген барлық компьютерлердің баламасына айналды (1-сурет) .

Аккумулятор

1-сурет. Фон Нейманның есептеу машинасының схемасы.

Фон Нейманның принципіне сәйкес компьютердің құрамына кіретіндер:

Программалардың бұйрықтары мен берілгендер сақталған жедел жады құрылымы ;
Берілгендерді өңдейтін және оларды екілік жүйеге келтіретін арифметикалық-логикалық құрылым (АЛҚ) ;
Программаларды жадыдан шығарып олардың бұйрықтарын талдайтын және орындауға жіберетін программалардың орындалуын басқаратын құрылым (БҚ)
Басқаратын құрылымын түскен сигналдар негізінде жұмыс істейтін енгізу-шығару қорытындылау құрылымы (ЕҚҚ) .

Екінші кезең - транзисторлар (1955-1965) . Вакуумды шамдардың орнын жартылайөткізгіш құралдар басты. Олар жоғары жылдамдықты, энергияны үнемді пайдалануға мүмкіндік берді.

Жартылайөткізгіш құралдың өзі - транзистор 1947 жылы Bell Labs мамандарының күшімен ойлап табылған, ал 1950 - жылдары электронды құралдардың көбі транзисторлармен шықты.

1957 жылы әлемдегі миникомпьютерлердің ішіндегі алғашқы орында тұрған Digital Equipment Corporation - DEC корпорациясы құрылды. 1961 жылы алғашқы DEC, PDP-1 компьютерлері пайда болды. Бірнеше жылдан кейін DEC PDP-8 үлгісін ұсынды. Бұл үлгінің негізгі жаңалығы PDP-8 компоненттерін өзара қосатын параллель жалғанған сымдар тобы - шина болатын (Omnibus 1. 1-сурет) .

Шина

1. 1-сурет. PDP-8 компьютерінің шинасы.

Omnibus

1964 жылы CDC ( Control Data Corporation) компаниясы орталық процессорының ішінде жоғары дәрежелі параллелизмді қолдайтын машина орналасқан 6600 есептеу жүйесін шығарды. Бұл компьютерді құрушы Сеймур Крей болатын. Ол қазіргі кезде суперкомпьютер деп аталатын өте жоғарғы қуатты компьютерлерді құрумен айналысқан. Мысалы, CDC - 6600 , CDC-7600 және Cray-1.

Екінші кезеңнің компьютерлері математикалық және программалық жабдықталудың интенсивті түрде дамуымен ерекшеленеді , Fortran, Algol сияқты алгоритмдік тілдер және компилятор мен интерпретаторлар құрылды.

Үшінші кезең - интегралдық микросхемалар (1965-1980) . 1958 жылы кремнийден жасалған интегралдық схеманың табылуы (Роберт Нойс) компьютерлер әлемінлегі жаңа құбылыс болды. Ондаған транзисторларды бір микросхеманың ішінде орналастыру мүмкіндігі туды.

1964 жылы IBM компаниясы System/360 транзисторлардың негізінде құрылған, ғылыми және коммерциялық есептеулерге арналған компьютерлер сериясын шығарды. System/360 көптеген жаңалықтардың жиынтығы еді. Компьютерлік жүйелерде мультипрограммалау қолданыла бастады. Компьютердің жадында бірдей уақытта жұмыс істей алатын бірнеше программа орналаса алатын. Ассемблер тілін қолданатын компьютерлердің үлкен тобы шығарылды. IBM компаниясынан кейін көптеген компаниялар құны мен функциясы жағынан ғана айырмашылығы бар компьютерлердің тобын шығара бастады.

Математикалық және программалық жабдықтаудың одан әрі дамуы типтік есептерді шығаратын программалар пакеттерінің, проблемалық бағытталған программалық тілдердің дамуына, операциялық жүйелер деп аталатын айрықша программалық комплекстердің құрылуына әкелді.

1950 жылдардың аяғында 1960 жылдардың басында жартылайөткізгіш технологиялар негізінде кіші (КИС) және орташа (ОИС) интегралды схемалар құрылды. Микросхемадағы дискретті компоненттердің санының өсуі Мур заңы деп аталып кеткен болжам бағамына сай келді. Бұл заңды 1965 жылы Intel фирмасының негізін қалаушылардың бірі Гордан Мур тұжырымдаған. Ол заң бойынша, әрбір чиптегі транзисторлар саны жыл өткен сайын екі есеге көбейіп отырады және бұл тенденция жақын арада өзгере қоймайды.

Келесі төртінші кезеңдер - (1980-) . Төртінші кезең компоненттерді өндіруге қолданылатын интегралды технологиялардың жоғары деңгейлігімен байланысты жүйелерден тұрады. Үлкен интегралды схемалар (ҮИС) чиптерде орналасқан мыңдай, ал өте үлкен интегралды схемалар (ӨҮИС) мыңнан астам электронды компоненттерден тұрады.

80 жылдары дербес компьютерлердің заманының басталған кезі. Дербес компьютерлердің қолданушылардың әртүрлі программалары үшін пайдаланылды. IBM PC алғашқыда Microsoft корпорациясы шығарған MS DOS операциялық жүйесін қолданылған. IBM мен Microsoft корпорациялары бірігіп MS DOS- тан кейін OS-2 операциялық жүйесін құрды. Microsoft корпорациясы бұдан кейін көп ұзамай MS DOS жүйесі негізінде өзінің Windows операциялық жүйесін құрады. Төртінші кезеңнің машиналарына тән қасиеттер мультипроцессорлық параллель-тізбектей өңдеу, жоғарғы деңгейлік тілдер, программалық құралдардың модульділігі.

1. 1. ЭЕМ-нің даму тарихы.

Есептеудің, оған пайдаланылатын аспаптар мен құрылғылардың тарихы өте көне заманда жатыр. Есептеу құрылғылары пайда болмай тұрып, адамдар әр түрлі есептеуді жүргізу мүмкіндіктерін іздеді. Бұл үшін олар қол саусақтарын, тастарды, ағаш таяқшаларды пайдаланды. Олар тастарды үйіп немесе қатарлап тізіп есептеулер жүргізді. Заттардың саны жерге сызған сызықшалармен, ағаш таяқшаларда жасалған кертіктермен немесе жіптерге түйілген түйіншектермен есептелді.

Есептеу көлемінің күн санап артуы есептеулерді қалайда бір құралдың көмегімен жүргізуді талап етті.

Ең ерте заманғы және бәрімізге белгілі есептеу құралы есепшот болып табылады. Есепшоттың пайда болған уақытын осы кезге дейін ешкім айта алмайды. Деректерге қарағанда, есепшоттың жасы 2000-5000 жылдар шамасында, ал пайда болған жері ертедегі Қытай немесе ертедегі Египет, тіпті ежелге Греция болуы да мүмкін. Бұл санау құралын гректер мен Батыс Еуропалықтар «абак» деп, қытайлықтар «суанпан», жапондықтар «серобян» деп атаған. Бұл құралмен есептеулер оның шұңғыл тақтада орналасқан тастарын жылжыту арқылы жүргізілген. Тастар піл сүйегінен, түрлі түсті әйнектерден, қола металдан жасалды. Есепшоттар бұл түрінде қайта өркендеу дәуіріне дейін пайдаланылып келді. Оның өзгертілген түрі осы күнге дейін қолданылып келеді.

Есепшот Ресейде ХҮІ-ХҮІІ ғасырларда пайда болған. ХҮІІ ғасырдың басында шотландиялық математик Джон Непер логарифм түсінігін енгізді және өзінің логарифм кестесін жариялады. Екі ғасыр бойы әр елдің оқымыстылары логарифм функциясының негізінде жасалған есептеу құралын жетілдірумен шұғылданды. Тек 1761 жылы ғана ағылшын Д. Робертсон жүгіртпесі бар навигациялық есептеулер жүргізуге арналған логарифм сызғышын жасады. Мұндай құрал жасау идеясын 1660 жылдары Исаак Ньютон ұсынған болатын.

Соңғы кезге дейін логарифм сызғыштары инженерлердің бірден-бір есептеуіш құралы болып келді, бірақ электронды калькуляторлар соңғы кезде оларды қолданудан ығыстырды. 1642 жылы француз математигі Блез Паскаль он тоғыз жасында дүние жүзінде бірінші рет қосу машинасы деген атпен белгілі, жетектер мен дөңгелектерден тұратын механикалық есептеу машинасын құрастырды.

Паскальдың машинасында көп мәнді сандарды қосу мүмкін болды.

1694 жылы атақты неміс математигі Лейбниц Паскальдің идеясын дамытып, өзінің механикалық есептеу машинасын-арифмометрді құрастырды. Дөңгелектің орнына мұнда цифрлар жазылған цилиндр қолданылды. Бұл құрал күрделі қосу мен алу есептеулерін жүргізумен қатар, сандарды бөлу, көбейту, тіпті квадрат түбірін табу амалдарын да орындайтын болды. Кейін арифмометр бірнеше рет жетілдірілді. Бұл бағытта орыс өнертапқыштары П. Л. Чебышев пен В. Т. Однер көп еңбек етті. Арифмометр қазір әр оқушының қолында жүретін калькулятордың негізін салды.

Арифмометр мен қарапайым калькулятор есептеу жұмыстарын механикаландыру құралдарының қызметін атқарады, бұларда есептеуде адамның өзі әрекеттер тізбегін анықтап басқарады.

Есептеуіш техникаларының қарқындап дамуы ХІХ ғасырдан басталды. Есептеуіш техниканың дамуындағы келесі қадам алдын ала жасалған бағдарлама бойынша адамның қатысуынсыз есептеулер орындайтын құрылғылар жасау болды. Мұндай алғашқы есептеуіш автоматтың авторы ағылшын оқымыстысы Чарлз Бэббидж еді, сондықтан көптеген адамдар оны қазіргі компьютердің атасы деп атайды.

1833 жылы ол бағдарлама арқылы басқарылатын «Аналитикалық машина» жобасын жасады. Бұл машинада қазіргі компьютерлерде бар барлық негізгі құраушылар: бастапқы сандар мен аралық нәтижелерді сақтауға арналған жад, жадтан алынған сандармен амалдар орындайтын арифметикалық құрылғы, берілген бағдарлама бойынша есептеу барысын қадағалап отыратын басқару құрылғысы, деректерді енгізу мен оларды шығару құрылғылары болды. Бэббидждің идеясы өз уақытынан озық еді. Оның машинасы өте күрделі құрылғы болғандықтан, ол кездегі техникалық мүмкіндік мұны жүзеге асыра алмады. Басқару бағдарламасы перфокарта деп аталған қатырма қағаздардағы тесіктердің көмегімен кодталды. Дүние жүзі бойынша алғашқы 1846 жылы Бэббидж машинасына бағдарлама жазған Ада Лавлейс бірінші бағдарламалаушы деп саналады.

ХІХ ғасырдың соңында американдық Герман Холлерит есепші-перфорациялық машина құрастырды. Перфокарталар бағдарламаны көрсету үшін емес, сандық ақпараттарды сақтау үшін қолданылды.

Есепші-перфорациялық машиналар перфорациялауды, сұрыптауды, қосуды және сандық кестелерді басылымға шығаруды орындады. Ол 1880 жылы АҚШ-та жүргізілген халық санағының құжаттарын өңдеуге пайдаланылды. Өз машинасының көмегімен көп адамдар жеті жыл бойы есептейтін есептеулерді үш жылда орындап шықты.

Холлерит есепші-перфорациялық машиналарды жасап шығаратын фирманың негізін қалады, кейін ол дүние жүзіне әйгілі компьютер шығаратын ІВМ фирмасына айналды.

Біздің ғасырдың 30-жылдары релелік автоматика кеңінен дамыды. Электр механикалық реле - екі қосылған және ажыратылған (өшірілген) позицияларды бар ауыстырып қосқыш. Оның бұл қасиеті ақпаратты кодтауға екілік кодты пайдалануға мүмкіндік берді.

1944 жылы американ математигі Говард Айкен Гарвард университетінде бағдарламамен басқарылатын, релелік және механикалық элементтерге негізделген Марк-1 автоматты есептеуіш машинасын құрастырды.

Алғашқы электрондық компьютерлерден бұрын шыққан барлық есептеуіш машиналарға, оларды құрастырған оқымыстыларға кеңінен тоқталмаймыз.

XX ғасырдың 1-жартысында радиотхника қарқындап дамыды. Радиоқабылдағыштар мен радио арқылы хабар беретін құралдардың негізгі элементі - электронды-вакуумды шамдар (лампалар) болды. Электронды шамдар алғашқы электрондық есептеуіш машиналардың техникалық негізі болды. Бірінші электрондық есептеуіш машина 1946 жылы АҚШ-тың Пенсильван университетінде жасалды, оны ENIAC деп атады.

ENIAC-тың конструкторлары - Дж. Моучли мен Дж. Эккерт. Ол соншалықты үлкен болғандықтан, оны әуелі орнынан қозғау мүмкін емес еді.

ENIAC-тың салмағы 30 т, және оның 18000 электрондық шамдары болды, ол бір секундта 5000 қосу, азайту амалдарын, 300 көбейту амалын орындай алды. Жұмыс кезінде тез қызатын болғандықтан, ол арнайы суытуды талап етті. Релелік машиналарға қарағанда, оның амал орындау жылдамдығы мың есе жоғары болды.

1946 жылы американ математигі Джон Фон Нейман өз қаласында ЭЕМ-нің жұмысы мен құрылымының принциптерін баяндады. ЭЕМ жұмысының басты принципі- жадта сақталатын бағдарлама принципі, онда бағдарламалар мен мәліметтер машинаның жалпы жадына орналастырылады. Мақалада баяндалған идеялар «Джон фон Нейманның ЭЕМ архитектурасы» деп аталады, бұл идея негізінде 1949 жылы EDSAC машинасы құрастырылды.

Алғашқы ЭЕМ-дер тек бір данадан болды. Дамыған елдерде ЭЕМ-ның сериялық шығарылуы 1950 жылдардан басталды.

Бұрынғы Кеңестер Одағында бірінші ЭЕМ 1947-1948 жылдары академик Сергей Алексеевич Лебедевтің басшылығымен жасалды, оны МЭСМ (Малая Электронная Счетная Машина) деп атады. 1951 жылы ол ресми түрде пайдаланылуға енгізіліп, бұл машинада әр түрлі есептеулер жүргізіле бастады. Ол секундына 50 амал орындайтын болған, ал жедел жады (оперативті жад) электрондық шамдардағы 100 ұяшықтан тұрды.

1952-1953 жылдары оның жетілдірілген түрі БЭСМ (Большая Электронная Счетная Машина) пайдалануға енгізілді, ол секундына 1 амал орындайтын еді.

Жедел жад алдымен электронды-акустикалық линиялрда, содан соң электронды-сәулелік түтікте, ал кейінірек ферриттік өзекшеде жинақталды.

1960 жылдан бастап бұрынғы Кеңестер Одағында екінші буындағы ЭЕМ-дер шығарыла бастады. Олар:М-220, БЭСМ-3, БЭСМ-4, «Урал-11», «Урал-13», «Урал-16», «Минск-22», «Минск-32» т. б.

ХХ ғасырдың 30-жылдары біздің елдерімізде Феликс атты арифмометр ойлап табылды. Бұл есептеу машинасы бірнеше онжылдық бойына сандық ақпараттың үлкен массивін өңдеуге байланысты адам еңбегін жеңілдететін негізгі құрал болды. Ал ХІХ ғасырда маңызды мәселенің бірі ағылшын математигі ойлап тапқан қазіргі компьютерге ұқсас келетін есептеуіш машинасы болды. 1812ж. бұл құрал есептеуіш машинасы деген атпен жұмыс істеді. Алдындағы Паскаль, Лейбниц машиналары тек арифметикалық амалдарды орындаса, Ч. Бэббидж нақты программа арқылы функциясының сандық мәнін табуды орындайтындай етіп құрастырған. Бэббидж ондық санның бір разрядын есте сақтайтындай етіп, өз машинасының негізгі элементі ретінде тісті дөңгелектер пайдаланды. Нәтижесінде бұл машина 18 разрядты сандармен әртүрлі операциялар орындайтын болды. Ал 1833ж. аналитикалық машина деп аталатын, құрал ойлап тапты. Бұл машина алдыңғы машинаға қарағанда жылдамдығымен ерекшеленеді. Жоба бойынша бұл машина бу күшінің көмегімен жұмыс істейтін болған. Аналитикалық машина үш негізгі блоктан тұратын механикалық машина болды. Бірінші блок сандарды бір жүйеден келесі жүйеге ауыстыратын және сандарды сақтайтын тісті дөңгелектер жүйесінен тұратын регистр. Екінші блок арифметикалық операцияларды орындайтын құрылғы Бэббидж оны диірмен деп атады. Үшінші блок амалдарды орындау ретін басқаратын болды. Сонымен қатар бұл аналитикалық машина құрылысына мәліметтерді енгізу және нәтижені баспаға шығару енді. Бұл машина программа бойынша операциялар орындаусыз ретін және сандарды жадыдан диірменге немесе керісінше ауыстыру амалдарын орындаған. Программа кодталып, перфокартаға көшірілетін болған. Сол кездерде мұндай карталар мата станогын автоматтандыруға қолданылған болатын. Осы уақытта ағылшын ақыны Лорд Байранның қызы Ада Лавлейс Бэббидж машинасына арнап программалар құра бастады. Ол қазіргі кезге дейін қолданыста жүрген көптеген ұғым терминдерді енгізген болатын. Бірақ өкінішке орай Бэббидж машинасы жобасының даму технологиясы жеткіліксіз болып сол күйінде қалды. Соған қарамастан оның көптеген айлары осындай есептеуіш машиналарын ойлап тауып, қарастыруға көмектесті.

1888ж . Герман Холлерит АҚШ халқын есептеуді жеңілдету, автоматтандыру мақсатында перфокартаға енгізілген ақпаратты электр тогымен шифрлейтін табулятор ойлап тапты. Бұл құрылғы 8 жыл уақыт келтіретін есептеудә 5 жылға қысқартып, 3 жылда ғана есептейтін болды. 1924ж. Холлерит табулятор шығарылатын ІВМ фирмасының негізін қалады. Есептеу техникасының негізін қалады. Дамуына зор үлес қосқан математиктер ағылышндық Алан Тьюринг және американдық Э. Поста болған.

ЭЕМ-нің бірінші буыны. Электронды вакуумды лампалардың пайда болуы. Есептеуіш машиналар құруға әкеп соқтырды. Ол алғаш рет 1946ж. АҚШ-та ENIAC деген атпен пайда болды. ENIAC - Electronic Numerical Integrator and Calculator аудармасы электронды санағыш және калькулятор.

Электронды есептеуіш машиналардың даму тарихы осы кезден басталды. Электронды есептеуіш машиналардың ары қарай дамуы жаңа элементтер және іс-әрекеттер принциптерінің пайда болуы, яғни элемент базасының дамуы үрдісімен анықталады. Осы кезге дейін есептеуіш машинаның бірнеше буыны бар. ЭЕМ деп әртүрлі конструктор ұжымдардың ғылыми техникалық принциптерге сүйене отырып жасаған. ЭЕМ-нің барлық типтері мен моделдері әрбір келесі буын өзінің жаңа электронды элементтерінен құрастыру технологиясымен ерекшеленеді.

І буын 1946-1950ж. ортасы бұл буынның элементтік базасы арнайы шассиға орнатылған электронды вакуумды лампалар, сонымен қатар резистор және конденсатор. Элементтер өзара сым арқылы жалғасты. ENIAC 20 мың электронды лампа болған. Оның 2 мыңы ай сайын ауыстырылып отырған. Бұл машина бір секунд ішінде көп таңбалы сандардың 5 мың қосындысын немесе 300 мың көбейту операциясын орындаған.

Кейін әйгілі Джон фон Нейман және оның әріптестері 1950ж. ЭЕМ-нің жаңа типті логикалық құрылысының принципінің негізін қалады. Бұл машина ENIAC жыл басында жүзеге асты. Олардың айтуы бойынша ЭЕМ электронды негізде құрылып, екілік санау жүйесінде жұмыс істеу керек болды. Оның құрылуына мыналар кірді. Арифметикалық орталық басқару есте сақтау мәліметтерді енгізу және нәтижені шығару. Сонымен қатар ғалымдар 2 принципті қалыптастырды. : 1) командаларды ретімен орындаудың программалық басқару принципі; 2) программаны сақтау принципі.

Кейінгі көптеген ЭЕМ-лар осы принциппен құрастырылып Фон Нейман архитектурасы деп аталды.

Алғашқы отандық ЭЕМ 1951ж. академик С. А. Лебедев басқаруымен құрылып, МЭСМ (малая электронная счетная машина) деген атқа ие болды. Кейін осы тұрғыда БЭСМ (большая электронная счетная машина) 2 пайда болды. 50-жылдары Еуропада ең қуатты ЭЕМ болып жылдамдығы 2 оп/с және оперативті жадының көлемі 4000 машиналық сөз енген отандық М-20 ЭЕМ болды.

Осы кезден электронды отандық машиналардың қарастырылуы үлкен қарқынмен жүріп жатты. Өнімділігі жағынан сұранысқа ие болған БЭСМ-6 ЭЕМ-сы құрастырылды (1млн. оп/с) .

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.