Мұқағали өлеңің дүрсілі

Ақтөбе қаласы
№2 мамандандырылған орта мектептің
қазақ тілі мен әдебиеті мұғалімі: Искакова Г.С

Тақырыбы: «Қарасаз, қара шалғын өлеңде өстім»

Мақсаты:

а)Білімдік: Оқушыларға Мұқағали Мақатаев өмірі мен
өлендерін айтқыза отырып, ақын
шеберлігін сезіну.

ә)Дамытушылық: Ақын поэмасынан көрініс көрсете отырып, табиғат
бейнесін, адамзат өмірімен байланыстыру.

б)Тәрбиелік: Оқушыларды адалдыққа, өмірді терең түсіне білуге, табиғатты
қорғап, Отанын қадірлеуге, тіл байлығын кенейтуге тәрбиелеу.

1.Күй ойналады. Енесепов «Балалық».

2. Жүргізуші: «Қарасаз» өлеңі оқылады.

3. Мұқағали сахнаға шығады.

«Менің анкетам»

- Туған жерің?

- Ұланымын, Қарасөз деп аталатын ауылдың

- Туған жілің?

- 1931. Құрдасымын Шәмілдің

- Жынысың кім?

- Еркекпін ғой, еркекпін ! ...

- Мекен Жайын - жер менің.

Жерде жүрген ақын деген пендемін

Қағаз, қалам, уақыт бер аздаған,

Мен өмірді жырлау үшін келгенмін.

Жүргізуші:

Мұқағали Мақатаев – ақын, драматург, аудармашы 1931 жылы
туған. 1976 жылы қайтыс болған.

4. «Үш бақытым».

5. Ән

6. Ей, өлең, маған тиген еншім едің,

Бой жазайын, қасыма келші менің.

Менің саған шамалы жақсылығым,

Сен де маған, әрине, көнші медің.

Поэзия.

Менімен егіз бе едіңің

7. Ән «Аруалар асыл жандар»

8. Ән

Ей, өлең, қайтсем саған жан бітірем?

Жансыз өлең жанынды алды кілең.

Бір ойым жүрегімде қаза болып,

Бір ойым көмейімді қолды тіреп,

Ей, өлең, қайтсем саған жан бітірем?

Өлең «Өмір сүрейік алмасып».

«Тәуіп шал» көрініс.

Беу, дүние-ай аққулар оралғанда,

Айдын көлдің иесі жол алғанда.

Жетісіп бір жетім көл қалушы еді-ау;

Тынушы еді-ау, теңселген қара орман да.

Таянғанда аққулар қанар маңға,

Басушы еді-ау, байызып бар арман да!

(Аққулар дыбысы). Күй «Аққу».

«Жетім көл» жағасы Ана.

Дүние-ау, сен осындай керемет пе ең?

Шал:

- Ей!

- Кімсің?

- Тірісің бе?

- Жаның бар ма?

- Аққуды неге атасың арың бар ма?!

- Тастағын қаруыңды келгің бері.

- Келгің бері кеудеңде жанаң бар ма!

(Тағы да аққулар дыбысы)

Эй, балам, болмады ғой болмады

Тәуіптің айтқанының бәрі өтірік.

Атқа мін ауылға қайт олжаны қой!...

Ақы төсек – аппақ айдын, аққу бала,

Жаралы аққу секілді жаттың ба, ана?

«... Мына жатқан Жетім көл», мына аққуды,

Өз қолыммен өлтірдім, аттым жаңа...

Жоқ!

Мен емес.

Мен атпадым ...

Кеше гөр, кешіре гөр, жаратқаным?!

Автор

Ғазиз апа, ербеңдеп екі қолы,

Жиылған жұрқа қарап алақтады.

(Күледі, жылайды, көкке қарайды).

Ана

Қазір, ботам...

Мінеки, таң атады ...

Қазір ботам аққумен ұшықтаймын . . .

Жазыласың құлыным . . . балапаным!

Мұңлы әуен.

Орнында екен «Жетім көл», жоғалмапты;

Ортаймапты немесе тола алмапты.

Жағалауын жауыпты жасыл желбіз,

Қасиетті аққулар оралиапты.

Өлең.

Ән.

Жүргізуші:

Пай,пай, Өмір!

Өтесің-ау бір күні.

Тиясың ау қуанышты күлкің!

Өмір деген бір жарқ еткен найзағай

Өмір деген көк аспанның күркірі.

Пай, пай, өмір өтесің-ау бір күні.

Соғып тұсын жүрегінде ұрпақтың

Мұқағали өлеңің дүрсілі.