УМКД

Айналым қорлары

,Кәсіпорын экономикасы пәні бойынша дәрістер жинағы:
Тақырып 1. Кәсіпорын туралы түсінік, түрлері (2 сағат)
Дәріс жоспары:
1. Кәсіпорын түсінігі, негізгі мақсаты және міндеттері
2. Кәсіпорынның ішкі және сыртқы орта элементтері
3. Кәсіпорындардың жіктелуі
4. Кәсіпорындардың ұйымдастырушылық-құқықтық формалары
Әдебиет
1. ҚР-ның «Кәсіпорындар туралы» заңы:
2. Дәрістер
3. Шмален Г. Основы и проблемы экономики предприятия/ под ред. А.Г.
Поршнева, М.: «Финансы и статистика», 1996 г., 59-71 б
4. Сергеев И.В. Экономика предприятия. М.: «Финансы и
статистика», 2000 г., 5-15, 37-58 б.
5. Грузинов В.П. Экономика предприятия. М.: «Банки и
биржи», 1999 г., 75-111 б
6. Экономика предприятия / под ред. О.И. Волкова, М.:
«Инфра-М», 1997 г., 11-35,42-72 бб.
1. 7. Бейсенова М., Садықбаева А. Кәсіпорын экономикасы (есептер
жинағы), Алматы: «Ғылым», 2002 ж., 4-12 б

1. Кәсіпорын – бұл дербес шаруашылық жүргізетін бірлік, меншігінде бар
еңбек құралдары көмегімен еңбек заттарын өңдеп, тұтынушыларға қажет дайын
өнім шығарып, пайда алу мақсатымен оны өткізетін, кәсіби ұйымдасқан еңбек
ұжымы. Әр кәсіпорын заңды тұлға ретінде қарастырылады және кәсіпорынды құру
келісім шарты негізінде жұмыс істейді.
Заңды тұлғаның негізгі белгілеріне келесі жатады:
1) Тұлғаның ұйымдық бірлігі болу керек – нақты және толық басқару
құрылымы болу керек, кәсіпорын цехтерге, жұмыс орындарға және т.с.с.
бөліну керек;
2) Мүліктік дербестік – бухгалтерлік баланс негізінде;
3) Мүліктік жауапкершілік – кәсіпорын барлық қарыздары бойынша барлық
өз мүлігімен жауап беруге тиіс.
Барлық кәсіпорындар коммерциялық (пайда алу) және коммерциялық емес
(қоғамдық қажеттіліктерді қанағаттандыру, жарым-жартылай пайда алу.
Әр кәсіпорын өндірістік жүйе ретінде қарастырылады. Жүйе дегеніміз
тұтас бірлікті құрайтын элементтердің және олардың арасындағы
байланыстардың жиынтығы. Кәсіпорын ашық жүйе ретінде қарастырылу керек.
Кез келген кәсіпорынның өмірлік циклы болады: құрылуы, дамуы,
жетілуі, құлдырауы.
Кәсіпорынның негізгі міндеттері:
1. Пайда алу және оны өсіру
2. Жұмыс орындарын және еңбек ақыны қамтамасыз ету
3. Қоршаған ортаны қорғау, ластамау
4. Сапалы өнім шығару
5. Жұмысшыларға қажет жұмыс жағдайларын жасау
6. Өз қызметін дамыту

2. Кәсіпорынның ішкі ортасына кіретін негізгі элементтер:
А) Өндіріс қорлары
Б) Адамдар
В) Ақпарат
Г) Қаржы
Капитал – қосымша құн әкелетін кез келген құндылық.
Кәсіпорын қорлары – экономикалық және экономикалық емес болып бөлінеді.
1. Материалдық қорлар.
1. Капитал, негізгі және айналым.
2. Жер қорлары.
3. Энергетикалық қорлар.
2. Материалдық емес қорлар – өнім өңдіруге қатысатын, бірақ материалдық-
заттық формасы жоқ қорлар.
1. Авторлық құқық.
2. Патент.
3. Сауда маркалары.
4. Бағдарламалар, ноу-хау және т.с.с.
3. Еңбек қорлары.
1. Еңбек
2. Кәсіпкерлік қабілет.
4. Қаржы қорлары (экономикалық емес) – кәсіпорында бар ақша:
— өзіндіке – жарғылық капитал, пайда, амортизациялық қор және
т.с.с.
— келтірілген.
— қарызды.
— Басқа түсімдер – сақтық төлемдер, мемлекеттік бюджеттен
түскен ақша, дивидендтер және с.с.
Кәсіпорынның сыртқы орта элементтері:
А) Мемлекеттік органдар
Б) Кәсіпорындар – бәсекелестер, әріптестер, серіктестер.
В) Тұтынушылар
Г) Кәсіпорын қасында тұратын халық

3. Кәсіпорындардың жіктелуі
Жіктеу факторлары:
1) Қолданылатын қорларына байланысты кәсіпорындар еңбек сіңіргіштігі
жоғары, қор сіңіргіштігі жоғары және материал сіңіргіштігі жоғары болып
бөлінеді. Еңбек сіңіргіштігі жоғары кәсіпорындарда, көбінесе еңбек
бөлінісі дәрежесі өте жоғары. Бөл бөліністің кемшіліктері еңбекті
ізгілендіру, еңбек қызметін қызықтыру және топтарда жұмыс істеу
тұжырымдамаларын туғызды.
2) Салаға байланысты кәсіпорындар келесі түрде бөлінеді: кен өңдіру,
өнеркәсіптік кәсіпорындар, ауыл шаруашылық, сауда, транспорт, байланыс,
құрылыс кәсіпорындары, қаржы мекемелері.
3) Орналасуына қарай. Орналасу жерін таңдау белгілері:
а) материалдар шығындары (транспорттау шығындарын азайту)
б) еңбек шығындары (еңбек қорларының жеткіліктілігі, еңбек күші бағасы)
в) тауарларды сату шығындары және салықтар деңгейі
г) транспорттық құралдар жеткіліктілігі
д) энергия шығындары
е) қоршаған орта жағдайына қарай
ж) тұтынушылар жеткіліктілігіне
з) жергілікті жердің ерекшеліктеріне қарай (ландшафтысы, климаты және
с.с.)
и) шетел әріптестерімен байланысуына қарай
4) кәсіпорын өлшеміне қарай ірі, орташа, шағын кәсіпорындар болады. Ол
үшін жұмысшылардың саны, жылдық айналымы, негізге қаржы мөлшері, жұмыс
орындарының саны, бастапқы материалдардың қолданылуы есебке алынады.
5) меншік формасына қарай жеке, мемлекеттік, ұжымды кәсіпорындар болады.
6) ұйымдастырушылық-құқықтық формасына қарай

4. Кәсіпорындардың ұйымдастырушылық-құқықтық формалары.

Шаруашылық серіктестіктер.

Шаруашылық серіктестіктер – белгілі бір мақсаттарға жету мақсатымен
кәсіпкерлердің бірігуін айтады. Екі не одан көп қатусышысы болу керек.
Табыс енгізген капитал үлесіне сәйкес бөлінеді. Барлық серіктестер
ұйымның жұмысына міндетті түрде қатысу керек. Жалданды еңбек қолдана
алады. Екі түрі бар:

1) Толық серіктестік. Оның мүшелері кәсіпорын қарыздары үшін бүкіл
мүлігімен жауап беруге тиіс. Сондықтан да бұл ең сенімді ұйымның
түрі. Әр серіктес ұйым атынан басқалардың келісімінсіз қызмет ете
алады.
2) Коммандитті серіктестіктер. Мұнда толық серіктестермен бірге жай
салымшылар коммандитисттер бола алады. Коммандитисттер компанияны
басқаруға қатыспайды, тек енгізген капиталдан процент түрінде пайда
алады.

Шаруашылық қоғамдар.

Шаруашылық қоғам – коммерциялық мақсаттарға байланысты капиталдардың
бірігуі. Міндетті түрде жарғысы және құрылтай келісім шарты болу керек.
Қоғамның жұмысына қатыспауға да болады. Түрлері:
1) ЖШҚ – Жауапкершілігі шектелген қоғамдар: Мүшелердің
жауапкершілігі олардың салымдар мөлшерімен ғана шектелген.
Қатысушылар саны шектелмеген. Ең сенімсіз кәсіпорын формасы.
2) Қосымша жауапкершілігі бар қоғам: мүшелері қоғам қарыздары
бойынша бүкіл мүлігімен өз салым үлесіне пропорционалды жауап
береді.
3) АҚ: Жарғылық капитал бірдей үлестерге – акцияларға бөлінеді.
Түрлері:
— ЖАҚ: Акциялар акционерлердің көпшілігі берген рұқсатымен
ғана сатылады. Қоғам мүшелері арасында ғана қолданылады.
— ААҚ: акциялар еркін сатылады.

Өндірістік кооперативтер

– бұл бірлескен өндірістік және шаруашылық қызмет жүргізу мақсатымен
адамдардың бірігуі. Әр құрылтайшы кооператив жұмысына тікелей еңбек ету
қажет. Жалданды еңбек қолдануға тыйым салынады. Табыс істеген еңбек үлесіне
қарай бөлінеді. Жауапкершілік – берген салым (пай) мөлшерінде.

Унитарлы кәсіпорын.

Мұнда мүлікке меншік құқығы болмайды, барлық қызметкерлер жалданды
болады.
Екі түрі бар:
— Шаруашылық жүргізу құқығы бар: кәсіпорын қарыздары
бойынша мемлекет жауап береді.
— Оперативты басқару құқығы бар: (қазыналық кәсіпорындар)
тек мемлекет ие болады (мысалы қорғаныс өнеркәсібі).
Кәсіпорындар ұйымдарға біріге алады:
Ұйымдардың келесі түрлері болады:
1. Корпорация – акционерлік қоғам, жалпы мақсаттарға жету үшін бірнеше
кәсіпорындардың бірігуі, кіретін кәсіпорын қарыздары үшін жауап
береді.
2. Концерн – келісімдік монополиялық бірлестік, шоғырландыру,
кооперациялау, мамандану және интеграциялау артықшылықтарын
қолданады. Ең ірі кәсіпорын түрі.
3. Консорциум – ірі экономикалық бағдарламаны орындау үшін
кәсіпорындардың уақытша бірігуі.
4. Картель – нарықтарды бөлу, баға деңгейі, өнім өңдіру үлесі, төлем
жасау мерзімдері және т.б. бойынша жасалынған келісім.
5. Трест – кәсіпорындар өз дербестігінен толығымен айрылады, бір
орталыққа бағынады.
6. Синдикат – жабдықтау және өткізу сұрақтары бойынша қызметті
жетілдіру мақсатымен ерікті түрде бірігу түрі.
7. Холдинг – акционерлік қоғам түрі, өз капиталын басқа компаниялардың
бақылау пакеттерін сатып алу үшін қолданады және оларға басқару
жүргізеді.
8. Қаржылы-өнеркәсіптік топтар – ірі инвестициялық бағдарламаларды
іске асыру мақсатымен өз активтерін біріккен заңды тұлғалар
жиынтығы.

Тақырып 2. Кәсіпорынның негізгі өндірістік қорлары (3 сағат)
Дәріс жоспары:
1. Негізгі өндірістік қорлар, түсінік беру және құрамы.
2. Негізгі қорларға баға беру.
3. Негізгі қорлардың тозуы, ұдайы өндірісі
4. Негізгі қорлардың амортизациясы
5. Негізгі қорларды пайдалануды сипаттайтын көрсеткіштер
Әдебиет
1. Дәрістер
2. Сергеев И.В. Экономика предприятия. М.: «Финансы и
статистика», 2000 г., 159-185 б.
3. Грузинов В.П. Экономика предприятия. М.: «Банки и
биржи», 1999 г., 150-167 б
4. Экономика предприятия / под ред. О.И. Волкова, М.:
«Инфра-М», 1997 г., 146-165 б.
2. 5. Бейсенова М., Садықбаева А. Кәсіпорын экономикасы (есептер жинағы),
Алматы: «Ғылым», 2002 ж., 12-24 б
8. 6. «Кәсіпорын экономикасы» курсы бойынша практикалық сабаққа
арналған есептер
жинағы /Оқу-тәжірибелік құрал/ Алибаева М.М., Қалдыбаев М.М.: 2005,
4-8 б
Студенттің өздік жұмысына арналған бақылау тапсырмалар
Есеп жинағы бойынша өздік жұмысқа арналған есептер (№1, №2, №3, №4).

1. Негізгі өндірістік қорлар, түсінік беру және құрамы.
Негізгі капитал (негізгі қорлар,айналымнан тыс активтер, негізгі
құралдар) – бұл өзінің құнын дайын өнімге біртіндеп, белгілі бір
бөліктермен, бірнеше өндірістік цикл ішінде түсіретін және өзінің
натуралдық-заттық формасын ұзақ уақыт бойы сақтайтын, жоғалтпайтын еңбек
құралдары. Негізгі құралдар өндірістік (өндірістік процесіне қатысатын)
және өндірістік емес (тікелей қолдануға арналған, өндірістік процеске
қатыспайды: мед.мекемелер, мәдениет үйі, тұрғын үй) болып бөлінеді.
Өндірістік қорлар өз кезегінде активті (өндірістік процеске тікелей
қатысатын) және пассивті (өндірістік процеске жағдай жасайтын) бөліктерге
бөлінеді. Негізгі қорлар натуралдық және ақшалай түрде өлшенеді.
Натуралдық баға беру дегеніміз – олардың өндірістік сипаттамасын беру
деген сөз.
Қолдану мақсатына қарай негізгі қор түрлері:
1) Ғимараттар (цехтер, қоймалар, т.б.);
2) Құрлыстар (көпір, тоннель, жолдар, т.б.);
3) Тасымалдау қондырғылары (құбырлар, электр тоғын тасымалдау
желілері, т.б.)
4) Машиналар және жабдықтар:
а) Күш машиналары және жабдықтары (энергияның түрлерін шығарады);
б) Жұмыс машиналары мен жабдықтары (еңбек затына әсер етеді);
в) Өлшеу және реттеу аспаптары;
г) Есептегіш техника және т.б.
5) Көлік құралдары;
6) Құрал-сайман, қызмет ету мерзімі 1 жылдан жоғары болатын басқа
құралдар);
7) Өндірістік және шаруашылық жиһаз;
8) Жұмысшы және өнім беретін мал;
9) Көпжылдық өсімдіктер;
10) Жер құнарлығын өсіруге қажет күрделі шығындар;
11) Басқа қорлар (мысалы кітапханалық қор).
Қызмет ету мерзімі 1 жылдан кем болатын заттар негізгі қорларға жатпайды.
2. Негізгі қорларға баға беру.
Негізгі қорларға баға беру келесі құн түрлері бойынша жүргізіледі:
— Негізгі қорлардың бастапқы құны, оларды сатып алу жылы
болған бағаларға, жеткізу шығындарына және құру және қою
құнына тәуелді болады.

= + +

— Қайта есептеу құны – берілген жыл бағалары бойынша
негізгі қорларды жасау немесе сатып алу құны (қайта
бағасын анықтау мезетіне байланысты):

= *

— Қалдық құны бойынша – қорлардың тозуын есебке алу:

= —

- жою құны бойынша – баланстан шығарылатын қордың бағасы
- баланстық құны бойынша – бухгалтерлік баланстың бірінші бөлімінде
жазылатын құн
3. Негізгі қорлардың тозуы, ұдайы өндірісі
Тозу – негізгі қорлардың өндірістік процеске қатысу нәтижесінде өз
құнын жоғалтуын сипаттайды. Негізгі қорлар оларды қолдануға немесе
қолданбауға тәуелсіз тозуға ұшырайды. Тозудың екі түрі бар: табиғи және
моральдык. Табиғи тозу – негізгі қорлардың пайдалануға немесе қоршаған
ортаның ықпалына байланысты өз тұтынушылық, өнімді қасиеттерін жоғалту
процесі. Нәтижесінде жарамсыз боп қалады. Табиғи тозу коэффициенті келесі
формула бойынша анықталады.
Кт.т.= Қт/Қбас,
Мұндағы Қт – тозу құны, Қбас – бастапқы құны
Моральдық тозу – негізгі қорлардың құны экономикалық тұрғыдан төмендеуі
(ғылыми-техникалық прогреске және әлеуметтік факторларға байланысты).
Моральдық тозу түрлері:
1. Өндірістік: берілген қорды өңдіру шығындары азаюдың нәтижесінде
болатын тозу. Т = Қб – Ққ.е.
2. Экономикалық: берілген қор бағасына тең бірақ оған қарағанда өнімділігі
жоғары қорлардың пайда болуы: П. Г. Бунича формуласы бойынша:
Т = Қбе – Қбе/(Өе*Тне) – (Қбж*Тқ*Өе)/(Өж*Тнж)
Мұндағы: Қбе, Қбж – ескі және жаңа машинаның бастапқы құны
Өе, Өж – ескі және жаңа машинаның жылдық өнімділігі
Тне, Тнж – ескі және жаңа машинаның нормативтік қызмет ету мерзімі,
жыл
Тқ – Ескі техниканың қалған қызмет ету мерзімі, жыл
3. Маркетингтік: берілген машинаға сұраныстың өзгеруіне байланысты,
нарықтағы өзгерістерге байланысты бағаның төмендеуі. Формуласы өндірістік
моральдык тозуға сәйкес анықталады.
Тозу амортизация түрінде есептеледі.
Негізгі қорлардың ұдайы өндірісі – негізгі қорлардың құнын қалпына
келтіру және өсіру шараларының жиынтығы. Интенсивті (сапасы жағынан) және
экстенсивті (саны жағынан) болуы мүмкін. Түрлері:
А) Жаңа құрылыс; Б) Қайта құру; В) Өндірістің кеңеюі; Г) Техникалық
қайта қарулану; Д) Модернизация (жаңарту); Е) Қорды ауыстыру; Ж) Жөндеу
(күрделі, орташа, ағымдағы, бақылау)
4. Негізгі қорлардың амортизациясы
Амортизация – бұл негізгі қорлар құнының шығарылған өнім құнына
біртіндеп түсу процесі. Амортизацияның жылдық сомасы негізгі қорлардың
қызмет ету мерзіміне тәуелді болады және амортизация нормалары негізінде
құрылады. Амортизацияның жылдық көлемі келесі формула арқылы табылады:

[pic]

Корт – негізгі қорлардың орташа жылдық құны.
Тенг – қорды енгізу айынан бастап жылдың аяғына дейін қалған ай саны.
Кенг – енгізілетін қорлар құны.
Ешығ – шығарылатын қорлар құны.
Тшығ– қорды шығару айынан бастап жылдың аяғына дейін қалған ай саны.
Na – амортизация нормасы.
Амортизация нормасы – қорларды толығымен қалпына келтіру үшін
амортизациялық төлемдердің нормасы:
Na = (Қбал – Қжою)*100 % /(Қбал*Тн)
Қбал, Қжою – қордың баланстық және жою құны
ҚР да қолданылатын амортизация әдістері
Сызықты әдісті көздейтін мемлекеттік органдармен белгіленген
орталықтандырылған амортизация нормаларынан басқа амортизацияның басқа
әдістерін қолдануға болады, өйткені амортизациялық қорды кәсіпорындар
өзінің қызметін дамытуға жіберетін инвестиция ретінде қолдана алады. Мұнда
амортизация әдісін таңдағанда ең маңызды фактор ретінде уақыт қолданылады.
Келесі әдістер қолданылады:
• Сызықты тәсіл;
• Кемітілмелі қалдық тәсілі;
• Пайдалы қолдану мерзім жылдарының реттік нөмерлерінің қосындысы
бойынша құнды аудару тәсілі;
• Құнды өнім көлеміне пропорционалды аудару тәсілі;
• Амортизацияның тездетілген әдісі (сызықты әдіс бойынша аударым құнының
3 еседен артық мөлшерде болмау керек).
Жылдық амортизациялық төлемдерді анықтау әдістемесі:
• Сызықты тәсіл бойынша негізгі қордың бастапқы құнына және амортизация
нормасына қарай анықталады;
• Кемітілмелі қалдық тәсілі бойынша есепті жылдың басында негізгі қордың
қалдық құнына және амортизация нормасына қарай. Мұнда амортизация
нормасы берілген қорды пайдалы қолдану мерзіміне қарай анықтайды; бұл
тәсілде амортизация әсіресе бірінші жылы тездетіліп өседі.
• Пайдалы қолдану мерзім жылдарының реттік нөмерлерінің қосындысы
бойынша құнды аудару тәсілі бойынша негізгі қордың бастапқы құнына
және жылдық ара-қатысқа қарай анықтайды. Бұл жылдық ара-қатыстың
алымында қорды пайдалану мерзімінің аяғына дейін қалған жыл саны
болса, бөлімінде қордың қызмет ету мерзім жылдары сандарының қосындысы
қойылады;
• Өнім көлеміне пропорционалды аудару тәсілі бойынша есепті жылы өнім
көлемінің натуралдық шамасына және қордың бастапқы құны мен осы қорды
пайдалы пайдалану мерзімі ішінде жоспарланатын өнім көлемінің жалпы
көлемінің ара-қатысына қарай анықталады. Бұл тәсіл негізгі тозу
факторы пайдалану мерзімділігі болатын активтер үшін қолданылады.
Бұл тәсілдердің амортизация жылдамдықтары әртүрлі болады. (сур 5).
Амортизациялық төлемдер өзіндік құн элементі болғандықтан, оларды өсіргенде
пайда көлемі азаяды, нәтижесінде салық алу базасы төмендейді. Сонымен
қатар, бұл ақша аударымдары кәсіпорын үшін ақша шығыны ретінде болмай (Cash-
out), керісінше кәсіпорынға түсетін ақша түсімдеріне жатады (Cash-in).
Әртүрлі әдістерді салыстыру
Сонымен, тездетілген амортизация әдістері бастапқы кезде өзіндік құнды
өсіріп, салық салынатын пайда мөлшерін азайтуға мүмкіндік береді. Ал соңғы
жылдары керісінше амортизациялық төлемдер азайып, салық салынатын пайда
көлемі өсе бастайды, яғни салық салынатын пайда көлемі уақытта кейінгі
мерзімдерге жылжиды. Ақшаның уақыттағы өзгерісін есебке алғанда компанияның
ағымдағы салық төлеу шығындары төмендейді.
Кәсіпорынның инвестиция көздері ретінде пайда және амортизация
болады. Әртүрлі тәсілдер осы екі көрсеткіштің уақыттағы шамасын өзгертеді,
сонда кәсіпорынның «пайдасын» анықтау үшін қорларды пайдалану мерзімі
ішінде амортизацияның жалпы сомасын және таза пайда сомасын бір-біріне қосу
қажет және ақшаның уақыттағы өзгерісін (дисконтын) есебке алу керек.
5. Негізгі қорларды пайдалануды сипаттайтын көрсеткіштер
Көрсеткіштердің екі түрі бар:
1. Жалпылама сипаттама беретін:
— Қор қайтарылымдылығы – негізгі қордың әр бірлігінен
шығарылатын өнім көлемі.
[pic]
— Қор сыйымдылығы – өнімнің бірлігіне жұмсалатын негізгі
қор мөлшері.
[pic]
— Қорлармен қарулану деңгейі – бір адамға саналған негізгі
қор құны.
[pic]
Аорт.т. – өнеркәсіптік-өндірістік персоналдың орташа
тізімдік саны.
Сапалық көрсеткіштер – негізгі қорлардың сапасын сипаттайды:
Жаңару коэффициенті = Қенг/Қж.бас.; ҚКж.бас – жыл басындағы НӨҚ құны
Шығу коэффициенті =ҚКшығ /Қж.аяғ; Қж.аяғ – жыл аяғындағы НӨҚ құны
Тозу коэффициенті – жоғарыда формуласы көрсетілген
Негізгі қорлардың өсім коэффициенті = (Кенг – Кшығ)/Қж.аяғ
Негізгі қорлардың жарамдылық коэффициенті = (Қбаст – тозу құны)/Қбаст
2. Негізгі қорларды жеке қолданылуын сипаттайтын көрсеткіштер
жабдықтардың немесе өндірістік ғимараттардың жеке топтарын қолдану
тиімділігін сипаттайды.
Жабдықты интенсивті пайдалану коэффициенті = Өі.ж./Өпаспорт
(өнімділігіне қарай)
Жабдықты экстенсивті пайдалану коэффициенті = Ті.ж./Тнәт (уақытына
қарай)
Жабдықты интегральды пайдалану коэффициенті = Ки*Кэ (қуатына қарай)
Нәтижелі уақыт қоры:
Экономикалық есептеулерде 3 түрлі уақыт қоры қолданылады:
1. Күнтізбелі уақыт қоры:Tk=365
2. Номинальды уақыт қоры – заң бойынша белгіленген уақыт қоры:
Тн=Тк-(Мейрамдар+Демалыс күндер)
3. Нәтижелі уақыт қоры – пайдалы жұмыс істеу уақыты:
Тэфф=Тк-(Мейрамдар+Демалыстар)-Ткүрд.жөндеу

Ауданның 1 шаршы метрінен алынатын өнім = ТӨ/S
Сменалық коэффициент = Жұмыс істелінген станко-сменалардың
саны/қойылған жабдық саны
Жабдықты тиеу коэффициенті = жоспарды орындауға қажет уақыт
қоры/нәтижелі уақыт қоры
Жабдықты күрделі жөндеуден өткізуге кеткен шығындардың экономикалық
тиімділігі:
Эк.ж. = Бжаңа – (Шк.ж. + Үқ*Т)
мұндағы Бжаңа— жаңа машинаның бағасы (қайта есептелінген құны); Шк.ж. —
берілген машинаны күрделі жөндеуден өткізу шығындары; Үқ — жаңа және ескі
машинаны қолданудан түсетін шығын үнемі; Т — жөндеуаралық мерзім (жыл).

Есептер
1.1. Жабдықтың бастапқы бағасы 120 млн. теңге. Қызмет ету мерзімі іс
жүзінде — 7 жыл. Амортизация нормасы 6 %. Жабдықтың қалдық бағасын
анықтаңыз.
1.2. Амортизацияның жылдық нормасын және сомасын келесі мәліметтер бойынша
анықтаңыз:
Бастапқы құны — 10 млн. теңге.
Жойылатын жабдықты өткізуден түсетін түсім — 1,2 млн. теңге.
Жоюға байланысты шығындар — 0,5 млн. теңге.
Нормативтік қызмет ету мерзімі — 8 жыл.
1.3. Экономикалық моральдық тозу көлемін анықтаңыз:
Ескі машинаның бастапқы бағасы — 20 млн. теңге.
Ескі машинаның өнімділігі— 10 мың дана жылына.
Ескі машинаның нормативтік қызмет ету мерзімі — 10 жыл.
Жаңа машинаның құны — 8 млн. теңге.
Өнімділігі — 30 мың дана жылына.
Ескі машинаның қызмет етуге қалған жыл саны— 2 жыл.
Жаңа машинаның нормативтік қызмет ету мерзімі — 5 жыл.
1.4. Амортизация нормасы — 10,4 %. Егер нормативтік қызмет ету мерзімі 4,6
жылға қысқарса амортизация нормасы қалай өзгеру керек. Жою құнын ескермеуге
болады.
1.5. Тәулік ішінде цехте 50 станок қызмет етті. Оның ішінен бір сменада
жұмыс істейтін 20 станок болды, 2 смена істейтін — 10, 3 смена істейтін —
20. Цехте барлығы 60 станок қойылған. Сменалық коэффициентін анықтаңыз.
1.6. Қойманың толық бастапқы құны — 60 млн. теңге, оның ішінде ғимарат 50
млн. теңге, жабдық құны — 10 млн. теңге. Қайта есептеу мезетіне жабдық
бағаларының индексы 0,8, ал құрылыс-монтаж жұмыстарының индексы 1,02.
Қойманың қайта есептелінген құнын анықтаңыз және моральдық тозуын табыңыз
(абсолютті және салыстырмалы өлшемде).

Тақырып 3. Кәсіпорынның айналым қаржысы (2 сағат)
Дәріс жоспары:
1. Айналым қаржысы туралы түсінік.
2. Айналым қаржының қалыптасу көздері
3. АҚ пайдалану тиімділігін сипаттайтын көрсеткіштер
4. Айналым капиталын басқару
5. Қорларды басқару модельдері
Практикалық сабақ (1 сағат)
Есеп жинағы бойынша берілген тақырыптың 2.1., 2.3 тапсырмаларын
орындау, тақырып бойынша сұрақтарға жауап беру.
Әдебиет
1. Дәрістер
2. Сергеев И.В. Экономика предприятия. М.: «Финансы и
статистика», 2000 г., 198-220 б.
3. Грузинов В.П. Экономика предприятия. М.: «Банки и
биржи», 1999 г., 167-194 б
4. Экономика предприятия / под ред. О.И. Волкова, М.:
«Инфра-М», 1997 г., 165-180 б.
3. 5. Бейсенова М., Садықбаева А. Кәсіпорын экономикасы (есептер жинағы),
Алматы: «Ғылым», 2002 ж., 24-36 б
6. «Кәсіпорын экономикасы» курсы бойынша практикалық сабаққа арналған
есептер жинағы
/Оқу-тәжірибелік құрал/ Алибаева М.М., Қалдыбаев М.М.: 2005, 19-21
б
Студенттің өздік жұмысына арналған бақылау тапсырмалар
Есеп жинағы бойынша берілген тақырыпқа арналған өздік жұмыс есептерін
шығару (№1, №2, №3, №4).

Айналым қорлары үздіксіз қозғалыста болып үш кезеңнен өту қажет:
өндірістік, тауарлық және ақшалай кезеңдерден.
Айналым қаржысы екі бөліктен тұрады: тұрақты және өзгермелі
капиталдардан.
Тұрақты айналым капиталы (синонимы: ағымдағы активтердің жүйелі бөлігі) —
бүкіл операциялық цикл ішінде олардағы қажеттілік мөлшері салыстырмалы
тұрғыдан тұрақты болатын ағымдағы активтер.
Өзгермелі айналым капиталы (вариацияланатын ағымдағы активтер) —
операциялық циклдың ең шиеленісті кезеңдерінде олардағы қажеттілік пайда
болатын ағымдағы активтер бөлігі.
Ағымдағы міндеттемелер — мерзімі бір жылдан артық болмайтын қарыздар.
Таза айналым капиталы — ағымдағы активтер мен ағымдағы міндеттемелер
арасындағы айырмаға тең болатын көрсеткіш. Оның жетіспеушілігі компанияның
жоюылуына әкелу мүмкін. Бұл көрсеткіштің деңгейі компания қызметінің
тәуекелділігімен және рентабельділігімен тығыз байланыста болады.
Активтер мен пассивтер арасындағы ара-қатысқа байланысты ағымдағы
активтерді қаржыландырудың төрт стратегиясын көрсетуге болады: идеальды,
консервативты, агрессивты және компромисты. Таза түрде ешқандай стратегияны
қолдануға болмайды. Қорларға басқару саясатын оңтайландырғанда келесі
есебке алынады:
• тапсырыс жасалғанда қолданылатын қор деңгейі;
• қорлардың минимальды мүмкін деңгейі (сақтық қор);
• тапсырыстың оңтайлы партиясы.
2. Айналым қаржының қалыптасу көздері
1. Өзіндік АҚ:
• айналым капиталы - меншік иелерінің қаржысы
• пайда — негізгі көзі;
• тұрақты пассивтер (өзіндік капиталға теңестірілген қаржы):
• -еңбек ақы бойынша қарыз;
• -бюджет бойынша қарыз;
• -ыдыс бойынша қарыз;
• -алдын ала төленген қаржы.
|[pic] |

2. Келтірілген қаржы:
• қарызды (несиелер);
• мемлекеттік несие;
• басқа (мақсаты бойынша пайдаланбағана қорлар мен резервтердің
қалдықтары).
АҚ нормалау – айналым қорларының минимальды қажет, экономикалық тұрғыдан
дәлелденген деңгейін анықтау процесі. Норма көбінесе күндермен
есептелінеді
АҚ нормативі— кәсіпорын жұмысының үздіксіздігін қамтамасыз ететін ақшаның
минимальды сомасы.
АҚ нормасы келесі формула бойынша анықталады (Нақ):
|[pic] |(3.2) |

где Тағ — ағымдағы қор (ең үлкен үлес алатын қор); Стр — сақтық қор; Тран —
транспорттық қор; Техн — технологиялық қор; Пр — қабылдау уақыты.
Ағымдағы қор:
|[pic] |(3.3) |

мұндағы Сп — жеткізу құны; И — жеткізулер аранысндағы уақыт интервалы.
Сақтық қор
|[pic] |(3.4) |

Транспорттық қор жүк айналымы мерзімдерінің (тауарды жабдықтаушыдан сатып
алушыға дейін жеткізу уақыты) құжат айналымы мерзімдерінен асуын
сипаттайды.
Технологиялық қор — материалдарды өндірістке даярлау уақыты.
АҚ нормативы келесі түрде табылады
Нақ = Р* На.ос
(3.5)
мұндағы Р — АҚ орташа күндік шығыны; На.ос — АҚ нормасы. Келесі формуланы
да қолдануға болады
|[pic] |(3.6) |

мұндағы В — мерзім ішінде АҚ элементі бойынша шығын (шығару) көлемі (теңге;
Т — мерзім ұзақтығы (күн); На.ос — АҚ элемент бойынша нормасы (күндер).
Аяқталмаған өндіріс бойынша АҚ нормативы
|[pic] |(3.7) |

Мұндағы Пц — өндірістік цикл ұзақтығы; К — шығындардың өсім коэффициенті,
біркелкі өсу жағдайында ол келесі формула б-ша табылады:
|[pic] |(3.8) |

мұндағы Фе — біруақыттық шығындар; Фн — өсіп жатқан шығындар; С/С — өзіндік
құн. Біркелкі емес өсу жағдайында
К = С/П
(3.9)
мұндағы С — бұйымның аяқталмаған өндірістегі орташа құны; П — бұйымның
өндірістік өзіндік құны.
Басқа формуласы:
[pic]

[pic]
К – шығыны өсімі коэффициенті, М – өнім өзіндік құнындағы материалдық
шығындар, С – өнімнің өзіндік құны.

К-ны, көбінесе, өндіріс ортасы нүктесінде анықтайды:

Шығын

Уақыт

[pic]

Болашақ мерзімдер шығындарының нормативы
|[pic] |(3.10)|

мұндағы П — болашақ мерзімдер шығындарының жоспарлы жылдың басына өтетін
сомасы; Р — сметалар бойынша көзделген келесі жылдың болашақ мерзім
шығындары; С — келесі жылдың өнімінің өзіндік құнына қосылатын болашақ
мерзім шығындары.
Сондай-ақ келесі формула қолданылады:
[pic]

мұндағы αб.п. – болашақ өнім өзіндік құнында болашақ мерзім
шығындарының алатын үлесі; Ст.п. – болашақ мерзімнің тауарлық өнімінің
өзіндік құны.
Дайын өнім нормативы

[pic]

3. АҚ пайдалану тиімділігін сипаттайтын көрсеткіштер
1. Бір айналым ұзақтығы (До)
|[pic] |(3.11) |

мұндағы Со — мерзім ішінде АҚ қалдықтары; Тпер — мерзімдегі күндердің саны;
Vреал — өткізілген өнім көлемі.
2. Айналымдылық коэффициенті белгілі бір мерзім ішінде АҚ жасаған айналым
саны
|[pic] |(3.12) |

3. АҚ тиеу коэффициенті, өткізілген өнімнің 1 теңгесіне шаққандағы АҚ
сомасын көрсетеді
|[pic] |(3.13) |

Айналымдылықты өсірудің нәтижесінде АҚ белгілі бір сомасы үнемделеді.
Абсолютті үнем келесі жағдайда болады
|[pic] |(3.14) |

мұндағы Со.факт — АҚ іс жүзіндегі қалдықтары; Со.план — жоспарлы көлемі;
Vреал — өткізу көлемі. Абсолютті үнем келесі формула бойынша анықталады
|[pic] |(3.15) |

АҚ салыстырмалы үнемі айналымдылықты өндіріс көлемін өсіру арқылы пайда
болады

4. Айналым капиталын басқару
Қорларға оңтайлы басқару жүргізу үшін мыналар қажет:
• жоспарлы мерзімге шикізаттағы жалпы қажеттілікті анықтау;
• шикізатқа тапсырыс берудің оңтайлы партиясын және тапсырыс жасау
мерзімін мерзім сайын түзетіп тұру;
• шикізатқа тапсырыс беруге және оны сақтауға кеткен шығындарды
мерзім сайын түзету және салыстырып тұру.
• Қорларды сақтау жағдайларын бақылап тұру;
• Жақсы есеп жүргізу жүйесін қолдану;
Қорларға талдау жасау үшін айналымдылық көрсеткіштері және факторлық
модельдер қолданылады. Аяқталмаған өндіріске оңтайлы басқару жүргізгенде
келесі факторлар есебке алынады:
• Аяқталмаған өндіріс көлемі өндіріс ерекшелігіне және көлеміне
тәуелді болады;
• Тұрақты қайталанатын өндірістік процестер үшін айналымдылықтың
стандартты көрсеткіштерін қолдануға болады;
• Аяқталмаған өндіріс өзіндік құны үш бөліктен тұрады: а) шикізат
пен материалдардың тура шығындарынан; б) тірі еңбек
шығындарынан; в) үстеме шығындарының бір бөлігінен.
Дайын өнімге оңтайлы басқару жүргізу үшін келесі факторларды есебке алу
керек:
• өндірістік цикл аяғы жақындаған сайын дайын өнім өсе береді;
• ажиотажды сұраныстың болу мүмкіндігі;
• маусымды тербелістер;
• жатып қалған және сұранысы аз тауарлар.
Жиһазға қаржы салу екі түрлі тәуекелмен байланысты болады:
а) бағалардың өзгеруі;
б) моральды және табиғи тозуы.
«Дәл уақытында» жеткізу жүйесі (just-in time) келесі жағдайда тиімді
болады:
• ақпараттық қамтамасыз ету жүйесі жақсы ұйымдастырылған болса;
• жабдықтаушылардың сапаны және жеткізуді бақылаудың жақсы
жүйелері бар болса;
• компанияда қорларды басқарудың жақсы ұйымдастырылған жүйесі
болса.
Сатып алушылармен тиімді қарым-қатынас жасау жүйесі келесіні көздейді:
• несие беруге болатын клиенттерді сапалы түрде таңдау;
• оңтайлы несие беру шарттарын анықтау;
• арызды берудің нақты процедурасы;
• клиенттердің келісім шартты орындауын бақылау жүйесі.
Әкімшілік жасаудың тиімді жүйесі келісіні көздейді:
• дебиторларға барлық сұрақтар бойынша мерзім сайын мониторинг
жүргізу;
• жұмыстарды аяқтау, өнімді жіберу, төлем қағаздарын беру
арасындағы уақыт интервалдарын ең аз етіп жасау;
• төлем құжаттарын қажет мекен-жайларға жіберу;
• клиенттердің төлем жасау жөнінде сұрауларын тыңғылықты
қарастыру;
• есеп-айырысу және төлемді алудың нақты процедурасын анықтау.
Кредиторлық қарыздылықты басқарудың алтын ережесі: іскерлік қарым-қатынасқа
нұқсан келтірмей қарыздылықты төлеу мерзімін максимальды ұзарту. Ақшаның
және оған эквивалентті қаржының көлемі үш фактормен анықталады:
ағымдылықпен (ағымдағы операцияларды қамтамасыз ету), алдын-ала сақтану
(кенет пайда болатын төлемдерді жабу үшін), алып-сатарлық (кенет пайда
болған тиімді жобаға қатысу үшін). Ақшаны тиімді басқару үшін банкілермен
қарым-қатынастарды жақсарту қажет. Ақшаның айналымнан алу уақыты деп
аталатын қаржы циклы, қаржы менеджментінің аса маңызды сипаттамасы болып
табылады. Ақша қозғалысын талдау арқылы ақша ағынының сальдосын ағымдағы,
инвестициялық, қаржы және басқа операция нәтижесінде анықтауға мүмкіндік
береді. Ақша ағынын болжау үшін келесі көрсетікштерге баға беру керек:
өткізу көлемі, табыстың ақшалай үлесі, дебиторлық және кредиторлық
қарыздылық, ақша шығындарының көлемі және т.б.
5. Қорларды басқару модельдері
Басшылар келесі сұрақтарға жауап беруге тиіс: а) ақшаның және оның
эквиваленттерінің жалпы көлемі қандай болу керек? б) олардың қай бөлігі
есеп шотында, қай бөлігі тез өткізілетін бағалы қағаздарға аударылу тиіс?
в) қашан және қандай көлемде ақша мен тез өткізілетін активтер арасында
өзара трансформация жасалыну керек.
Батыста ең кең таралған модельдерге Баумол моделі және Миллер — Орр
моделі жатады. Біріншісі В. Баумол (W. Baumol) 1952 жылы, ал екіншісін — М.
Миллер (М. Miller) және Д. Орр (D. Оrr) 1966 жылы құрастырды. Бұл
модельдерді отандық экономикаға енгізуге келесі факторлар кедергі болып
жатыр: инфляция, пайыздық ставкалардың үлкен болуы, бағалы қағаздар
нарығының нашар дамуы және т.с.с.
Баумол моделі
Кәсіпорын мақсатқа сай және оңтайлы ақша қорымен жұмыс істей бастайды
да оны біртіндеп шығындайды. Тауар өткізуден түсетін ақшаны кәсіпорын
толығымен қысқамерзімді бағалы қағаздарға салады. Ақшаның қоры біткеннен
кейін, яғни нольге немесе алдын ала белгіленген қауіпсіздік нүктесіне тең
болғанда кәсіпорын бағалы қағаздардың бөлігін сатып қайтадан бастапқы ақша
көлемін қамтамасыз етеді. Сонымен, ақша динамикасы “ара” тәріздес графикке
ұқсайды (сур 1).
[pic]
Сур. 1. Баумол моделі бойынша ақшаның өзгеру графикі
Толтыру сомасы (Q) келесі формула бойынша анықталады
| |[pic] |(3.17) |

мұндағы V — мерзім ішінде ақшадағы болжанатын қажеттілік мөлшері (жыл,
тоқсан, ай);
с — ақшаны бағалы қағаздарға конвертация жасау шығындары;
r— қысқа мерзімді бағалы қағаздардың кәсіпорынға оңтайлы, жеткілікті табыс
пайызы, мысалы, мемлекеттік бағалы қағаздарға.
Сонымен, ақшаның орташа қоры Q/2 тең, ал бағалы қағаздарды ақшаға айналдыру
келісімдерінің жалпы саны (k) былай табылады: к = V : Q
Ақшаны басқарудың бұл саясатын іске асырудың жалпы шығындары (ОР) былай
табылады:
OP= ck + r Q/2
Бұл формуладағы бірінші қосылғыш тура шығындар болса, екіншісі ақшаны
бағалы қағаздарға салудың орнына оны есеп шотқа салу нәтижесінде болатын
ұтылыс мөлшері.
Миллер — Орр моделі
Баумол моделі көбінесе, ақша шығындары тұрақты және болжанатын
кәсіпорындарда қолдануға болады. Іс жүзінде ондай кәсіпорындар сирек
кездеседі, есеп шоттағы ақша кездейсоқ түрде өзгеру мүмкін, және шамамен
үлкен тербелістер жасауы мүмкін.
Миллер және Орр құрастырған моделі қарапайым және іс жүзіне сай деп
айтуға болады. Ол келесі сұраққа жауап беруге мүмкіндік жасайды: егер
ақшаның кірісін және шығысын дәл болжауға болмаса, кәсіпорын ақшаны қалай
басқара алады? Миллер және Орр модель құрастырғанда Бернулли процесін
қолданды — бұл стохастикалық процесс, мұнда мерзімнен келесі мерзімге
ақшаның түсімі және шығыны тәуелсіз кездейсоқ оқиғалар ретінде саналады.
Қаржы менеджерінің іс-әрекеттері сурет 2-де көрсетілген. Ақшаның
шоттағы қалдығы кездейсоқ тұрғыда өзгереді, бірақ егер оның мөлшері белгілі
бір жоғарғы шекке жеткен кезде кәсіпорын ақшаны қалыпты мөлшерге жеткізу
үшін (қайту нүктесі) сәйкес көлемде бағалы қағаздар сатып алады. Егер ақша
көлемі төменгі шекке жетсе, кәсіпорын сәйкес көлемде бағалы қағаздарды
сатады.
[pic]
Сур.2. Миллер — Орр моделі.
ЕСЕПТЕР
2.1. Ағымдағы және сақтық қорды табу
|Жеткізу |Жеткізу құны (млн. |Жеткізу датасы|Жеткізу құны (млн. |
|датасы |теңге) | |теңге) |
|15.01 |100 |01.05 |100 |
|20.02 |200 |02.08 |250 |
|01.03 |150 |10.10 |200 |
|20.03 |210 |01.12 |150 |

2.2. Транспорттық қор шамасын анықтау: жүк айналымы мерзімі — 20 күн;
құжаттардың пошталық жүрісі — 7 күн; құжаттарды өңдеу — 4 күн; акцепт
мерзімі— 3 күн.
2.3. АҚ нормативын анықтау: өндірістік қорлардың тоқсан ішіндегі шығыны
1980 мың теңге; жеткізу интервалы — 16 күн; қабылдау уақыты — 4 күн.
2.4. Тоқсан ішінде жоспарлы шығын:
• А материалы б-ша — 45 млн. тг. Норма А = 10 күн;
• В материалы б-ша — 27 млн. тг. Норма В = 30 күн;
• С материалы б-ша — 18 млн. тг. Норма С = 20 күн.
АҚ жалпы нормативын табу.
2.5. Өңдірілетін өнімнің тоқсан ішіндегі көлемі — 2250 бірлік. Өндірістік
өзіндік құны — 80 мың. тг/данасы. Бастапқы өндіріс шығындары — 32 мың тг.
Өндірістік цикл ұзақтығы — 5 күн. Шығындар біркелкі өседі. Аяқталмаған
өндіріс нормативын табу.
2.6. Тауарлы өнім — 180 млн. тг. Шығару шығыны — 90 млн. тг. Тоқсан — 90
күн. Дайын өнімге АҚ нормасы — 8 күн. Дайын өнім нормативын табу.
2.7. Тоқсан ішінде АҚ орташа қалдығы — 270 млн. тг. Өткізу көлемі — 1080
млн. тг. 1 айналым ұзақтығын табу; АҚ айналымдылық коэффициентін және тиеу
коэффициентін.
2.8. Өткізу көлемі — 420 млн. тг. АҚ орташа жылдық құны — 70 млн. тг.
Айналымдылықты 1 айналымға өсірсе АҚ үнемін анықтау керек.
2.9. АҚ абсолютті және салыстырмалы үнемін анықтау.
|Көрсеткіш |1 жыл |2 жыл |
|Өткізу құны (млн. тг) |150 |104 |
|АҚ орташа жылдық құны (млн. |15 |10 |
|тг) | | |

2.10. АҚ салыстырмалы үнемін анықтау, ағымдағы жылы өнім өткізудің іс
жүзіндегі көлемі — 25 200 млн. тг. Ағымдағы жылдың аяғында АҚ жалпы құны —
2 800 млн. тг. Келесі жылы тауарлық өнім — 36 000 млн. тг. АҚ
айналымдылығының жоспарлы өсімі — 4 күн.
2.11. Дайын өнімнің қоймадағы нормативы — 350 млн. тг, ресімдеуге
жіберілген дайын өнім нормативы — 140 млн. тг. Тоқсан ішінде жоспарлы өнім
көлемі — 6300 млн. тг. АҚ нормасын табу.
Тақырып 4. Кәсіпорынның еңбек қорларын дамыту (1 сағат)
Дәріс жоспары:
1. Фирманың еңбек қорларының құрамы және құрылымы
2. Жұмыс күшінің қажеттілігін анықтау әдістері
3. Еңбек өнімділігін өсіру мәселелері
Практикалық сабақ (1 сағат)
Есеп жинағы бойынша берілген тақырыптың 3.1., 3.3 тапсырмаларын
орындау, тақырып бойынша сұрақтарға жауап беру.
Әдебиет
1. Дәрістер
2. Сергеев И.В. Экономика предприятия. М.: «Финансы и
статистика», 2000 г., 220-230 б.
3. Грузинов В.П. Экономика предприятия. М.: «Банки и
биржи», 1999 г., 203-218 б
4. Экономика предприятия / под ред. О.И. Волкова, М.:
«Инфра-М», 1997 г., 208-223 б.
4. 5. Бейсенова М., Садықбаева А. Кәсіпорын экономикасы (есептер жинағы),
Алматы: «Ғылым», 2002 ж., 36-44 б
6. «Кәсіпорын экономикасы» курсы бойынша практикалық сабаққа арналған
есептер
жинағы /Оқу-тәжірибелік құрал/ Алибаева М.М., Қалдыбаев М.М.: 2005,
33-35 б
Студенттің өздік жұмысына арналған бақылау тапсырмалар
Есеп жинағы бойынша берілген тақырыпқа арналған өздік жұмыс есептерін
шығару (№1, №2, №3), сұрақтарға жауап беру.

1. Фирманың еңбек қорларының құрамы және құрылымы

Кәсіпорынның барлық жұмыскерлері өнеркәсіпті-өндірістік персоналға
(ӨӨП) – өндірісте істейтін және оған қызмет көрсететін адамдарға және
өнеркәсіптік емес персоналға– өнім өңдіруге қатыспайтын адамдарға
бөлінеді. Кәсіпорынның адам санын және еңбек өнімділігін есептеуде тек
ӨӨП көрсеткіші қолданылады. ӨӨП-ның жалпы саны келесі бөліктерден тұрады:

[pic]

Жұмысшылар – еңбек затына тікелей әсер ететіндер – негізгі және көмекші
болып бөлінеді.
ИТЖ – инженерлі-техникалық жұмыскерлер –кәсіпорынға ұйымдастырушылық,
экономикалық, техникалық басқарумен айналысатын адамдар.
Қызметкерлер – Құжаттармен айналысатын, есепті, есеп жүргізу, талдау
жұмыстармен жұмыскерлер.
КҚП – кіші қызмет көрсетуші персонал.
Оқушылар – Кәсіпорында оқитын және оның тізімінде тіркелген адамдар.
Қорғау бөлімі – қорғаудың барлық түрлері.
Қазіргі кезде ӨӨП саны келесі формула бойынша табылады:
[pic]

ӨӨП құрылымы деп жұмыскерлердің белгілі бір категориясының жалпы санындағы
пайыздық үлестерін айтады.
[pic] , мұндағы чi –i-й топ жұмыскерлер саны.
Жұмыскерлер сондай-ақ, мамандығына, кәсіби мамандығына және
біліктілігіне қарай бөлінеді. Нарықтық жағдайларда жаңа пайда болған
мамандықтар: мысалы, брокер, дилер, маклер, дистрибьютор, коммивояжер,
т.с.с.

2. Жұмыс күшінің қажеттілігін анықтау әдістері
Жұмыскерлер санын анықтағанда олардың келу және тізімдік санын
есептейді.
Жұмыскерлердің келу саны – өндірістік бағдарламаны орындауға қажет
жұмыскерлердің саны.
Жұмыскерлердің тізімдік саны – кәсіпорынға қабылданған, оның кадрлық
тізімінде тіркелген жұмыскерлер саны (іссапарларда, демалыстарда,
мемлекеттік және қоғамдық міндеттерді атқаратын, сырқатқа байланысты
келмеген жұмыскерлерді есебке алғандағы).
Жұмысшылардың саны келу және тізімдік саны бойынша табылады, қалған
жұмыскерлер категориялары тек тізімдік саны бойынша табылады.
Жұмысшылар саны үш әдіспен анықталады:
1. Уақыт нормасы бойынша:
[pic]

ti – i-й бұйымды өңдірудің еңбек сіңіргіштігі, нормо-сағат.
Ni –i-й бұйымды өңдіру жоспары.
[pic] - бір жұмысшының нәтижелі уақыт қоры.
Квн – нормаларды орындау коэффициенті

2. Штаттық жұмыс орындары бойынша:
[pic]

[pic] - жабдықтың нәтижелі жұмыс уақыт қоры.
Ri – i-й жабдыққа қызмет көрсететін жұмысшылар нормасы, саны.

3. Қызмет көрсету нормалары бойынша:
[pic]
Но – бір адам қызмет көрсететін агрегаттар саны, қызмет көрсеті
нормасы.
S – сменалар саны.
ИТЖ саны жұмысшылардың жоспарлы саны және басқару нормасы негізінде
анықталады. Мамандар және қызметкерлер саны штаттық кестеге қарай
анықталады. КҚП саны қызмет көрсету нормалары арқылы табылады. Оқушылар
саны кадрларды даярлау жоспарына сәйкес есептейді. Қорғау бөлімінің адам
санын қорғалатын территория ауданына, пост санына, жұмыс смендылығына,
жергілікті қалыптасқан криминальды жағдайға қарай анықталады. ӨӨП жалпы
саны барлық жұмыскерлер катеорияларды қосу арқылы табылады.

3. Еңбек өнімділігін өсіру мәселелері

Еңбек өнімділігі - тірі еңбектің нәтижелігін сипаттайды. Еңбек
өнімділігін үздіксіз өсіру – өндірісті кеңейтудің және ішкі жалпы өнімді
өсірудің бірден-бір қайнар көзі болып табылады.
Кәсіпорындағы еңбек өнімділігі келесі көрсеткіштермен сипатталады:
— өңдірумен (ПТ) – уақыт бірлігінде шығарылған өнім көлемі:
[pic]
— еңбек сіңіргіштікпен – өнім бірлігін шығаруға қажет уақыт:
[pic]

Іс жүзінде еңбек өнімділігін келесі формула бойынша есептейді:
[pic]
Еңбек өнімділігін келесі үш әдіспен есептейді:
1) Натуралдық: Nt – өнім натуралдық өлшем бірліктермен анықталады.
Артықшылығы – қарапайымдылығы, көрнекілігі. кемшілігі – бір түрлі
өнімге ғана қолдануға болады.
[pic]

2) Ақшалай: өнім ақшалай түрде анықталады.
[pic]
Nч – таза өнім. артықшылығы – Есептеуі оңай, барлық өнім түрлерін
және жағдайларды есебке алады. Кемшілігі – инфляцияның әсерінен
еңбек өнімділігінің өзгеруін дәл анықтауға болмайды.
3) Еңбекті: орындалған жұмыстарды еңбек-сағаттармен есептейді.
[pic] мұндағы Qi – i-й жұмыс түрінің көлемі
ti – i-й жұмыс түрінің еңбек сіңіргіштігі.
Артықшылығы – барлық өндіріс түрлерінде қолданылады, өнім өңдіру
нормасын есептеуге болады, бірақ көрнекі емес.
Жұмыс уақытының қолданылатын бірлігіне қарай еңбек өнімділігі келесі
болуы мүмкін:
□ Сағаттық:
[pic], мұндағы Т – жұмыс істелінген адам-сағат саны

□ Күндік:
[pic], мұндағы Т – жұмыс істелінген адам-күндерінің саны
□ Жылдық:

[pic]

Еңбек өнімділігінің өсуін анықтау үшін үнемделген жұмысшылар санын
табады:
[pic]

Еңбек өнімділігіне көптеген факторлар әсер етеді: экономикалық,
ұйымдастырушылық, технологиялық, техникалық, басқарушылық, психологиялық.
Осы факторларды кез келген өндірісте кәсіпорын жетекшілері қолдануға тиіс
және олардың ішінен ең тиімдісін анықтап, іске асыруы қажет.

Тақырып 5. Еңбек ақы ұғымы, түрлері, формалары (1 сағат)
Дәріс жоспары:
1. Еңбек ақының экономикалық мағынасы
2. Еңбек ақы түрлері, еңбекті төлеу формалары, жүйелері
Семинар (1 сағат)
Семинар сұрақтары:
1. Еңбек ақының қандай формаларын білесіз?
2. Еңбекті төлеуді ұйымдастыру қандай қағидаларға сүйенеді?
3. Мемлекет еңбекті төлеу процесіне қалай реттеу жұмысын жүргізеді?
4. Кесімді еңбекті төлеу формасын қолданудың шарттарын және
мысалдарын көрсетіңіз.
5. Мерзімді еңбекті төлеу формасын қолданудың шарттарын және
мысалдарын көрсетіңіз.
Тапсырма
Есептер жинағы бойынша «Кәсіпорын персоналы» тақырыбы бойынша 3.4.
тапсырмасын орындау.
Әдебиет
1. Дәрістер
2. Шмален Г. Основы и проблемы экономики предприятия/ под ред. А.Г.
Поршнева, М.: «Финансы и статистика», 1996 г., 132-150 б
3. Сергеев И.В. Экономика предприятия. М.: «Финансы и
статистика», 2000 г., 230-246 б.
4. Грузинов В.П. Экономика предприятия. М.: «Банки и
биржи», 1999 г., 472-480 б
5. Экономика предприятия / под ред. О.И. Волкова, М.:
«Инфра-М», 1997 г., 226-234 б.
5. 6. Бейсенова М., Садықбаева А. Кәсіпорын экономикасы (есептер жинағы),
Алматы: «Ғылым», 2002 ж., 44-54 б
7. «Кәсіпорын экономикасы» курсы бойынша практикалық сабаққа арналған
есептер
жинағы /Оқу-тәжірибелік құрал/ Алибаева М.М., Қалдыбаев М.М.:
2005, 35 б.
Студенттің өздік жұмысына арналған бақылау тапсырмалар
1. Есеп жинағында «Кәсіпорын персоналы» тақырыбы бойынша өздік
жұмысқа арналған есептер (№9, 10).

1. Еңбек ақының экономикалық мағынасы

Еңбек ақы – жұмыскерлердің іс жүзінде істеген жұмысы үшін және жұмыс
уақытына кіретін уақыт үшін ақшалай және натуральды формада алатын
сыйақылар жиынтығы.
Еңбек ақы қажетті өнімнің негізгі формасы болып табылады. Қажетті
өнімді еңбек бойынша берілетін төлем (мемлекеттік сектор); жұмыс күші құны
бойынша берілетін төлем (кооператив, акционерлік қоғамдар, бірлескен
кәсіпорын); акция дивидендтері; жеке еңбек қызметінен түсетін табыс;
тұтынудың қоғамдық формалары, сақтық және мейірімділік қорлары ретінде
қарастыруға болады.
Еңбек ақы тікелей еңбек нәтижелерімен байланысқан. Оңтайлы
ұйымдастырылған еңбекті төлеу жүйесі жұмыс нәтижелеріне жақсы әсер береді,
яғни жұмыскерлердің ынтасын көтереді.
Еңбек ақы – тұтынуға жіберілетін қаржының негізгі бөлігі, ұжымның
жұмыс нәтижелеріне тәуелді болатын табыстың бір бөлігі болып табылады және
жұмыскерлер арасында істеген еңбек көлеміне және сапасына, салған капитал
үлесіне тәуелді бөлінеді.
Еңбекті төлеу қорын қалыптастырудың әртүрлі әдістері бар, оның ішінде
әсіресе қолайлы әдіс – нормативті әдіс болып табылады. Бірақ, оны
қолданудың бірқатар шарттары бар: 1) нормативтер тұрақты, ұзақ мерзімді
болу керек, өндіріс көлемінің өзгеруі ұжымның еңбек жағдайларымен
байланысты болмайтын факторлар әсерінен ғана болады. 2) нормативтер жеке
емес топтық болу керек.
Экономикасы дамыған елдерде еңбек ақыны ұйымдастырудың икемді
тәсілдері қолданылады, яғни еңбек ақы мөлшері шаруашылық қызмет
нәтижелеріне, өндіріс нәтижелігіне тәуелді болу керек. Оны ұжымды келісім
шарт арқылы іске асыруға болады. Бұл келісім шартта еңбекті төлеу
ережелері, еңбек ақы деңгейі мен еңбек нәтижелері арасында тура
тәуелділікті белгілеу қажет.
Еңбекті төлеудә ұйымдастыру келісіні көздейді:
кәсіпорын жұмыскерлерінің еңбегін төлеу формаларын және жүйелерін анықтау;
кәсіпорын жұмыскерлерінің жеке жетістіктері үшін қосымша берілетін
төлемдердің шарттарын және көлемін анықтау;
қызметкерлердің лауазымдық жалақылар жүйесін құрастыру;
жұмыскерлерге сый-ақы берудің көрсеткіштерін және жүйесін дәлелдеу.
Еңбекті төлеу қағидалары:
шығындар және нәтижелер бойынша төлеу қағидасы;
өндіріс нәтижелігінің өсуі негізінде еңбекті төлеу деңгейін көтеру
қағидасы;
қоғамдық еңбек өнімділігі өсімінің еңбек ақы өсімінен жоғары болу қағидасы;
еңбек нәтижелегін өсіруге материалдық мүдделіктің болуы қағидасы.
Дұрыс ұйымдастырылған еңбек ақы жүйесі жұмыскерлерді еңбек
өнімділігін өсіруге және біліктілікті көтеруге ынталандырады.

2. Еңбек ақы түрлері, еңбекті төлеу формалары, жүйелері

Еңбек ақыны тарифтік және тарифсіз жүйелер бойынша ұйымдастыруға
болады.

Тарифтік жүйе

Тарифтік жүйе келесі элементтерден тұрады:
1. Тарифтік-біліктілік анықтамалық (ТБА) – әртүрлі жұмыстардың
сипаттамасы және осы жұмыстарды орындайтын жұмысшыларға қойылатын
талаптар бар құжат. Әр жұмысқа сәйкес бііліктілік разряды
көрсетіледі. Бұл құжатты жұмысшылар еңбегін тарифтеу, яғни нақты
разрядты беру үшін қолданады.
2. Тарифтік сетка – бұл тарифтік разрядтар мен оларға сәйкес болатын
тарифтік коэффициенттердің шкаласы. Тарифтік коэффициент – эберілген
разрядтың ставкасы бірінші разряд ставкасынан қаншаға артық екенін
көрсететін шама. Жалпы алғанда 21 разряд бар.
3. Тарифтік ставка – уақыт бірлігі үшін анықталған еңбекті төлеу
шамасы. Тарифтік ставка минимальды еңбек ақы деңгейімен байланысты
болады. Ол үкіметпен белгіленеді және инфляцияға байланысты мерзім
сайын индексацияланады.
4. Аудандық коэффициент – жергілікті климаттық және басқа жұмыс
шарттарын есебке алады.

[pic]

Структура заработной платы

Негізгі еңбек ақы
Қосымша еңбек ақы

Тарифтік қорға қосымша төлемдерге ТБА мен көзделмеген жұмыс үшін
берілетін төлемдер кіреді (түнде жұмыс істеген үшін, оқушыларды оқыту үшін,
бригадаға басшылық жасау үшін, жұмыс зияндылығы және т.с.с үшін).
Сағаттық еңбек ақыға қосымша төлемдерге орындалмаған еңбек үшін емес,
заңмен белгіленген жағдайлар үшін берілетін төлемдер ( 1 күн ішінде
мемлекеттік, қоғамдық міндеттерді орындау үшін, 1 күн ішінде әкімшілік
рұқсатпен алынған демалыстар үшін, кәсіпорын жауапты болған тоқтап қалулар
үшін және т.с.с.).
Күндік еңбек ақыға қосымша төлемдер – бұл сағаттық еңбек ақыға
берілетін төлемдер сияқты, бірақ бір күннен артық уақыт үшін.

Тарифсіз еңбекті төлеу жүйесі

Бұл жүйе, көбінесе жұмыс орындарға баллдық баға беруге негізделеді. Ол
үшін эксперттер тобы берілген жұмыс орынға сипаттама және қойылатын
талаптарды белгілейді, нәтижесінде оны баллмен бағалайды. Балл санына қарай
жұмыс орындарды жеке класстарға бөледі. Кәсіпорынның жалпы балл сомасын
тауып, еңбек ақының жоспарлы қорын есептейді және өнім бірлігіне немесе
тауар айналымы бірлігіне саналған еңбек ақы мөлшерін есебке алатын
коэффициентті анықтайды.
[pic]
[pic]- бәсекелестің тауарлық өнімі.
Одан кейін бір баллдың құнын анықтайды:
[pic]
Одан кейін әр жұмыс орны бойынша минимальды еңбек ақы мөлшерін
анықтайды. Ол үшін бір жұмыс орын баллдарының минимальды сомасын бір балл
құнына көбейтеді. Сосын еңбек ақының жоғарғы мөлшерін табады, ол үшін жұмыс
орынның максимальды балл санын бір балл құнына көбейтеді.
Еңбек ақы пайда бөлігі ретінде анықталады. Әр жұмыскерге белгілі бір
балл мөлшері беріледі тіркеледі. Барлық баллдар кәсіпорын бойынша қосылады
да бір балға саналған пайда үлесін табады:
[pic]

Еңбекті төлеудің айлықтар жүйесі.

Бұл кәсіпорында белгіленген лауазымдық айлықтар негізінде берілетін
ақша. Кәсіпорындағы жылдық еңбек ақы мөлшері келесі түрде табылады:
[pic]

Европада сыйақылар еңбек ақының 50% дейін құрайды, АҚШ-та - 400% ке
дейін. Олар акциялар немесе басқа бағалы қағаздар пакеттері түрінде берілу
мүмкін.

Еңбек ақы формалары және жүйелері.

Еңбек ақыны берудің 2 формасы бар:
- кесімді: еңбек ақы деңгейі шығарылған өнім көлеміне тәуелді болады. Бұл
форма бойынша еңбек өнімділігін өсіру ынталандырылады, бірақ өнім өңдіру
нормаларын және кесімді еңбек бағаларын есептеуді қажет етеді. Еңбек
бағасы – бұл өнім бірлігі үшін берілетін еңбек ақы деңгейі.

[pic] [pic]

Кесімді еңбек ақы формасының 5 түрлі жүйесі болуы мүмкін:
1) Тура кесімді: еңбек ақы орындалған жұмыс мөлшеріне тура
пропорцоналды.
2) Кесімді-сыйлықты: қандай да бір шартқа байланысты қосымша сый-ақы
беріледі. Сыйақы негізгі еңбек ақыдан пайыз түрінде белгіленеді.
3) Кесімді-прогрессивті: еңбек бағасы деңгейі прогрессивті шкала
бойынша өсіп отырады.
4) Кесімді-жанама: бұл жүйе бойынша негізгі өндіріске қызмет
көрсететін жұмысшыларға еңбек ақы беріледі. Еңбек ақы жұмысшының
жеке еңбегіне қарай емес, ол қызмет көрсететін бөлімшенің жалпы
нәтижесіне тәуелді болады.
5) Аккордты: келісім бойынша еңбек ақы жалпы орындалған жұмыс үшін
беріледі. Көбінесе, ерекше немесе авариялық жағдайларда
қолданылады.
- мерзімді: еңбекті істеген уақытқа қарай береді, яғни тарифтік ставканы
істеген уақытқа көбейтеді. Екі жүйесі болады:
1) Қарапайым мерзімді;
2) Мерзімді -сыйлықты.Кесімді –сыйлықты сияқты негізгі еңбек ақыға
сыйақы деңгейі қосылады.

Тақырып 6.Кәсіпорын қызметінің нәтижелері (3 сағат)
Дәріс жоспары:
1. Өзіндік құн және оның құрылымы
2. Кәсіпорын пайдасы және оны бөлу. Рентабельділік көрсеткіші.
3. Шаруашылық қызмет нәтижелерін сипаттайтын көрсеткіштер, оларды талдау
әдістемелері
4. Есеп жүргізу саясаты
Практикалық сабақ (1 сағат)
Сабақта студенттер практикалық сабаққа арналған есептер жинағы
бойынша өндіріс шығындарын және қызмет нәтижелерін анықтауға (есеп
жинағында 5 және 6 тақырыптар бойынша) есеп шығарады. Мәліметтерді
студенттер практикалық сабаққа арналған есептер жинағынан алады.
Тапсырма
Есептер жинағы бойынша 2 есеп шығару.
Әдебиет
1. Дәрістер
2. Шмален Г. Основы и проблемы экономики предприятия/ под ред. А.Г.
Поршнева, М.: «Финансы и статистика», 1996 г., 398-416 б
3. Сергеев И.В. Экономика предприятия. М.: «Финансы и
статистика», 2000 г., 246-267 б.
4. Грузинов В.П. Экономика предприятия. М.: «Банки и
биржи», 1999 г., 234-276 б
5. Экономика предприятия / под ред. О.И. Волкова, М.:
«Инфра-М», 1997 г., 180-208 б.
6. 6. Бейсенова М., Садықбаева А. Кәсіпорын экономикасы (есептер жинағы),
Алматы: «Ғылым», 2002 ж., 54-68 б
7. «Кәсіпорын экономикасы» курсы бойынша практикалық сабаққа арналған
есептер
жинағы /Оқу-тәжірибелік құрал/ Алибаева М.М., Қалдыбаев М.М.:
2005, 46-48, 55-56 б.
Студенттің өздік жұмысына арналған бақылау тапсырмалар
1. Есеп жинағында 5 және 6 тақырыптар бойынша өздік жұмысқа арналған
есептер (№1-4).
2. Тесттік тапсырмаларға жауап беру (практикалық сабаққа арналған есеп
жинағында)

1. Өзіндік құн және оның құрылымы
Өнімді өңдіру процесінде шикізат, материалдар, отын, энергия, еңбек
ақы және т.с.с шығындар жұмсалады. Олардың жалпы сомасы өнідіріс шығындарын
құрайды (өнімнің өзіндік құнын).
Өзіндік құн – өнім өңдіруге жіне өткізуге кеткен барлық шығындар. Жалпы
алғанда өзіндік құнның құрамы келесі түрде көрсетіледі:

ӨҚ = М + А + ЕА

мұндағы М – материалдық шығындар, А – амортизация, ЕА – еңбек ақы.
Өзіндік құн бағаның бір бөлігі ретінде қарастырылады:

Б = ӨҚ + П + ҚҚС

Өзіндік құнды төмендету арқылы қоғамның таза табысы, кәсіпорын
пайдасы өседі. Әртүрлі кәсіпорындарда шығарылатын бірдей өнімнің өзіндік
құны әртүрлі болуы мүмкін. Жоғары болған өзіндік құн кәсіпорында өндірісі
процесі нашар ұйымдастырылғанын көрсетеді, басқалармен салыстырғанда.
Өзіндік құн келесі мақсаттарда қолданылады:
✓ Бағаны анықтау үшін
✓ Кәсіпорынның қаржылық жағдайын сипаттау үшін
✓ Менеджерлер оперативті шешім қабылдау үшін

Өзіндік құнды барлық өнім бойынша, жеке оның түрлері, процестері,
бөлшектері, бөлімшелер мен цехтер бойынша анықтауға болады.
Өндіріске кеткен шығындарды белгілі бір белгілерге қарай бөлуге
болады. Шығындардың негізгі тобына келесі шығындар кіреді:
— экономикалық элемент бойынша (экономикалық мағынасына қарай) – барлық
шығындар экономикалық біріңғайлығы бар жеке топтарға жинақталады
(олардың пайда болу орнына және мақсатына тәуелсіз. Олардың негізгі
түрлері:
➢ Материалдық шығындар – шикізат пен материалдардың
қайтарылатын қалдық құнын алып тастағандағы құны.
➢ Еңбек ақы.
➢ Еңбек ақыдан жасалынатын әлеуметтік төлемдер-зейнетақы
қорына, жұмыс бастылық қорына, әлеуметтік сақтандыру қорына,
медициналық сақтандыру қорына.
➢ амортизация.
➢ Басқа шығындар – жөндеуге кеткен, несие пайыздарын төлеу,
айыпақылар, жарнама және т.с.с.

— шығын баптары бойынша: Шығын баптары деп бір немесе бірнеше экономикалық
элементі бар шығындарды айтады. Калькуляция баптары шығындардың мақсатын
және пайда болу орнын есебке алады. Өнімнің өзіндік құнын калькуляциялау
деп өнім бірлігіне кеткен шығындарды анықтау процесін атайды.
Негізгі шығындар өнім өңдірумен тікелей байланысты болады, ал үстеме
және мерзім шығындары бөлімшелерге, жалпы өндіріске қызмет көрсету және
басқару шығындарын сипаттайды.
Егер шығын бапына бір шығын элементі кірсе оны қарапайым деп атайды,
егер бірнеше элемент кірсе, оны кешенді бап деп атайды.
Шығындарды сондай-ақ, тура және жанама деп бөлуге болады, егер шығын
нақты өнім шығарумен байланысты болса, оны тура деп атайды, егер ол
бірнеше өнімге қатысты болса, оны жанама деп атайды.
Шығындар калькуляциясы төмендегі кестеде көрсетілген

Калькуляция шығындарының баптары.

Шетелде шығындарды өндіріс көлемінің өзгеруіне қарай тұрақты және
өзгермелі деп бөледі. Шартты тұрақты шығындар өндіріс көлемінің өзгеруіне
тәуелсіз болады, ал өзгермелі шығындар оған тура пропорционалды өзгереді.
Шығындардың тұрақты және өзгермелі болуы белгілі бір релеванттық
облыста ғана болады. Релеванттық облысы – шығындар біріңғай заңдылыққа
бағынатын облыс шектері.

Әр кәсіпорын үшін (әсіресе жаңа) қай уақыттан бастап ол пайда алады
деген сұраққа жауап табу өте маңызды болады. Сатудың шекті көлемі – бұл
кәсіпорын табыстары оның шығындарына тең болатын өндіріс көлемі. Осы
шекті көлемді анықтау формулалары келесі:
[pic] – өнім бірлігінің бағасы. [pic] – сатулардың шекті көлемі.
[pic] – тұрақты шығындар. [pic] – өзгермелі шығындар, өнім бірлігіне
саналған.
[pic]
[pic]

Өнімді
Шығындар өткізуден
Табыс табыс
Пайда

Өзгермелі

шығын
Өнімнің

өзінд. құны
Тұрақты

шығындар

Vсатулар

Өзіндік құнды төмендету әртүрлі факторларға тәуелді болады. Ең негізгілерге
келесіні жатқызуға болады:
1) өнім өңдіруді өсіру (тұрақты шығындар бойынша түсетін үнем арқылы).
[pic]
B1 – өсіруге дейінгі өнім көлемі;
B2 – өнім шығарудың жаңа мөлшері.
2) Материал сыйымдылығын азайту (шикізат пен материалдар бойынша үнем
болады).
3) өнім өңдіру өсімін еңбек ақы өсімінен жоғары етіп жасау (еңбек ақы
бойынша үнем болады).
4) Жаңа техниканы енгізу арқылы, өндірісті механикаландыру және
автоматтандыру.
[pic]
С1 – шараға дейінгі өнім бірлігінің өзіндік құны.
С2 – шарадан кейінгі өнім бірлігінің өзіндік құны.
В2 – шарадан кейін шығарылатын өнім көлемі.
5) өнімнің қор сыйымдылығын азайту арқылы (амортизация бойынша үнем
болады).
6) Қалдықтарды және жоғалтуларды азайту шараларын енгізу.
Іс жүзінде өзіндік құнның келесі көрсеткіщтері қолданылады:
1) Өндіріс шығындарының сметасы.
2) Өнім бірлігінің және тауарлық өнімнің өзіндік құны.
3) Өзіндік құнды төмендету көрсеткіштері.
4) Тауарлық өнімнің 1 теңгесіне шаққандағы шығындар.
[pic]

Кәсіпорында өзіндік құнды жоспарлау процесінде келесі шаралар
жүргізіледі:
1) Өндірістік бағдарламаны орындауға қажет барлық шығындар көрсетілетін
өндіріс шығындарының сметасы құрастырылады. Көбінесе, сметаны жалпы
кәсіпорын бойынша емес, жеке цехтер, бөлімшелер бойынша құрастырылады,
одан кейін нәтижелер қосылады.
2) Жеке өнім түрлерінің өзіндік құнын калькуляциялайды (жеке тапсырыстар,
секциялар, партиялар және т.с.с. бойынша). Біріңғай өнім шығаратын
көмекші цехтарда (эл. энергия, көлік қызметтері және т.с.с.),
калькуляция объектісі ретінде шығарылатын өнімнің бірлігі алынады
(кВт./сағ, т. Және т.с.с).
Өнімнің өзіндік құнын калькуляциялау келесі әдістермен жүзеге асырылады:
— нормативтіік – материалдық және еңбек нормативтерін қолдануға
негізделген.
— кезеңді – жаппай өндірістерде қолданылады, мұнда өнім бірнеше өңдеу
кезеңдерінен өтуге тиіс. Соңғы өнім оны бірнеше кезеңдерде өңдеудің
нәтижесі ретінде болады.
— Тапсырыс бойынша- қайталанбайтын өнім бірліктерін шығаратын
кәсіпорындарда қолданылады.
— Операция бойынша – егер тауарлардың жалпы және жеке сипаттамалары бар
болса, қолданылады.

2. Кәсіпорын пайдасы және оны бөлу. Рентабельділік көрсеткіші.
Өнімді өткізуден түсетін табыс
Табыс — кәсіпорын есеп шотына сатып алушыға жіберілген тауар үшін
түскен ақша. Табыс мөлшері жіберілген өнім құнынан айрықшалану мүмкін. Оның
факторлары: қоймадағы дайын өнім қалдықтары; жіберілген, бірақ төленбеген
тауарлар;сатып алушыда жауапты сақтауда болатын тауарлар.
Пайда — шаруашылық қызметтің нәтижесін сипаттайтын экономикалық
категория. Кәсіпорын балансында көрсетілетін пайда баланстық деп аталады.
Баланстық пайда үш элементтен тұрады:
1. Өнімді, қызметтерді өткізуден түскен пайда
| |Пс=Тс-сыз - ӨҚ | |

мұндағы Тс-сыз. — ҚҚС-сыз, акцизсіз өнімді өткізуден түсетін табыс; ӨҚ—
өзіндік құн
2. Басқа сатулардан (мүлікті) түсетін пайда
| |Пб.с.= Тс - Мқк | |

мұндағы Тс — сатудан түскен табыс (ҚҚС-сыз); Мқк— мүліктің қалдық құны.
3. Өткізуден тыс табыстар мен шығындар.
Өткізуден тыс табыстарға келесі жатады:
• Басқа кәсіпорындар қызметіне қатысу үлесіне қарай алған табыстар;
• Кәсіпорынның бағалы қағаздары бойынша;
• Мүлікті жалға беру арқылы;
• Борышқорлардан түскен айып-ақылар, пенялар, айып төлемдер;
• Валюталық шоттардың кәсіпорын үшін оң курстық айырмалары және т.с.с.
Өндірістен тыс шығындарға келесі жатады:
• Сотқа кеткен шығындар;
• Кәсіпорын төлейтін айып-ақылар, пенялар, айып-төлемдер;
• Стихиялық аппаттан болған жоғалтулар
• Ұрлаудан болған шығын;
• Валюталық шоттар бойынша кәсіпорын үшін теріс кустық айырмалар және
т.с.с.
Пайданы бөлу: Баланстық пайдадан салықтар және банк несиесі үшін төленетін
пайыз алынады. Сонда таза пайда шығады. Осы таза пайданың құрамынан сақтық
қор құрылады (акционерлік қоғамдарда 25 % жалпы Жарғылық капиталдан). Одан
кейін арнайы қорлар құрылады (өндірісті дамыту қоры, тұтыну қоры, ерекше
даму қоры). Сонымен қатар, пайдадан дивидендтер төленеді (акционерлік
қоғамдарда).

Шетел кәсіпорындарында пайданың қалыптасуы.

—

Кәсіпорында сондай-ақ, маржинальды табыс анықталады. Ол өткізуден
түскен табыс пен өзгермелі шығындар арасындағы айырмаға тең. Оның көмегімен
әр өнімнің жалпы кәсіпорын пайдасын құрастырудағы үлесін анықтауға
мүмкіндік береді.

Ақша
Өткізуден
түскен табыс

Тұрақты
шығындар

Өзгермелі
шығындар

Сату көлемі

Рентабельділік көрсеткіштері

Бұл көрсеткіштер өндіріс нәтижелігін (табыстылығын) немесе осы не басқа
өнім түрін өңдіру нәтижелігін сипаттайды. Рентабельділік түрлері:
1) Өндіріс рентабельділігі:
[pic]
АҚ – айналым қаржының орташа қалдық құны.
Кнег – негізгі қорлар құны.
2) Бұйым рентабельділігі:
[pic]
3) Айналым рентабельділігі:
[pic]
Vр – айналым (сату көлемі).
4) Капитал рентабельділігі:
[pic]

3. Шаруашылық қызмет нәтижелерін сипаттайтын көрсеткіштер, оларды талдау
әдістемелері
Барлық көрсеткіштер келесі түрде бөлінеді
1. Фирманың экономикалық потенциалын сипаттайтын көрсеткіштер. Олар
фирманың масштабтарын, ұлттық және халықаралық деңгейдегі орнын көрсету
үшін қажет.
Активтер, фирманың иелегінде болатын, өткен мерзімдерде алынған және
фирманың болашақ түсімдерін қамтамасыз ететін құралдардың, қаржының құрамын
және орналасуын сипаттайды.
Негізгі капитал, фирманың өндірістік қуаттарын сипаттайды (ғимараттар,
құрлыстар, жабдықтар).
Шығарылған өнімнің көлемі мен құны – жалпы фирма және жеке өнім түрлері
бойынша анықталады. Оны есептеу арқылы фирманың ұлттық және халықаралық
нарықтағы үлесін және орнын, өндіріс құрылымын анықтауға болады.
Фирманың өндіріс және өткізу кәсіпорындарының саны және орналасуы - өз
елінде және шетелдегі мөлшері анықталады.
Фирма инфрақұрылымы:
• өз транспорты, қоймалары, техникалық қызмет көрсету орталықтары;
• өзіндік шикізат базалары және энергия көздері.
Фирманың тура күрделі шығындарының мөлшері мен орналыстырылуы - өз еліндегі
және шетелдегі кәсіпорындарға.
Фирманың ғылыми-зерттеу потенциалы:
• ғылыми-зерттеу жұмыстарына кеткен шығындар мөлшері;
• зерттеу орталықтар мен лабораториялардың саны, орналасуы;
• онда жұмыс істейтін зерттеушілер саны;
• ғылыми жұмыстардың негізгі және артықшылығы бар бағыттары;
• фирмада бар патенттер саны және олардың қолданылуы.
2. Фирманың жалпы шаруашылық қызмет нәтижелерін сипаттайтын көрсеткіштер
(есепті көрсеткіштер)
Жалпы шығындар көрсеткіштері (General expenses) жыл басында жаңа нарыққа
ену үшін (enter new markets):
• маркетингілік қызметке (Marketing);
• зерттеулерге және дамытуға (Research and development);
• үстеме шығындар (Overhead);
• әкімшілік шығындар (Department overhead);
• рентаны төлеу (Rental costs);
• өнімді жетілдіру шығындары (Product changeover);
• өнімді жіберуге кеткен шығындар (Factory fees).

Түсімдерді сипаттайтын көрсеткіштер: таза пайда; амортизациялық төлемдер;
активтерді сатудан түскен ақша; субсидиялар, дотациялар; ұзақмерзімдік
қарызды өсіру; акциялар эмиссиясы; қысқа мерзімдік борышты өсіру.
Қаржыны жұмсау көрсеткіштері: дивиденд төлеу; ұйымдастырушылық шығын;
акциялар эмиссиясын жасау шығыны; күрделі шығындар; басқа айналымнан тыс
активтерге салымдар; ұзақмерзімдік борышты қайтару; тез өткізілетін бағалы
қағаздарды сатып алу; банктегі шоттағы ақшаны өсіру.
3. Фирманың қызмет ету нәтижелігін сипаттайтын көрсетікштер
Пайда. Өндіріс нәтижелігін анықтау үшін қажет көрсеткіштерді алған пайдамен
салыстырады. Олар абсолютты және салыстырмалы болып бөлінеді.
Абсолютті көрсеткіштер:
• жалпы пайда салықтарды төлеуге дейін анықталады;
• таза пайда салықтарды, пайыздарды төлегеннен кейін кәсіпорында
қалатын пайда;
Салыстырмалы көрсеткіштер:
• пайданың сату көлеміне қатынасы (Profit margin);
• пайданың активтерге қатынасы (Profit to total assets);
• пайданың нақты негізгі капиталға қатынасы (Profit to fixed assets);
• пайданың өзіндік капиталға қатынасы (Profit to net worth);
• пайданың өзіндік және ұзақмерзімді несиелі капиталға қатынасы (Profit
to capital employed) ұзақ мерзімде жалпы инвестерлінген капиталдың
тиімділігін сипаттайды.
Өткізілген өнім құны немесе сатулар көрсеткішін де басқа көрсеткіштермен
салыстырады:
• сатулардың жалпы құнының активтерге қатынасы (Sales to total assets);
• сатулардың жалпы құнының нақты негізгі капиталға қатынасы (Sales to
fixed assets);
• айналым капиталына қатынасы (Sales to current assets);
• материалдық-өндірістік қорлар құнына қатынасы (Sales to inventory).
Өндіріс шығындары көрсеткіші -өте маңызды көрсеткіштің бірі.
Жалпы шығындардың сатулар құнына қатынасы. ТӨ 1 теңгесіне шаққандағы
шығындар.
Негізгі капиталдың айналымдылығы және капиталмен қарулану деңгейі:
• негізгі капитал айналымдылығы сатулар көлемін жұмыс істейтіндерге
қатынасы;
• капиталмен қарулану деңгейі – негізгі капиталдың баланстық құнын жұмыс
істейтіндерге қатынасы (Fixed assets to number of employees).
4. Фирманың қаржылық жағдайын сипаттайтын көрсеткіштер
Фирманың қаржыландыру көздеріне тәуелділігі және төлем қабілеттілігі
анықталады.
Өзіндік капитал құрылымы: акционерлік капитал; эмиссияланған табыс;
капиталға айналдырылған пайда.
Өзіндік капиталдың активтердің баланстық құнына қатынасы (Stockholder's
equity to total assets) фирманың сыртқы қаржы көздеріне тәуелділігін
сипаттайды. Бұл шама 50% артық болу керек.
Борыштың жалпы сомасының өзіндік капиталға қатынасы (Total debt to
stockholder's equity) сыртқы және өзіндік қаржы көздерінің қатынасы. Борыш
өзіндік капиталдан жоғары болмау керек. Талдау үшін борыштың құрылымы
(қысқа мерзімді борыштың үлесі) және салықтарды, еңбек ақыны, басқа
төлемдерді жасау бойынша борыш көлемі анықталады:
Өзіндік капиталдың нақты негізгі капиталға қатынасы инвестірленген
капиталдың қай бөлігі өзіндік капиталдан жасалғанын сипаттайды.
Ұзақмерзімді борыштың өзіндік капиталға қатынасы фирманың қызметі қанша
мөлшерде ұзақмерзімді несиелер арқылы қаржыландырылатынын сипаттайды
Ақшаның түсімдері (кассалық және банкідегі ақша) (Cash flow) өнім үшін
төлемдердің жасалуына тәуелді болады және дебиторлық борышты қайтаруға
негізделген.
Түскен ақшаның ағымдағы жылда жасалынған күрделі шығындарға қатынасы (Cash
flow to capital expenditures) инвестициялардың қай бөлігі ағымдағы ақша
арқылы жасалынатынын көрсетеді. Оны өзін-өзі қаржыландыру коэффициенті деп
атайды.
Айналым активтерінің қысқа мерзімдік борышқа қатынасы (Current assets to
current liabilities) Ол 1-ден кем болмау керек..
Ақшаның және тез сатылатын бағалы қағаздар құнының ағымдағы айналым
активтеріне қатынасы (Cash and marketable securities to current assets) Оны
ликвидтілік коэффициенті деп атайды.
Ликвидті қаржының қысқа мерзімдік борышқа қатынасы. Ол төлем қабілеттілігін
сипаттайды.
Айналым активтерінің жалпы несиелі капиталға қатынасы (Current assets to
total debt).
Талдау жасалғанда көрсеткіштер кестелерге енгізіледі, бірнеше
мерзімге. Талдау мақсаты – ағымдағы өзгерістерді анықтау және кемшіліктерді
табу,нәтижесінде басқарушылық шешім құралады.

Тақырып 7. Кәсіпорын өніміне баға жасау (2 сағат)
Дәріс жоспары:
1. Баға жасау қағидалары
2. Баға жасау әдістері
3. Баға және баға жасау саясатының механизмы
Практикалық сабақ (1 сағат)
Сабақта студенттер практикалық сабаққа арналған есептер жинағы
бойынша баға жасау әдісін таңдауға арналған есеп шығарады.
Тапсырма
Есептер жинағы бойынша 2 есеп шығару.
Әдебиет
1. Дәрістер
1. Шмален Г. Основы и проблемы экономики предприятия/ под ред. А.Г.
Поршнева, М.: «Финансы и статистика», 1996 г., 268-284 б
2. Сергеев И.В. Экономика предприятия. М.: «Финансы и
статистика», 2000 г., 267-284 б.
4. «Баға жасау» курсы бойынша практикалық сабаққа арналған есептер
жинағы /Оқу-
тәжірибелік құрал/ Алибаева М.М., Қалдыбаев М.М.: 2005, 17-19 б.
5. Ценообразование/учебно-практическое пособие/П.Н. Шуляк. М.: 2000.
6. Баға және оның жасалуы/ Жабайхан Кайкен/ Оқулық құрал.
Семей.:2002.

Студенттің өздік жұмысына арналған бақылау тапсырмалар
«Баға және оның жасалуы» оқу құралында берілген тақырыпқа байланысты
өздік жұмысқа арналған есептер (1-4 вариант).

1. Баға жасау қағидалары
Баға – күрделі экономикалық категория. Баға негізінде тауарлар өндірісі.
өткізілуі, олардың құнын анықтау мәселесі, ұлттық жалпы өнімді шығару,
тарату және қолдану және т.с.с. сұрақтар шешіледі.
Бағаның екі негізгі теориясы бар. Бірінші теория бойынша тауар бағасы
оның құнын (ұсыныс) айқындайды (бағаның шығынды теориясы). Негізін
қалаушылар Вильям Петти, Адам Смит, Давид Рикардо. Олардың ойларынша тауар
құны оны өңдіруге кеткен еңбек мөлшерімен анықталады. Бұл теорияның әрі
қарай дамытқан К.Маркс болатын (абстрактты еңбек), оның ойынша тауардың
құны және бағасы болады. Құн – қоғамға пайдалы еңбек шығындары (орташа).
Әртүрлі тауарлар құндарының ара-қатысы оларға кеткен абстрактты еңбек
мөлшерлерінің ара-қатысы болып табылады. Ал тауар бағасы осы тауар құнының
ақшалай көрінісі болып табылады. Ол әртүрлі кездейсоқ нарықтық факторларға
байланысты өзгеруі мүмкін.
Басқа теория бойынша тауар бағасы деп өндірістік қорларды ең тиімді
пайдалану жағдайында болған ақшалай шығындар мөлшерін айтады. Яғни, бұл
жағдайда тауар бағасы өңдірушінің шығындарын сипаттамай, сатып алушының осы
тауардың пайдалылығын бағалау деңгейіне (сұраныс) тәуелді болады. Мұнда
баға тауар құнынан «босатылады» және оның қажеті жоқ.
Баға жасау қағидалары: 1.Ішкі факторларға бағдарлану (шығындарға):
а)баға шығындарды қайтарып, кәсіпорын дамуына қажет пайда әкелуге тиіс;
б) баға өндіріс факторларын қолдану тиімділігімен анықталады.
2. Сыртқы факторларға бағдарлану (сұраныс, ұсыныс, тұтынушылық қасиеттер
және т.б.:
3. Аралас (ішкі факторлар ұсынысты, сыртқы факторлар сұранысты сипаттайды).
Баға функциясы деп оның ішкі құрамының (қасиеттерінің) сыртынан
көрінісін айтады. Бағаның 5 функциясын атауға болады:
а) есебке алу функциясы
б) Ынталандырушы функция.
В) Бөлу функциясы.
Г) Сұраныс пен ұсынысты теңестіру функциясы.
Д) Өндірісті тиімді орналастыру белгісі ретінде болуға бағытталған
бағаның функциясы..
Бірқатар экономикалық белгілерге қарай бағалардың бірнеше жіктеулері бар:
А) Бағаны қою объектісіне қарай материалдық өнімге және қызметтерге
қойылатын бағалар болады. Материалдық өнімдерге қойылатын бағалар
түрлері:
А.1. Өнеркәсіп өніміне көтерме бағалар. Көтерме бағалардың екі түрі бар:
кәсіпорынның көтерме бағасы (сату бағасы) және өнеркәсіптің сату бағасы.
А.2. Құрылыс тауарларының бағалары – үш түрі бар: 1. сметалық (құрылыс
салу) құн; 2. прейскурантты баға; 3. келісімдік баға.
А.3. Сатып алу бағалары – ауылшаруашылық өнімді сату бағалары.
А.4. Бөлшек сауда бағалары – соңғы тұтынушыларға арналған бағалар.
Б. Қызметтерге қойылатын бағаларды тарифтер деп атайды. Олар транспортты,
коммуналды, тұрмысты болып бөлінеді.
В. Қызмет ету өрісіне қарай - әлемдік, біріңғай мемлекеттік (немесе
белбеулі) және аймақтық (зональды, жергілікті) бағалар болады.
Г. Тұтынушы жүктерді жеткізу бойынша транспорттық шығындарды төлеу
тәртібіне қарай - өнімді шығару орнындағы баға (тауар шығару жерінде
тұтынушыға сатылады); тасымалдау шығындарымен қоса біріңғай баға
(тұтынушының бәріне де мекен-жайына тәуелсіз біріңғай бағалар, мұнда
транспорттық шығындар орташа етіп алынады); зональды бағалар (берілген
зонада тұратын тұтынышыларға біріңғай бағалар қолданылады); базистік
нүкте негізінде анықталатын бағалар (фирма әртүрлі географиялық
нүктелерде бір тауарға базистік баға тағайындайды, сонда іс жүзіндегі
бағаны анықтау үшін ең жақын нүктедегі базистік бағаға тұтынушыға жеткізу
шығындарын қосады).
Д. Бағаны орнату тәртібіне қарай еркін және реттелетін және тіркелген
бағалар болады.
Е. Тауардың жаңа болу дәрежесіне қарай жаңа тауарлар бағалары және
нарықта ұзақ сатылатын тауар бағалары болады.
Е.1. Жаңа тауарға «қаймақты алу» бағасы, «нарыққа ену» бағасы,
«психологиялық» баға, «лидердің артынан еру» бағасы, өндіріс шығындарын
өтеу» бағасы, «беделді» баға қолданылады
Е.2. Ұзақ мерзім сатылатын тауар бағасы – ауыспалы (скользящая) немесе
түсіп бара жатқан бағалар (сұраныс пен ұсыныс ара-қатысына тәуелділік),
ұзақмерзімді баға (жаппай алынатын тауар үшін), нарықтың тұтынушылық
сегментіне арналған бағалар (әртүрлі сегменттерге әртүрлі баға қолдану),
икемді бағалар (сатушы өзі тез арада өзгерте алатын бағалар), артықшылығы
бар бағалар (үлесі 70-80 % болатын компаниялар бағаларын түсіре алады),
енді шығарылмайтын өнімдерге бағалар (берілген тауарларда мұқтаж
тұтынушыларға арналған), кәсіпорындардың көбінен төмен болатын бағалар
(басқа тауарды толықтыратын тауарлар үшін қолданады), келісімдік бағалар
(сатып алушыға қосымша жеңілдіктер немесе шегерімдер жасалынады)
қолданылады.
Ж) Сыртқы тауар айналымын қамтамасыз етуге қарай экспортты және импортты
бағалар болады. Бұл бағалар әлемдік бағалар деңгейіне тәуелді болады.
Бұл жерде тауарды тасымалдау шығындарын өтеуге байланысты (франкировкаға)
әртүрлі бағалар қолданылады:
Франко- жеткізу станциясы – тауар бағасына оны вагоннан шығаруға дейін
болған транспорттық шығындар кіреді
Франко-жіберу станциясы – тауар бағасына жіберу станциясына дейін болған
транспорттық шығындар кіреді, кейінгі шығындар бағадан тыс төленеді.
Франко – қай жерге дейін транспорттық шығындар төленетінін көрсетеді.
З) Есебке алу және статистикада қолданылатын бағалар (тіркеу, талдау,
индекстерді есептеу үшін қажет): бағалар индексы, ағымдағы, орташа
бағалар, салыстырылатын және өзгеріссіз бағалар жатады.
И) Ғылыми-зерттеу ұйымдарында, сондай-ақ, жобалық, лимитті және шамалы
(болжамды) бағалар қолданылады.
2. Баға жасау әдістері.
Жалпы алғанда шығынды және нарықтық әдіс болады. Фирма келесі бағалар
түрлерін және оларды жасау әдістерін қолданады:
1) жаңа тауарға бағаны белгілеу: ол өз кезегінде патентпен қорғалған нарық
үшін шын мәнінде жаңа болатын тауар үшін бағаны анықтау, нарықта бар
тауарларға ұқсас болатын тауар-имитаторға бағаны анықтау. Тауар-имитатор
бойынша фирма оның нарықтағы орнын дұрыс анықтау қажет. Ол үшін баға және
сапа көрсеткіштерінің ара-қатыстары қарастырылады.
|Сапа\Баға |Жоғары |Орташа |Төмен |
|Жоғары |Сыйлықты қосылымдар|Нарыққа терең ену |Құндылық мәнін |
| |стратегиясы |стратегиясы |жоғарлату |
| | | |стратегиясы |
|Орташа |Артық қойылған баға|Орташа деңгейлі |Жақсы сапа |
| |стратегиясы |баға стратегиясы |стратегиясы |
|Төмен |Ұрлау стратегиясы |Көркемділігі өтірік|Құндылық мәнін |
| | |стратегиясы |төмендету |
| | | |стратегиясы |

2) Тауар номенклатурасы шеңберінде баға жасау. Мұнда фирма өзі шығаратын
тауар номенклатурасы бойынша бағалар жүйесін құрып максимальды пайда алуға
тырысады. 4 типтік жағдай болуы мүмкін:
а) тауар ассортименті шеңберінде бағаны жасау. Әртүрлі тауарларға әртүрлі
деңгейлі бағалар орнатылады (барлық факторлар, әсіресе шығындар деңгейі,
бәсекелестер бағалары, тұтынушылардың көзқарасы, есебке алыну керек)
б) толықтырғыш тауарларға баға орнату. Негізгі тауарға фирмалар кейде
қосымша толықтырғыш тауарлар ұсынады. Негізгі мәселе: стандартты тізімге
және қосымша, толықтырғыш тізімге нені қосу қажет деген сұрақты шешу.
в) Міндетті қосылымдарға бағаларды орнату. Бұл қосылымдар негізгі тауармен
қоса қолданылу қажет. Кейде оларға фирмалар асыра бағаларды қояды.
г) Өндірістің қосалқы өнімдеріне бағаны орнату. Оларды өткізу нәтижесінде
негізгі тауардың бағасы кемиді.
3) Бағаларды географиялық қағидаға байланысты орнату. 5 түрлі вариант
болады:
а) тауар шығару орнында бағаны анықтау
б) транспорттау шығындарын қосып біріңғай бағаны анықтау
в) зональды бағалар анықтау
г) базистік нүктеге қарай баға орнату
д) фирма транспорттау шығындарын өзі төлеп баға орнатады.
4) Шегерімдері немесе келісулері (зачеты) бар бағаларды орнату.
5) Өткізуді ынталандыруға арналған бағаларды орнату.
6) Дискриминациялық бағаларды орнату.

3. Баға және баға жасау саясатының механизмы
Баға саясаты деп өз тауарларына, қызметтеріне бағаларды орнатуда
фирма жетекшілері ұстанатын жалпы қағидалар жиынтығын атайды. Баға
стратегиясы деп осы қағидаларды іске асыруға мүмкіндік беретін әдістер
жиынтығын атайды. Баға саясаты жалпы фирма стратегиясының бір бөлімі
ретінде қарастырылады.
Көптеген кәсіпорындар нарық жағдайларында өз қызметін әртүрлі
жағдайларға байланысты өзгертуге мәжбүр, бұл орайда, олардың қолданатын
баға жүйелері және деңгейлері де өзгереді.
Бағаның өзгеруі аз зерттелген және ТМД елдерінде аз қолданылады. Баға
өзгерту әдістерінің мақсаттары:
- ұзақ мерзімге пайда алу;
- нақты келісім шарттан мақсатты пайда алу;
- тұтынушылардың сұранысын қанағаттандыру арқылы сатуларды өсіру;
Баға өзгерту себептері: жер қашықтығы (сыртқы саудада); бағаны шегерім
және қосылым жүйелері арқылы өзгерту; сатуды ынталандыру; баға
дискриминациясы; тауарға бағаны сатылап төмендету.
Бағаны сонымен қатар әртүрлі шегерімдер (жеңілдіктер) және қосылымдар
жасап өзгертеді. Оның алғышарттарына сатуларды және пайданы өсіру,
бәсекелестерді ығыстыру, нарықтағы орнын сақтау немесе жаңа нарыққа ену,
өткізуді ынталандыру, жалпы шығындарды азайту міндеттері болып табылады.
Баға шегерімдерінің келесі негізгі түрлері болады:
А) Сконто – бұл сатып алушы тез арада (оперативті) және ақшалай төлем
жасағанда берілетін баға шегерімі.
Б) Жеңілдетілген баға – белгілі бір өнімдерге жеке тауар нарықтарында
немесе жеке тұтынушы топтарына сатуларды ынталандыру үшін қойылады.
В) Сатып алынатын тауар көлемі үшін шегерім – сатып алынатын бірдей
тауардың көлемі неғұрлым жоғары болса, оның бағасы белгілі бір пайызға
төмендетіледі.
Г) Жалпы (қарапайым) шегерім. Прейскураннты немесе анықтамалық бағадан
жасалынады. Көбінесе 20-30 %, кейде 40 пайызға дейін қойылады. Бұл
шегерімдер кеңінен құрал-жабдықтарды сатуда немесе өнеркәсіптік шикізатты
өткізгенде қолданылады (2-5 пайыз). Сконто шегерімін осы қарапайым
шегерімге жатқызуға болады.
Д) Айналым үшін шегерім, бонусты шегерім. Тұрақты тұтынушыларға арнайы
келісім негізінде жасалынады. Келісім шартта бұл жағдайда шегерімдер
шкаласы қолданылады (айналым көлеміне қарай).
Е) Функциональды шегерім – сауда өрісіндегі шегерім. Тауар өңдірушісі
тауапды өткізуде (сақтауда, есеп жүргізуде) белгілі бір функцияларды
орындайтын тауар қозғалысы қатысушыларына жасайды.
Ж) Прогрессивті шегерім. Сатып алушы алдын ала белгіленген және көлемі
өсетін тауар алғанда берілетін шегерім. Сериялы тапсырыстар өңдіруші үшін
ерекше пайда әкеледі, өйткені біртипті тауар неғұрлым көп өңдірілсе,
солғұрлым өндіріс шығындары кемиді.
З) Дилерлік шегерім. Өңдіруші тұрақты делдалға немесе сауда өкіліне,
әсіресе шетелдік өкіліне жасайтын шегерім. Бұл шегерім түрі құрал-жабдық,
машиналарды сатқанда жиі қолданылады.
И) Арнайы шегерім. Артықшылығы бар тұтынушыларға (сатушылар олардың
тапсырыстарына мүдделі) жасалынады. Бұл шегерімдерге сынау партияларына
және тапсырыстарға, тапсырыстардың тұрақтылығына және мерзім сайын
жасалуына байланысты берілетін шегерімдер жатады.
Й) Экспортты шегерімдер. Шетелдік сатып алушыларға жасалынады. Мақсаты –
сыртқы нарықта тауардың бәсекелестік қабілетін өсіру.
К) Маусымды шегерімдер. Бұл шегерімдер сатушыға өндіріс көлемін бір қалыпты
ұстауға мүмкіндік береді.
Л) Жасырын шегерімдер. Бұл фрахтқа жасалынған шегерімдер, жеңілдетілген
несие немесе процентсіз несие беру, тегін қызмет көрсету, тегін үлгі беру
түрінде жасалынатын жеңілдіктер.
М) Сапасына байланысты шегерім. Кейде өңдіруші нарықтың тауар ыдысына,
қабына, маркировкасына, сипаттамаларына байланысты сұрауларын орындауға
қиналғанда, осы тауарларға қойылатын бағаға шегерімдер қолданады. Кейін
барлық мәселелер шешілгеннен кейін оларды қайтадан өз деңгейіне жеткізеді.
Н) Бұрын қолданылған жабдықтарды сатудағы шегерімдер.
О) Сервистік шегерімдер – сатылған тауарға қосымша техникалық қызмет
көрсетудің, сервис жасаудың орнына шегерімдер беріледі.
П) Клубтық шегерімдер. Өз мүшелеріне тауар, қызмет сатып алуда
жеңілдетілген баға ұсынатын ұлттық және халықаралық клубтар.
Р) Мәдениаралық байланыстарды ескергендегі шегерім. Кейбір елдердің (шығыс
елдері негізінен) мәдени ерекшеліктеріне байланысты жасалынатын шегерімдер.

С) Өзара есепке алу. Бұрын алынған ескі тауарды жаңаға ауыстырғанда оның
бағасы кемітіледі.
3. Өткізуді ынталандыруға бағытталған баға өзгерісі:
А) Қызықтыру бағасы (қармаққа іліндіргіш) – сапасы жоғары болса да, әйгілі
тауарды арзан бағамен сату арқылы сату көлемін өсіру. Оны кейде «арнайы
ұсыныс» деп атайды.
Б) Арнайы шаралар бағасы. Ерекше ұсыныс кезінде қолданылады. Мысалы, маусым
аяқталғанша, сату орны жабылар алдында, табиғат апатынан сапасы төмендеген
тауарларды сатқанда.
В) Сыйлық (орнын толтыру -компенсация). Бөлшектеп сатуда өңдірушінің сатып
алушыға ақша төлеуі (әсіресе АҚШ тараған). Егер сатып алушы өңдірушіге
белгілі бір купон, мәлімдеме жіберсе, тауар құнының бір бөлігін өңдіруші
оған қайтарады.
Г) Қарызға сатқанда тиімді пайыз ставкаларын қолдану. Алғашқы тауар үшін
төлеу үлесі, қарыздың үстемесі, қайтару уақыты тұтынушы үшін тиімді
жасайды.
Д) Кепілдемелік шарттар және қызмет көрсету (сервис) келісімі.
Е) Адам психологиясына әсер ететін баға өзгерісі. Салыстырылатын тауар
бағасынан әлдеқайда төмен бағамен сату.
Ж) Бағаның жағдайларға байланысты өзгеруі (дискриминация). Ол тұтынушылық
сегментке, өнім формасына және қолданылуына, тауар немесе фирма беделіне,
орналасуына, маусымға қарай болуы мүмкін.
З) Ұсынылатын тауар ассортименті бойынша бағаны сатылап түсіру. Кәсіпорын
бір өнімнің бірнеше модификациясын шығарғанда оларға әртүрлі баға қолданады
(әртүрлі факторларға қарай).
Ерекше қондырғыларға баға сатысы. Жалпы тауардың кейбір бөліктеріне (машина
қондырғыларына) бағаны әртүрлі етіп жасайды.
Функциональды жүйелерде қажет өнімдерге баға сатыларын жасау. Негізгі
өнімнің бағасын жоғарлатып, оған қажет қосалқы тауарды сонымен қоса сатып
алушыға беру. Немесе негізгі тауармен қоса тұрақты қажет заттарды сатқанда
оның жалпы бағасын оларды жеке –жеке сатқанға қарағанда төмендету.
И) Баға қосылымы – тсатып алушының ерекше талаптарына байланысты, мысалы,
арнайы немесе жеке тапсырысты орындағанда, тауардың сапасын көтергенде,
қосымша сервистік қызметтер жасағанда, төлемді бөліп-бөліп төлегенде және
т.с.с. жағдайларда тауар бағасын көтеру.

Тақырып 8. Өнім сапасы, негізгі көрсеткіштері (1 сағат)
Дәріс жоспары:
1. Өнім сапасы түсінігі
2. Өнім сапасын сипаттайтын көрсеткіштер
3. Өнім сапасын бақылау және басқару
Семинар (1 сағат)
Семинар сұрақтары:
1. Өнім сапасы туралы түсінік беру
2. Өнім сапасы көрсеткіштері
3. Өнім сапасын бақылау әдістері
4. Стандарттау, сертификаттау жүйелері
5. Халықаралық стандарттар жүйесі
6. Тұтынушылардың құқықтары және оларды қорғау ерекшеліктері
Әдебиет
1. Дәрістер
2. Сергеев И.В. Экономика предприятия. М.: «Финансы и статистика», 2000
г., 106-134 б.
7. 3. Бейсенова М., Садықбаева А. Кәсіпорын экономикасы (есептер жинағы),
Алматы: «Ғылым», 2002 ж., 54-68 б

Студенттің өздік жұмысына арналған тапсырма
Студенттер берілген тақырыпқа арналған өздік жұмыс орындау қажет.
Өздік жұмыс тақырыбын студент оқытушымен ақылдасып, өзі таңдайды. (7-8
бет).

Дәріс.
1. Өнім сапасы түсінігі
Өнім сапасы – өнімнің қолдану мақсатына сәйкес қажеттіліктерді
қанағаттандыруға арналған қасиеттерінің жиынтығы.
Кәсіпорынның негізгі міндеттерінің бірі ретінде халық сұранысын жоғары
сапалы өніммен қамтамасыз ету болып табылады.
Өнім сапасы оны құрастыру кезеңінен басталады, жасау кезеңінде
қамтамасыз етіледі, айналыста болу және өткізу кезеңдерінде сақталынады
және қолдану кезеңінде қажет деңгейде ұстауға күш сіңіріледі.
Қазіргі заманғы нарықтық экономика өнім сапасына мүлдем басқа
талаптар қояды. Кез келген фирманың нарықтағы орнын сақтау және тұрақты
етіп жасау үшін оның бәсекелестік қабілетін өсіру қажет. Ал фирманың
бәсекелестік қабілеті екі көрсеткішпен байланысты болады — баға деңгейі
және өнім сапасы. Аталған екінші фактордың дәрежесі бірінші орынға шықты.
Тіпті еңбек өнімділігін өсіру, қорларды үнемдеу шараларының маңызы өнім
сапасын өсіру жұмысынан төмен болып қалды.
Сапа — бұл фирма беделі, пайданың, дамудың қайнар көзі, барлық дерлік
персоналға ең негізгі көрсеткішке айналды. Өнім сапасының өсу процесі
кәсіпорынның нарық жағдайларында өз орнын сақтау қабілетін қамтамасыз
етуге, ғылыми-техникалық прогрес қарқынын өсіруге, өндіріс нәтижелігін
өсіруге негіз болады.
Бәсекелестік қабілет факторы ретінде болатын өнім сапасы бүкіл ұлттық
экономикаға әсер етеді.
Өнім сапасының деңгейін төмендетудің негізгі салдары:
1. Экономикалық
1.1. Сапасы төмен өнімді шығаруға, тасымалдауға, сақтауға кеткен
материалдық, еңбек шығындары.
1.2. Өндірістік инфрақұрылымдағы жоғалтулар.
1.3. Жөндеуге кеткен қосымша шығындар.
1.4. Халықтың жөндеуге кеткен қосымша уақыт шығындары.
1.5. Табиғи қорларды алу үшін қолданылатын төмен сапалы техниканы
қолдану нәтижесінде осы табиғи қорлардың жоғалтулары.
1.6. Экспорттың төмен үлесіне байланысты алынбай қалған валюталық
табыс.
1.7. Импорттауға байланысты қосымша валютаның шығындалуы.
1.8. Сапаны техникалық бақылау органдарының қосымша материалдық және
еңбек шығындары.
2.Әлеуметтік
2.1. Отандық өнімнің дефициттілігі.
2.2. Ұлттық кәсіпорындарында шығарылатын өнім беделінің төмендеуі.
2.3. Қажеттіліктерді толық көлемде қанағаттандырмау.
2.4. Халықтың тұрмыстық жағдайының төмендеуі.
2.5. Халықтың тауар жасау дефектілерін жоюға байланысты өз бос уақытын
тиімсіз жұмсау.
2.6. Ұжымдағы моральдық климаттың нашарлауы.
2.7. Кәсіпорын пайдасының азаюы.
3. Экологиялық
3.1. Ауа, су бассейндерін, жерді тазартуға кеткен қосымша шығындар.
3.2. Халық денсаулығын қалпына келтіруге байланысты қосымша шығындар.
3.3. Нашар экологияға байланысты ауыл шаруашылық өнімдерінің шығарылу
көлемдерінің азаюы.
3.4. Ауаның нашар сапасына байланысты ғимараттар мен транспортты
қосымша жөндеуге кеткен және тездетілген амортизация шығындары.

2. Өнім сапасын сипаттайтын көрсеткіштер
Өнімнің қасиеттері оның сапа көрсеткіштерінде айқындалады.
Көрсеткіштердің келесі топтары бар.
Қолдану көрсеткіштері өнімді қолданудан болатын пайдалы эффектіні
сипаттайды және қолдану шектерін көрсетеді. (мысалы машина өнімділігі)
Сенімділік көрсеткіштері өнімнің бұзылмаушылығын, сақталу дәрежесін (өз
көрсеткіштерін сақтау қабілеті), қолдану мерзімін (өнімді қажет деңгейде
сақтау үшін кеткен шығындар).
Технологиялылық көрсеткіштері өнімді шығарғанда немесе жөндегенде
жоғары еңбек өнімділігін қамтамасыз ету үшін конструкторлық-технологиялық
шешімдердің нәтижелігін сипаттайды..
Стандарттау және унификациялау көрсеткіштері — өнім құрамында
стандартты, унификацияланған және бірегей құрамдас бөліктердің үлесін
көрсетеді және басқа өнімдерге қарағанда унификация деңгейін сипаттайды.
Эргономиялық көрсеткіштер адамның өніммен әрекеттесуін сипаттайды
(гигиениналық, антропометриялық, физиологиялық және психологиялық
қасиеттер).
Эстетикалық көрсеткіштер өнімнің ақпараттық көркемділігін, форманың
тиімділігін, тұтастығын сипаттайды.
Тасымалдау көрсеткіштері өнімнің тасымалдауға бейімділігін сипаттайды.
Патенттік-құқықтық көрсеткіштер өнімнің патентпен қорғалуын, патенттік
тазалығын сипаттайды.
Экологиялық көрсеткіштер — өнімді қолдану, сақтау, тасымалдау
нәтижесінде қоршаған ортаға кері әсер ету қасиеттері.
Қауіпсіздік көрсеткіштері сатып алушыға және қызмет көрсетуші
персоналға қауіпсіздігін сипаттайды. Сонымен қатар, өнімнің бағасы да өте
маңызды көрсеткіштің бірі болып табылады.. Баға көрсеткішіне байланысты
экономикалық тұрғыдан оңтайлы сапа мәселесі туындайды. Сатып алушы өнімді
алғанда оның қасиеттері оның бағасын қайтаруға жеткілікті ме деген сұраққа
жауап беруге тырысады. Бағамен қоса өнімнің эксплуатациялық сипаттамалары
да маңызды орын алады, өйткені олар осы өнімді қолдануға және жөндеуге
кеткен шығындарды айқындайды.
Экономикалық тұрғыдан оңтайлы сапа деп сапаның шығындарға қатынасын
атайды:
|Копт = |Q |(1) |
| |C∑ | |

мұндағы Копт – экономикалық тұрғыдан оңтайлы сапа;
Q – өнім сапасы;
C∑ - өнімді шығаруға және қолдануға кеткен шығындар, теңге.

Осы формуланың алымын анықтау үшін квалиметрия ғылымы қолданылады. Бұл
ғылым өнім сапасына сандық баға беру үшін қажет әдістер құрастырды.

3. Өнім сапасын бақылау, басқару
Қазіргі уақытқа дейін қолданылған сапаны бақылау жүйелері:
1. Саратов жүйесі (бірінші тапсырудан қабылдау)
2. Львов жүйесі (еңбекке қатысу коэффициенті)
3. Сапаға кешенді басқару жүйесі
4. Мемлекеттік қабылдау

Өнім сапасын жақсарту бағыттарына келесілер жатады.
1. Өнім сапасын бақылау деңгейін көтеру
Сапаны басқару мақсаты ретінде өнім сапасының белгіленген деңгейін
қамтамасыз ету болады, сапасыз өнімнің алдын алу, нашар сапалы өнім
шығаруды болдырмау. Өнім сапасына жауапкершілік барлық персонал алу қажет.
Өнім сапасын бақылау органдарының саны және жұмыскерлер саны кәсіпорын
өлшеміне және олардың орындайтын міндеттемелеріне тәуелді болады.
Сапаны бақылау құралдарына бақылау-өлшеу аспаптары, құрал-саймандар
және автоматтандырылған бақылау құрылғылар кіреді. Әсіресе, технологиялық
жабдыққа орнатылған автоматты бақылау құралдары үлкен нәтиже береді,
өйткені нақты өндірістік процесті бақылайды.
Сапаны бақылау түрлері:
а) топтық — бөлшекті толық және жарым-жартылай өңдеумен байланысты
шектес операциялар тобы бойынша;
б) операция бойынша - өте күрделі немесе дәлдікті талап ететін
технологиялық процестерде қолданылады;
в) таңдамалы— жалпы көлемнен бірнеше өнім бірлігі таңдалады және
бақылауға жіберіледі;
г) жалпылама— әр өнімге жасалынады.
д) қабылдау және аралық бақылау
е) соңғы бақылау.
ж) инспекциялық
з) өзін-өзі бақылау
и) жедел
Өнім сапасын бақылау әдістері: сыртқы қарау (бақылау), өлшемдерін
тексеру, механикалық, физикалық қасиеттерін тексеру, экологиялық тазалықты
тексеру. Жеке әдіс ретінде сапаға техникалық бақылаудың статистикалық
әдісін атауға болады. Бұл әдістің математикалық негізі ретінде ықтималдылық
теориясы қолданылады. Сонымен қатар эксперттік әдістер қолданылу мүмкін.
Олар мамандардың жалпы тәжірибесіне, интуициясына негізделеді. Оларды басқа
әдістерді қолдану мүмкіндігі жоқ болған кезде пайдаланады.
Соңғы жылдары әлемдік тәжірибеде сапаға тотальды бақылау жүргізу жүйесі
кең өріс алды (TQC). Оның негізгі ерекшеліктері.
1. Сапаны басқару өкілеттілігі жоғарғы басқару бөлімінен төменгіге
түсіріледі.
2. Шағын ұжымдар шектерінде «сапа кружоктары» сияқты қызметтің дамуы.
3. Клиент талаптарына артық қарау негізінде нарықта беделге ие болуға
тырысу.
4. Өткен тәжірибені зерттеу арқылы тұрақты даму.
2. Өнім сапасын басқару
Сапаны басқару – өнімнің сапасын анықтау, қамтамасыз ету және сақтау
мақсатында осы өнімді шығарғанда, қолданғанда немесе тұтынғанда жасалынатын
іс-әрекеттер.
Сапаға әсер ететін факторлар:
• Машиналар құрамы;
• Жұмыскерлердің кәсіби білімі, дағдылары, тәжірибесі, денсаулығы.
Сапаны қамтамасыз ету шарттары:
өндірістік процесс сипаты, оның қарқындылығы, ырғақтылығы, ұзақтығы;
қоршаған ортаның климаттық жағдайы;
интерьер және өндірістік дизайн;
материалдық және моральдық стимулдар сипаты;
ұжымдағы моральды–психологиялық климат;
ақпараттық қызмет көрсетуді ұйымдастыру формалары мен жұмыс орындардың
жабдықталу деңгейі;
жұмыскерлердің әлеуметтік-материалдық жағдайы.
Сапа бойынша тиімді және үнемді жұмысты ұйымдастыру үшін адамдар келесі
схема бойынша іс-әрекет жасайды:
1) Қажеттілікті анықтау және өнім сапасына талаптарды белгілеу (жоспар,
сапа бағдарламасы);
2) Бастапқы материалға қажет қасиеттер беру (жоспарды орындау);
3) Шыққан сапаның қойылған талаптарға сәйкестігін тексеру (ауытқуларды
анықтау);
4) Ауытқуларды жоюға бағыталған әсер жасау (кері байланыс). Деминг
циклы
Өнім сапасының берілген параметрлерден ауытқуы, көбінесе теріс жаққа
болады және оның жалпы және жеке көріністері болуы мүмкін.
Жалпыға өнімнің моральдық тозуы, табиғи және моральдық ескіруі жатады,
яғни өнімді қолданғанда және сақтағанда тұтынушылық қасиеттерінің жоғалуы.
Кейде жеке ауытқулар да болады. Олар алуан түрлі болуы мүмкін және
олардың табиғаты экономикалық және техникалық сипатта болмайды, көбінесе
сыртқы сипатта болатын шарттармен анықталады: қолдану ережесін және
шарттарын бұзу, құрастырушылар мен жасаушылардың қателері, тәртіпті бұзуға,
жабдықтардың бұзылуына және т.б. байланысты болады. Жеке ауытқулар
кездейсоқ сипатта болады. Олардың пайда болуын белгілі бір ықтималдықпен
анықтауға болады.
Сонымен қатар, өнім сапасына баға бергенде тұтынушылар талаптарының
өзгеруін де есебке алу қажет.
3. Өнім сапасын өсіруді ынталандыру.
Ынталандыруды екі жақтан қарастыру керек: объектіні ынталандыру
(кәсіпорынды) және субъектіні ынталандыру (жұмыскерді).
Жұмыскерлерді үш бағытта ынталандыруға болады: материалдық, моральдық
және ұйымдастырушылық-техникалық.
4. Өнімді стандарттау және сертификаттау.
Стандарттаудың басты міндеті — әртүрлі қажеттерге керек өнімге
прогрессивті талаптарды айқындайтын нормативтік-техникалық құжаттар жүйесін
жасау және оның дұрыс қолданылуын бақылау.
ҚР стандарттау жүйесі келесі міндеттерді атқарады:
• тұтынушылардың, мемлекеттің сапа және өнім номенклатурасы бойынша
мүддесін қорғау;
• ғылым және техниканың, халық қажеттіліктерінің дамуына сәйкес өнім
сапасын үнемі өсіру;
• өнімнің өзара сәйкестігі мен өзара ауыстырғыштық қасиеттерін
қамтамасыз ету;
• адам және материал қорларының үнемделуін қамтамасыз ету, экономикалық
көрсеткіштерді өсіру;
• әлеуметтік-экономикалық бағдарламалар және жобалардың нормативтік-
техникалық базасын құру;
• өндірісте және саудада техникалық кедергілерді жою, отандық өнімнің
бәсекелестік қабілетін өсіру;
• әртүрлі апаттардың болу тәуекелін есебке алып шаруашылық
объектілердің қауіпсіздігін өсіру;
• елдің қорғаныс қабілетін өсіру.
Жоғары сапалы өнімді шығару кепілі ретінде оны сертификаттау жүйесі
болады.
Сертификаттау — өнімнің іс жүзіндегі қасиеттерінің халықаралық, отандық
стандарттарға сәйкестігін күәландыратын шаралар мен іс-әрекеттер жиынтығы,
яғни әр кәсіпкер өз өнімін үнемі жаңартып тұруға тырысады . Сыртқы
экономикалық қызметтің дамуы фирмаларды халық аралық талаптарға сәйкес
сертификаттау жұмыстарын қарқынды жүргізуге мәжбүр етеді.
Міндетті сертификаттауға адамға немесе қоршаған ортаға теріс әсер жасай
алатын өнімдер және сапа көрсеткіштері жіберіледі және үкіметтің арнайы
актілерінде келтірілген басқа көрсеткіштер мен сипаттамалар (мысалы азық-
түлік өнімдері).
Сертификаттау өнімге толық және дәл талап қоятын нормативтік
құжаттардың болуын, өнім сапасын бақылаудың жоғарғы деңгейін, өңдірушінің
толық жауапкершілігін және өңдірушінің сынау әдістері жөнінде ақпарат алуын
көздейді.

Тақырып 9. Басқару функциясы - жоспарлау (2 сағат)
Дәріс жоспары:
1. Жоспарлау түсінігі, оның түрлері, әдістері
2. Стратегиялық жоспарлау
3. Кәсіпорынның базистік стратегиясын таңдау
Семинар: (1 сағат.)
Қарастырылатын сұрақтар:
1. Жоспарлау және болжау ұғымдарын сипаттау.
2. Жоспарлардың жіктелуі.
3. Нарық жағдайларындағы бизнес-жоспарлау
4. Жоспарлау әдістері
5. Старегиялық жоспарлау
6. Кәсіпорын мақсаттарының жүйесі
7. Жағдайлық және PIMS-талдау ерекшеліктері
Әдебиет
1. Дәрістер
2. Шмален Г. Основы и проблемы экономики предприятия/ под ред. А.Г.
Поршнева, М.: «Финансы и статистика», 1996 г., 108-118 б
3. Сергеев И.В. Экономика предприятия. М.: «Финансы и статистика», 2000
г., 293-300 б.
4. Грузинов В.П. Экономика предприятия. М.: «Банки и биржи», 1999 г.,
434-456 б
5. Экономика предприятия / под ред. О.И. Волкова, М.: «Инфра-М», 1997
г., 308-344 б.
.
Студенттің өздік жұмысына арналған бақылау тапсырмалары
Берілген тақырып бойынша студенттер 8-10 сөзден тұратын сөзжұмбақ
дайындау қажет.
Дәріс
1. Жоспарлау түсінігі, оның түрлері, әдістері
Жоспарлау – бұл мақсаттарды анықтау және оларға жету тәсілдерін
таңдау процесі.
Бұл процестің алгоритмі:
1. Ағымдағы жағдайды анықтау және оны талдау. Құрал ретінде STEP және
SWOT-талдау қолданылады. Негізгі міндеті кәсіпорынның күшті және әлсіз
жақтарын анықтау.
2. Мақсаттарды таңдау. Міндеті – мүмкіндіктерді және қауіптерді
зерттеп, нысандарды анықтау.
3. Мақсатқа жету тәсілдерін анықтау. Міндеті – жүретін жол мен қажет
құралдарды табу.
Жоспарлау цикл сайын қайталанатын процесс ретінде қарастырылады :
Мақсаттарды анықтау Шешімді қабылдау Іске асыру
Бақылау

Түзету Ауытқуларды талдау

Жоспарлардың жіктелуі:
? қолдану өрісіне қарай – жалпы және жарым-жартылай,
? мазмұнына қарай (кәсіпкерлік саясат аспектіде) стратегиялық, тактикалық
және оперативті
? жоспарлау затына қарай- мақсатты, қорларды жоспарлау, бағдарламалық
жоспарлау және іс-әрекеттерді жоспарлау
? қызмет ету өрісіне қарай - өткізуді жоспарлау, өндірісті жоспарлау,
персоналды жоспарлау, жабдықтауды жоспарлау, инвестициялық жоспарлау,
қаржыны жоспарлау және кеңейтілген жалпы жоспарлау
? жоспарлау тереңдігіне қарай - глобальды, контурлы, бөлшекті,
? мерзіміне қарай –қысқа мерзімді, орташа мерзімді, ұзақмерзімді
? құрылымдық ұйымдастыру тұрғысынан жалпы жоспарлау, кәсіпорынның
орналасуын жоспарлау, қызмет өту өрісін, жеке бөлімдерде және учаскелерді
жоспарлау
? уақытқа қарай жеке жоспарларды координациялау бойынша - жүйелі және
біруақыттық
? мәліметтердіғ өзгеруін есебке алу бойынша – қатал және икемді жоспарлау
? уақыттағы реті бойынша – реттелген, ағымдағы жоспарлау, ауыспалы
жоспарлау және кезектен тыс, эвентуальды жоспарлау.

Жоспарлаудың әдістері:
a) Төменнен жоғарыға қарай жоспарлау (down- up).
b) Жоғарыдан төменге қарай жоспарлау (up- down).
c) Қарама-қарсы жоспарлау (bottom– up).
Жоспарлау жүйесі деп бір-бірімен байланысқан, үйлестірілген және тәуелді
болатын жоспарлау процестерінің жиынтығын айтады.

2. Стратегиялық жоспарлау
Стратегиялық жоспарлаудың міндеттері:
1. Жағдайды талдау.
2. Ұйымның дамуының негізгі мақсаттарын және міндеттерін анықтау.
3. Қорларды шоғырландыру стратегиясын анықтау.
Стратегиялық жоспарлауда бірнеше аналитикалық тәсілдер қолданылу
мүмкін. Олардың ең маңыздылары келесі:
1. Шаруашылық және өнім қоржындарын талдау.
2. Жағдайлық талдау.
3. Таңдалған стратегияның пайдалылық деңгейіне әсер етуін талдау (PIMS —
the Profit Impact of Market Strategy).
Талданатын аса маңызды көрсеткіштің бірі ретінде нарықтық үлес
көрсеткіші анықталады.
Жалпы алғанда кәсіпорынның нарықтық үлесі неғұрлым жоғары болса, оның
пайда көлемі солғұрлым жоғары болады. Алайда нарықтық үлес және пайда
арасындағы корреляция әрқашанда жоғары болмайдығ кейде байланысы өте әлсіз
де болуы мүмкін.
Өте жиі Бостонның кеңестік топ матрицасы қолданылады. Мұндағы
графикте әртүрлі өнімдерге салыстырмалы нарықтық үлес және нарықтың
салыстырмалы өсу жылдамдығы көрсетіледі.
[pic]
Сур 1. Бостон кеңестік тобының матрицасы
Бұл матрица бойынша 4 жағдай болуы мүмкін: жоғары нарықтық үлес және
жоғары нарықтық өсу жағдайында – «жұлдыздар» (оларды бекітіп, дамыту керек,
көп инвестиция қажет етеді), жоғары нарықтық үлес және төмен нарықтық өсу –
«сауылмалы сиырлар» (қаржы көзі ретінде қолданылады. Төмен нарықтық үлес
және жоғары нарықтық өсу – «қиын балалар» (арнайы зерттеледі, инвестициялар
салып, жұлдыздарға айналу мүмкіндігі қарастырылады. Төмен нарықтық үлес пен
өсу жағдайы – «иттер» - кәсіпорынға шығын әкелетін өнімдер.
Бұл матрицаны қолданғанда кейде үшінші көрсеткіш қолданылады және ол
өнімнің графиктегі орнын белгілетін нүктенің сыртына сызылған шеңбердің
радиуысын сипаттайды. Бұл көрсеткіш ретінде өткізу көлемі немесе пайда
көрсеткіші қолданылады.
Бұл матрица жеке нарықтарға және жалпы нарыққа салынады.
Берілген матрицаның көптеген кемшіліктері болады. Біріншіден, нарықтық үлес
және оның өсуі жөнінде ақпарат жинау қиындығы. Екіншіден, бұл матрица
шаруашылық қызметтің статикалық көрінісін береді және болашақта қандай
өзгерістер болуын болжауға мүмкіндік бермейді. Бұл кемшілікті жою үшін бұл
матрицаны әрбір уақыт мерзімі сайын қайталап салу керек, сонда өзгерудің
бағытын анықтауға мүмкіндік туады.
Тағы бір кемшілік ретінде бұл матрицаның бизнестің жеке түрлерінің
өзара тәуелділігін (синергетикалық эффектіні) есебке алмайды. Сонымен
қатар, тек қарастырылған екі көрсеткіш арқылы қарастырылатын бизнестің
жағдайына толық баға беруге болмайды. Сондықтан да осы екі көрсеткіш
бойынша көп критериальды баға жасауға болады, мысалы General Electric (GE)
матрицасы бойынша.
GE матрицасы, немесе Мак-Кинзи матрицасы жеке шаруашылық
бірліктерінің қызықтырғыштығын бағалау үшін қолданылады: Х осі фирманың
саладағы орнын сипаттайды, ал Y осі саланың қызықтырғыштығын көрсетеді.
Олар өздері бірнеше параметрлер бойынша анықталады.
[pic]
Сур 2. GE матрицасы
Фирма позициясының күші салыстырмалы нарықтық үлеске, оның өзгеру
динамикасына, алынатын пайда мөлшеріне, имиджге, бағаға, өткізу
нәтижелігіне, географиялық артықшылықтарға, қызметкерлер жұмысының
нәтижелігіне тәуелді анықталады. Бұл күштің үш градациясы болуы мүмкін:
күшті, орташа, әлсіз. Сала қызықтырғыштығы индексы нарықтың көлеміне, алуан
түрлілігіне, өсу жылдамдығына, бәсекелес санына, пайданың орташа салалық
мөлшеріне, сұраныс циклдығына, салалық шығындардың құрылымына, баға
саясатына, заңдылыққа, еңбек қорларға тәуелді анықталады. Оның үш түрі бар:
жоғары, орташа, төмен. Суреттен осы екі көрсеткіштің байланыстары үш зонаны
құрайды: ұйым инвестиция жасау керек зонасы; ұйым инвестицияларды бұрынғы
деңгейде сақтау қажет зонасы және максимальды мүмкін пайданы алып, шығып
кету қажет зонасы болады.
Әр квадратқа арналған стратегиялар:
1 Инвестиция жасау және күшті жақтарын сақтау арқылы нарықтағы орнын
сақтау және оны бекіту.
2. Лидерлік үшін күреске инвестиция жасау.
3. Таңдамалы өсуді қамтамасыз ету
4. Ең қызықты нарықтық сегменттерге ірі инвестиция жіберу.
5. Нарықтық қызметтің бар бағдарламаларын қорғау.
6. Қызметті кеңейтуді шектеу.
7 Позицияны сақтау және қызметті басқа нысанға бағыттау
8. өнімді модернизациялау, инвестицияларды азайту және аса пайдалы
сегменттердегі позицияларды сақтау арқылы ақша табуға бағдарлану.
9. Нарықтан шығу
Қоржынды талдаудың тағы бір құралы ретінде Shell/DPM матрицасын
көрсетуге болады (DPM — Direct Policy Matrix — бағытталған саясат
матрицасы). Бұл матрицада GE матрицасына қарағанда бизнестің сандық
көрсеткіштеріне негіз жасалынған. Сонымен, БКТ матрицасында стратегиялық
таңдау белгісі ретінде ағымдағы ақша ағыны болса (яғни қысқа мерзімді
жоспарлау), GE матрицасында керісінше инвестицияларға (яғни ұзақмерзімді
жоспарлауға) көңіл бөлінеді. Ал Shell/DPM моделі осы екі көрсеткішке бірден
негізделіп стратегиялық шешім қабылдауды ұсынады.
Бұл модель, көбінесе сала тұрғысынан шектелген, тек капитал
сіңіргіштігі жоғары салаларға тән (химиялық, мұнай өңдеу, металлургия).
Shell/DPM моделі жетекшілерді ақша массасын туындыратын бизнес-
облыстардан ақша ағындарын болашақта қайтарылымы жоғары болатын бизнес-
облыстарға инвестиция түрінде қайта бөлуге бағдарлайды.
Аталған матрицалардың кемшіліктері ретінде олардың күрделілігін,
қымбат болуын және кейбір көрсеткіштерді олардың көмегімен өлшеу қиындығын
атйтуға болады. Сонымен қатар, олар болашақ жөнінде ақпарат бермейді, тек
ағымдағы жағдайды көрсетеді.
Жағдайлық, немесе «SWOT-талдау» (Strengths— күшті жақтар; Weaknesses —
әлсіз жақтар; Opportunities — мүмкіндіктер; Threats — қауіптер,
тәуекелдер).
Күшті және әлсіз жақтарды талдау ұйымның ішкі ортасын зерттеумен
байланысты болады, яғни фирманың маркетингтік, қаржы, өндірістік және
кадрлық-ұйымдастырушылық бөліктерін.
Сыртқы ортаны зерттеу арқылы ұйым мүмкін қауіптерді және жаңа
мүмкіндіктерді анықтайды.
SWOT-талдау әдістемесі фирманың күшті және әлсіз жақтарын,
мүмкіндіктер мен қауіптерді зерттеп одан кейін осы сипаттамаларының
арасындағы байланыстарды зерттейді.
Байланыстарды матрица түрінде көрсетуге болады. Сол жақтан күшті және
әлсіз жақтар көрсетіліп, үстіден мүмкіндіктер мен қауіптер жазылады.
Олардың қиылысу бөліктерінде 4 жағдай пайда болады: «КЖМ» (күш және
мүмкіндік); «КЖҚ» (күш және қауіп); «ӘЖМ» (әлсіздік және мүмкіндік); «ӘЖҚ»
(әлсіздік және қауіп). Әрқайсысына сәйкес стратегия құрастырылады.
Берілген әдістеме бойынша, сондай-ақ, әр пайда болған мүмкіндікті және
қауіпті жеке зерттеу үшін мүмкіндіктер және қауіптер матрицалары жасалыну
мүмкін. Бұл матрицаларда мүмкіндіктердің және қауіптердің болу
ықтималдылықтары (жоғары, орташа, төмен) және ұйымға әсер ету дәрежесі
(жоғары, орташа, төмен) жазылады және олардың өзара қиылысуын зерттейді.
Мүмкіндіктерді және қауіптерді үш бағытта зерттеу керек: нарық, өнім
және өнімді мақсатты нарықта өткізу қызметі бойынша.
PIMS-талдау, немесе таңдалған стратегияның пайдалылық деңгейін
анықтау. Бұл талдау стратегиялық өзгермелі шамалардың (нарықтық үлес, өнім
сапасы, вертикальды интеграция) және жағдайлық өзгермелі шамалардың кең
диапазонын (нарықтың өсу жылдамдығы, саланың даму кезеңі, капитал ағынының
жылдамдығы) пайдалылық шамасымен салыстыратын моделді құруға негізделген.
Мақсаты – бірнеше варианттың ішінен ең тиімді стратегияны таңдау.
Көп шамалық регрессия теңдеулері құрастырылады, мұнда пайдалылық
көрсеткіштері әртүрлі өзгермелі шамалармен байланыстырылады. Бұл әдісті
қолданғанда 37 фактор есебке алынды. Өзгермелі шамалар 5 класка
топтастырылды:
1. Нарықтық жағдайлардың қолайлығы:
• саланың ұзақмерзімде өсу жылдамдығы (4 — 10 жыл);
• саланың қысқа мерзімде өсу жылдамдығы (3 жылға дейін);
• өнімнің өмірлік циклының кезеңі.
2. Бәсекелестік позициялардың күші:
• нарықтық үлес;
• салыстырмалы нарықтық үлес;
• салыстырмалы өнім сапасы;
• өнім линиясының салыстырмалы тереңдігі.
3. Инвестицияларды пайдалану тиімділігі:
• инвестициялардың интенсивтілігі (сату көлеміне саналған жалпы
инвестициялар);
• негізгі капиталдың интенсивтілігі (сату көлеміне қатынасы);
• вертикальды интеграция (қосылған құнның сату көлеміне қатынасы);
• қуатты пайдалану пайызы.
4. Бюджетті келесі бағыттарда қолдану:
• маркетинг шығындарының сату көлеміне қатынасы;
• ғылыми бағыттағы шығындардың сату көлеміне қатынасы;
• жаңа өнімдерге шығындардың сату көлеміне қатынасы.
5. Нарықтағы алатын орынның ағымдағы өзгерістері:
• нарықтық үлестің өзгеруі.
Миссия - ұйымның қызмет етуінің нақты айтылған себебі. Миссия –
кәсіпорынның барлық мақсаттарын байланыстыратын нысан.
Миссияны құрастырғанда келесі факторлар есебке алынады:
1. Ұйымның пайда болу және даму тарихы, имиджы.
2. Меншік иелерінің, жетекшілердің қызмет етуінің стилі, әрекет ету
тәсілі.
3. Бар қорлар.
4. Қоршаған орта.
5. Ұйымның ерекше жақтары.
Миссияда ұйымның барлық халық топтары алдындағы жауапкершілігі
көрсетіледі.
Ұйымның миссиясы ынталандырғыш сипатта болу керек, көбінесе ол
әлеуметтік сипатта болған дұрыс.
Миссияның негізінде стратегиялық мақсаттар құрылады:
1. нарықтық үлестің нақты белгіленген шамаларын қамтамасыз ету. 2.
инновациялық мақсаттар
3. Қорларға қатысты мақсаттар. 4. Қызмет нәтижелігін көтеру мақсаттары. 5.
Әлеуметтік мақсаттар. 6. Нақты белгіленген пайда мөлшерін алу.

Барлық мақсаттар кәсіпорын мақсаттарының жүйесін құрайды
Мақсаттардың бір-біріне қатынасы келесі түрде болады.
- Комплиментарлы мақсаттар, бір мақсатқа жету басқа мақсатқа жетуге
көмектеседі.
- Бәсекелі мақсаттар, бір мақсатқа жету басқа мақсатқа жетуге
кедергі жасайды.
- Индифферентты мақсаттар, бейтарап мақсаттар.
Мақсаттардың иерархиялық деңгейі:
Жоғарғы деңгейлі мақсаттар, орташа деңгейлі мақсаттар, төменгі
деңгейлі мақсаттар.
Стратегия деп іс-әрекеттің басты бағытын, ұйым миссиясын орындаудың
негізгі жолын айтады.
Барлық кәсіпорындарға жалпы базистік стратегиялар болады. Оларды
құрастыру үшін екі координата қолданылады: нарық және өнім, нәтижелер
матрица түрінде көрсетіледі.
Даму кезеңінде болатын ұйымдарға мынадай стратегияларды ұсынуға
болады (Ансофф матрицасы).
Игерілген нарықтағы орнын кеңейту – егер ұйымда технологиялық немесе
өндірістік артықшылықтар бар болса нәтиже береді. Жаңа технологияларға
салымдар жасалынады және бағаларды азайтады.
Өнімді дамыту стратегиясы - жаңа өнімдерді шығаруды көздейді. Ол үшін
фирмада дамыған ғылыми-өндірістік, конструкторлық база мен персонал болу
керек.
Жаңа нарықтарды дамыту стратегиясы – жаңа нарықтарды іздеп, оны игеру
үшін инвестиция жұмсалады.
Диверсификация стратегиясы - жаңа өнімдерді жаңа нарықтарға жіберуді
көздейді. Бұл стратегияны, көбінесе өте бай ұйымдар жүргізе алады.
Құлдырау кезеңінде орналасқан ұйымдарға келесі стратегияларды ұсынуға
болады.
Астықты жинау стратегиясы. Ұйым барлық артық шығындарын (маркетинг,
жарнама, өткізу) күрт азайтып, өткізу көлемі азайса да пайда көлемін
максимальды етуге тырысады.
Нарықтық орнын қысқарту стратегиясы. Әртүрлі себептерге байланысты
(бәсеке, заңның өзгеруі, және с.с.)
Өнім номенклатурасын қысқарту стратегиясы. Егер кейбір өнім
түрлерінің бәсекелестік қабілеті төмен болса.
Бизнесті тоқтату стратегиясы – барлық сатуларды тоқтатады (барлық
операцияларды тоқтату арқылы немесе өз орнын сату арқылы.
Сонымен қатар бәсекелестік күрес стратегиялары болады.
Шығындар бойынша лидер болу стратегиясы өнімді бәсекелестерге
қарағанда төмен бағамен сату. Жалпы нарықта
Шығындарға назар аудару стратегиясы. Шығындарды үнемдеуді көздейді.
Нақты нарықтарда.
Дифференциальды артықшылықтар бар стратегия. Тұтынушыға максимальды
пайда әкелу көзделеді (сапа, сервис және т.с.с). Жалпы нарықта
Дифференциацияға назар аудару стратегиясы. Нақты нарықтарда.
Базистік стратегияларды бөлшектегенде олар келесі стратегияларға
айналу мүмкін:
· жұтып алу стратегиясы, компания ұтылған бәсекелесті өзіне қосып
алады;
· қосылу стратегиясы; бірнеше компаниялар өте мықты жаңа компанияны
құрайды;
· елде немесе шетелде филиал ашу стратегиясы;
· басқа компания акцияларын сатып алу стратегиясы;
· басқа компаниялармен әртүрлі өрістерде іскерлік байланыстар жасау
(ғылыми, өндірістік, коммерциялық және т.с.с.;
· вертикальды интеграция.

Тақырып 10. Инвестициялар, жобалардың тиімділігін есептеу әдістері (2
сағат)
Дәріс жоспары:
1. Инвестициялар түсінігі, түрлері
2. Инвестициялардың экономикалық тиімділігін анықтау әдістері.
3. Инвестициялық жобаның қаржы жоспары.
Практикалық сабақ (1 сағат)
Сабақта студенттер практикалық сабаққа арналған есептер жинағы
бойынша берілген тақырыпқа байланысты есеп шығарады (4.2-4.3).
Тапсырма
Есептер жинағы бойынша 2 есеп шығару.
Әдебиет
1. Дәрістер
2. Шмален Г. Основы и проблемы экономики предприятия/ под ред. А.Г.
Поршнева, М.: «Финансы и статистика», 1996 г., 336-360 б
3. Сергеев И.В. Экономика предприятия. М.: «Финансы и
статистика», 2000 г., 134-159 б.
4. Грузинов В.П. Экономика предприятия. М.: «Банки и
биржи», 1999 г., 306-326 б
5. Экономика предприятия / под ред. О.И. Волкова, М.:
«Инфра-М», 1997 г., 344-364 б.
8. 6. Бейсенова М., Садықбаева А. Кәсіпорын экономикасы (есептер жинағы),
Алматы: «Ғылым», 2002 ж., 68-78 б
7. «Кәсіпорын экономикасы» курсы бойынша практикалық сабаққа арналған
есептер жинағы
/Оқу-тәжірибелік құрал/ Алибаева М.М., Қалдыбаев М.М.: 2005, 43 б.
Студенттің өздік жұмысына арналған бақылау тапсырмалар
1. Есептер жинағында берілген тақырыпқа байланысты өздік жұмысқа
арналған есептер (1-5 тапсырмалар).
1. Инвестициялар түсінігі, түрлері
Инвестициялар – пайда табу мақсатында кәсіпкерлік қызмет объектілеріне
капитал жұмсау. Мақсатына және мерзіміне қарай инвестициялар келесі
топтарға бөлінеді:
— қоржынды – бағалы қағаздарды сатып алу және оларға басқару жүргізу.
— венчурлық – жаңа қызмет өрістеріне немесе жаңа өнімдерге жұмсалатын
қаржы
— тура – шаруашылық жүргізуші субъектілерінің жарғылық капиталына
жасалынатын салымдар
— аннуитеттер – сақтандыру және зейнетақы қорларына жасалынатын
салымдар.
Жалпы алғанда инвестициялар қоржынды және нақты болып бөлінеді.
Нақты инвестициялар келесі түрде бөлінеді:
1) мүлікке – күрделі шығындар
2) материалдық емес (кадрларды даярлау, жарнама, зерттеулерге,
құрастыруларға).
Формасына қарай инвестиция түрлері:
a) ақшалай немесе оған эквивалентты қаржымен;
b) жер қорымен;
c) ғимараттармен, құрлыстармен, жабдықпен немесе басқа мүлікпен;
d) ақшалай саналған мүлік құқықтарымен (патент, сауда маркалары, лицензия).
Инвестиция көздері:
1) кәсіпорынның өзіндік қаржысы (пайда, амортизация, сақтандыру қоры);
2) келтірілген қаржы (акция, облигация, бағалы қағаздар сату);
3) қарызды қаржы (несие, облигациялық қарыз, шетел банктердің, ұйымдардың
несиелері, сақтандыру және зейнетақы қорларының несиелері);
4) Жоғары тұрған холдингпен, қаржы-өнеркәсіптік топтармен берілетін қаржы;
5) Мемлекеттік бюджет пен қаржы қорларынан тегін салымдар;
6) Шетел инвестициялары.
Инвестициялау қағидалары:
1) «замазка» қағидасы. Инвестиция тиімділігін алдын-ала анықтау.
2) Адаптациялық шығындар қағидасы. Жаңа инвестициялық ортаға бейімделу
шығындары.
3) Мультипликатор қағидасы. Салалардың байланысын ескеру.
4) Q қағидасы. Қатаң реттеу жүргізілмейтін кәсіпорындарда қолданылады.
Инфляцияны, тәуекелді, қайтарып алу мерзімін және капитал салу
шарттарын есебке алу.
Инвестицияларды жасау нәтижелері: экономикалық, техникалық, әлеуметтік,
экологиялық, саяси
Күрделі шығындар - өндірістік қорлардың құнын өсіруге жіберілетін
салым
Күрделі шығын түрлері:
1) ескі – іс жүзінде істейтін негізгі қорлар құны (Ке).
2) жаңа – жаңа жабдықтың құны: бағасы, жеткізу және орнату құны,
модернизация шығыны, жобалауға, құрылысқа және айналым қаржыны
өзгертуге кеткен шығындар:
[pic]
3) [pic] Кқолд– қолданылған күрделі шығындар.
4) Кқос=Кж–Ке
2. Инвестициялардың экономикалық тиімділігін анықтау әдістері.
Инвестиция тиімділігін анықтағанда келесі көрсеткіштер анықталады:
1) Коммерциялық тиімділік көрсеткіштері – тікелей қатысушылар үшін
нәтижелерді сипаттайды.
2) Бюджеттік тиімділік көрсеткіштері – мемлекеттік, жергілікті бюджетке
әсерін сипаттайды.
3) Экономикалық тиімділік көрсеткіштері– қатысушылардың, аймақтың,
жалпы елдің тура мүддесіне қатысты болатын жоба бойынша шығындар мен
нәтижелерді сипаттайды.

1) Классикалық әдіс

Күрделі шығындардың абсолютты нәтижелігін күрделі шығындар тиімділік
коэффициенті сипаттайды:
[pic] П – пайда; К – күрделі шығын
Салыстырмалы экономикалық тиімділік көрсеткіштері бірнеше вариантты
салыстыруға мүмкіндік береді. Ол үшін келтірілген шығындар формуласы
қолданылады:
[pic] С – жылдық өзіндік құн.
Ен – экономикалық тиімділіктің нормативты коэффициенті.
К – күрделі шығындар. Тн – ақталу мерзімі.
Тиімді вариантты іске асырудың экономикалық нәтижесі келесі формула
бойынша табылады:
[pic]
Ақталу мерзімі: Та = (К2 – К1)/П(Үж)
Жылдық экономикалық үнем: Үж = (С1 – С2)*В2
2) Дисконттау әдісі
Инвестициялар кәсіпорын қызметіне ұзақ уақыт ішінде әсер етеді.
Шығындарды мен нәтижелерді белгілі бір уақыт шектерінде бағалайды, оны
есептеу горизонты (Т) деп атайды. Осы есептеу горизонтын құрайтын уақыт
аралықтары (бірліктері) есептеу қадамдары деп аталынады. Есептеу
горизонтының ұзақтығы келесі факторларға тәуелді болады:
✓ Объектіні жасау және қолдану ұзақтығы;
✓ Негізгі технологиялық жабдығының қызмет ету мерзімі;
✓ Алдын ала белгіленген пайда сипаттамаларына жетуіне қарай;
✓ Инвестор талаптары.
Барлық шығындар бастапқы және ағымдағы болып бөлінеді. Есептеулерге
қолданылатын бағалар келесі болуы мүмкін:
1) Базистік – белгілі бір уақыт мерзімінде халық шаруашылығында
қалыптасқан бағалар. Олар бүкіл есептеу мерзімі ішінде өзгеріссіз
қалады (Цб).
2) Болжамды бағалар – баға динамикасын болжау негізінде белгіленеді.
Үнемі түзетіліп отырылады (инфляцияны есебке алмай):
[pic] [pic] – t есептеу қадамында бастапқы tн мерзімімен
салыстырғанда өзіндік құнның өзгеру индексы.
3) Есепті баға – инвестирлеу нәтижелерін инфляцияны есебке алып
есептегенде қолданылады:
[pic] Iи – инфляция индексы.
Инфляция – экономикадағы немесе жеке қор түріне бағалардың өсуі.
[pic]
Инвестициялар ұзақ уақыт бойы кәсіпорын қызметіне әсер етуіне
байланысты барлық шығындарды және нәтижелерді бастапқы мерзім бағаларына
келтіру қажеттігі туындайды. Ол үшін дисконттау коэффициенті қолданылады:
[pic] t – есептеу қадамы.
Е – дисконт нормасы, капиталға саналған пайда нормасына тең, инвестор
өздігінен белгілейді. Ол үшін банк депозиттерінің пайызына, ірі сенімді
фирмалар акцияларының дивиденд пайызына, өндіріс рентабельділігіне назар
аударылады.
Дисконттау әдісі бойынша келесі көрсеткіштер анықталады:
1) ТКТ – Таза келтірілген табыс (NPV).
2) ТИ – табыстылық индексы.
3) ТІН– Табыстылықтың ішкі нормасы.
4) Т – ақталу мерзімі.
1. ТКТ (NPV)
[pic]
T – есептеу горизонты. t – есептеу қадамы. Rt – t қадамында
инвестициялаудың нәтижесі.
Зt – t қадамы бойынша болған шығындар. Сонымен қатар келесі
формула қолданылады:
[pic] [pic] - t қадамы бойынша инвестицияларсыз болған шығын көлемі
[pic] – t қадамында инвестицияларды дисконттау.
Егер ТКТ>0, онда жоба тиімді деп саналады.
2. ТИ (PI)
[pic] Егер ТИ>1, онда жоба тиімді.
3. ТІТ (IRR) Келесі теңдеу бойынша табылады:
[pic]
Евн – келтірілген нәтиже шамасы келтірілген күрделі шығындарға тең
болғандағы дисконт нормасы.
Егер Евн>Е, онда жоба тиімді.
4. Т – жобаны бастау уақытынан бастап жалпы интегральды нәтиже оң сан
шыққанға дейінгі минимальды уақыт:
[pic] Егер [pic], онда жоба тиімді.

Жобаның коммерциялық нәтижелігі қаржылық шығындарды табыстылық
нормасын қамтамасыз ететін нәтижелерді салыстыру арқылы анықталады.

Е = Нәтиже/Шығындар
Әр қадамдағы нәтиже ретінде нақты ақшаның ағыны қолданылады.
Жобаны іске асырғанда 3 түрлі қызметті бөліп көрсетеді:
1. Инвестициялық – негізгі қорлар құнының өзгерісімен байланысты.
2. Операциялық – кәсіпорынды басқарумен және ағымдағы шығындармен
байланысты.
3. Қаржылы – бағалы қағаздар қоржынымен байланысты.
Қызметтің әр түрі ақшаның келуімен және шығуымен байланысты болады.
[pic]
П – ақшаның түсімі.
О – ақшаның шығыны.
Ф – нәтиже.
Нақты ақша тасқыгы деп инвестициялық және операциялық қызметтен түскен
ақша мен шығындар арасындағы айырманы айтады.
[pic]
Нақты ақша сальдосы – бұл барлық үш қызмет түрі бойынша ақша түсімдері
мен шығындары арасындағы айырма.
[pic]
Негізгі шарт – аталған көрсеткіштер оң сан шығу керек.

Белгісіздікті және тәуекелді есебке алу.

Белгісіздік деп ақпараттың жетпеуін немесе толық еместігін айтады.
Тәуекел кәсіпкердің өз қаржысын жоғалту ықтималдылығын көрсетеді.
Белгісіздік пен тәуекелдің келесі түрлерін ескеру қажет:
1. Экономикалық заңдылық, ағымдағы экономикалық жағдай, инвестиция
жасау жағдайлары.
2. Сыртқыэкономикалық тәуекел.
3. Саяси жағдай тұрақсыздығы, қолайсыз әлеуметтік-саяси өзгерістер.
4. Бағалардың валюталық курстарының өзгеруі, нарық конъюнктурасының
өзгеруі.
5. Табиғи-климаттық факторлар.
6. Өндірістік-технологиялық тәуекел.
Тәуекелді арнайы экономикалық-математикалық әдістер көмегімен
компьютермен есептеуге болады.
Егер тәуекел ықтималдлығы белгілі болса, инвестициялардан болатын жалпы
нәтиже математикалық күтім формуласы бойынша анықталады:
[pic]
Эi – іске асырудың i-й шарты бойынша интегральды нәтиже.
pi – i-й шарттың іске асу ықтималдылығы.
Жобаны таңдау белгілері: мақсаты, сыртқы және экологиялық белгілер,
жобаны іске асыратын инвестордың белгілері, ғылыми-техникалық белгілер,
коммерциялық белгілер, өндірістік белгілер, нарық белгілері, аймақтық
ерекшеліктерді есебке алатын белгілер.

3. Инвестициялық жобаның қаржы жоспары.
Қаржы – кәсіпорынның ақша жиынтығы және оларды қалыптастыру, бөлу және
қолдану жүйесі.
Қаржы көздері: жеке жинақтар, акционерлі капитал, пайлық салымдар,
ұзақмерзімді несие, инвестициялар, бюджеттік ақша.
Қаржы жоспары кәсіпорынның төлем қабілеттілігін және ликвидтілігін
қамтамасыз ету үшін қолданылады. Қаржы жоспарының үш түрі бар: оперативті
(1 жылға дейін), ағымдағы (1 жыл), перспективті
Қаржы жоспарына келесі құжаттар жатады:
1) Табыстар мен шығындар жоспары (кәсіпорын пайдалылығын көрсетеді);
2) Несиелік жоспар (қарызды қолдануды сипаттайды);
3) Ақша ағындарының жоспары (ликвидтілікті қамтамасыз етеді);
4) Кәсіпорын балансы (кәсіпорынның қаржы жағдайын сипаттайды).
Кәсіпорын балансы активтерден (кәсіпорын меншігіндегі мүлік) және
пассивтерден (қаржы көздері) тұрады. Олар бір-біріне тең болу керек.
Кәсіпорын активтері ликвидті (айналым қаржы) және ликвидті емес
(негізгі капитал) болып бөлінеді.
Баланс бойынша келесі көрсеткіштер анықталады:
1. айналым қаржының ликвидтілігі – кәсіпорынның қажет уақытта қарыз
қайтаруға қабілетін көрсетеді.
1. Абсолютты ликвидтілік коэффициенті:
Кал = Ақша/қысқа мерзімді міндеттемелер >=0.5
2. Ликвидтілік коэффициенті:
Кл = (Ликвидті активтер - өндірістік қорлар)/қысқа мерзімді
міндеттемелер >=1,0
3. Ағымдағы ликвидтілік коэффициенті:
Кағл = Ликвидті активте/қысқа мерзімді міндеттемелер >=2
2. Автономия коэффициенті – кәсіпорынның қаржылы дербестігін
сипаттайды.
Ка = Өзіндік капитал/Баланс сомасы >=0.5
3. Қарызды және өзіндік капиталдың ара-қатыс коэффициенті
К =Ұзақ және қысқа мерзімді қарыз/Өзіндік капитал <=1
4. Капитал рентабельділігі:
Қаржының жаңа түрі ретінде лизингты айтуға болады – жалдың ерекше түрі.
Лизинг – мүлік иесі мен жалға алушы арасында мүлікті белгілі бір
мерзімге беру, ол үшін рентаны төлеу және, көбінесе, амортизация мерзімінің
аяғында мүлікті толығымен өзіне алу жөнінде келісім шарт.
Лизинг пен жал арасындағы айырмашылықтар:
1) Лизингте толық амортизация төленеді.
2) Лизинг өнімді өткізудің бір түрі ретінде қолданады.
3) Лизинг мерзімі келісімде тіркеледі және одан бас тартуға болмайды
(жалдан бас тартуға болады).
Лизинг формалары:
1. Оперативты лизинг: келісім мерзімі амортизация мерзімінен әлдеқайда
кем (жалға ұқсас).
2. Қаржы лизингы: Келісім мерзімі амортизация мерзіміне жақын немесе
тең болады. Оның түрлері:
а) тура (қарапайым) лизинг:

Жабдық лизингтік компания балансында болады.

б) қайтармалы лизинг:

Артықшылықтар:
1. Лизинг 100% несие беруді көздейді және төлемдерді қолма-қол төлеуді
талап етпейді.
2. Жалға алушы жабдықты жаңартуға мүмкіндік алады.
3. Есепте мүлік лизинг беруші балансында болады.
4. Лизинг кепілдемені талап етпейді, өйткені кепілдеме ретінде
жабдықтың өзі болады.
5. Барлық дамыған елдердің мемлекеттік саясаты лизингтік операцияларды
кеңейтуге және дамытуға бағытталған.
Кемшіліктер:
1. Лизинг берушінің үлкен қаржы шығындары.
2. ҒТП байланысты жабдық ескірсе және бұл жағдай келісімде
көрсетілмесе, төлемдерді амортизация мерзімінің аяғына дейін жасай
беру қажет.
3. Лизингтің жалпы құны несие құнынан, көбінесе жоғары болады.
4. Лизингтік операцияларды жүргізудің күрделілігі.
Салық жүйесі – салықтардың жиынтығы және оларды есептеу және бақылау
жүйесі.
Негізгі қағидалары: Мүмкіндіктер бойынша төлеу; Артықшылық үшін
төлеу; Есептеудің қарапайымдылығы және қол жетерлігі.
Функциялар:
фискальды; қайта бөлу; ынталандырушы.
Салықтар түрлері:
тура; жанама; жалпы; арнайы. пропорционалды;
прогрессивті.

-----------------------

Бастапқы құны

Жеткізу шығыны

Негізгі қорлар бағасы

Қою (монтаж)

Қайта есептеу құны

Бастапқы баға

Қайта есептеу коэффициенті

Қайта есептеу құны

Қайта есептеу коэффициенті

Қалдық бағасы

Амортизация

Бастапқы баға

Қалдық бағасы

Айлық еңбек ақы

Күндік еңбек ақы

Сағаттық еңбек ақы

Тарифтік қор

Күндік еңбек ақыға қосымша төлемдер

Сағаттық еңбек ақыға қосымша төлемдер

Қосымша төлемдер, тарифтік қорға

Жабдық өңдірушісі

Лизингтік компания

Өткізуден түскен табыс

Материалдар

Затраты на продукт

Шикізат, материал қорлары

Негізгі еңбек ақы (тура еңбек)

Аяқталмаған өндіріс

Дайын өнім

Өзіндік құн

Жанама жалпы өндір-к шығындар

Жалпы пайда

Операциялық пайда

Коммерциялық шығындар

Затраты на период

Әкімшілік шығындар

Коммерциялық және әкімшілік шығындар

Жалға алушы

Лизингтік компания

Жалға алушы

Пәндер

Қазақ тілінде жазылған рефераттар, курстық жұмыстар, дипломдық жұмыстар бойынша біздің қор #1 болып табылады.

Ақпарат

Қосымша

Email: info@stud.kz

Іздеу
Файл қосу
Презентациялар
Тегін
Кабинет
Баланс
Таңдаулы жұмыстар
Cатып алған жұмыстарыңыз
Менің файлдарым
Презентацияларым
Сатылым статистикасы