Айдалада атамның үлкен тақиясы түсіп қалыпты.



Бар екен бір мақұлық қаны қашқан,
Сақылдап адам келсе аузын ашқан.
Болғанда отыз омыртқа, қырық қабырға,
Мұны тапқан адамның ақылы асқан.



Апан-апанды көрдім,
Жаман шапанды көрдім,
Алпыс аяқтыны көрдім,
Адам жұтқанды көрдім.



Қарыптары каф-дыр білсең оны,
Қанаттары қатар жатар жаны.
Сүйегі толып жатыр пара-пара,
Терісін сыдырып алса, шықпас қаны.



Бір құс бар қанат жайса дөп-дөңгелек,
Адамнан ешқашанда жүрмес бөлек.
Ұшса да, қонса-дағы еркі адамда,
Жатасың ыстық болса көлеңкелеп.



Буын-буын қалтада,
Буы шыққан насыбай.
Мұны тапқан кісінің,
Жүз жиырма жасы бар.
Құлындары құла ала,
Құлақтары кез ала.



Айуанға екі қолын артып тұрған,
Белбеуін екі жерден тартып тұрған.
Алдына не тастаса соны жалмай,
Заһарын төбесіне шашып тұрған.



Дәудің іші өртеніп,
Көзінен бу шықты.



Бір топ құс бір қалбада арқандаулы,
Ол құстың қол-аяғы бәрі баулы.
Ішінде бірақ сұңқар, басшысы бар,
Болыпты сол сұңқарменен бәрі даулы.



Алпыс терек,
Адамға керек,
Алпыс теректің бәрі-ұя,
Тұрған жері - қия.



Пәндер