Жұмбақтар: Жұмбақ өлеңдер


Меккеде бір ағаш бұтақтары,
Үстінде отыз,отыз жапырақтары.
Жапырақтың асты ақтан,үсті шұбар,
Қыздардың мұны білмес ақымақтары.



Айт дегенде айтамын ақбар да ақбар,
Ақбар да ақбар ішінде алпыс қаз бар.
Он екі үйрек, қырық сегіз қазы бар-ды,
Ақын болсаң, құдаша, мұны тап та ал.



Ақырзаман болғанда ұрадыжел,
Мыңқарабас саулыққа бір қозы тел.
Мыңқарабас саулықты жалғыз еміп,
Қозы неге маңырайды, пәруадігер?



Айт дегенде айтамын айда болар,
Таңалдында Шолпан пайда болар.
Ақын болсаң жұмбағымды шешіп берші,
Ақ меруерт шыққан жері қайда болар?



Әуелден біреу жалғыз, біреу егіз,
Көзі жоқ көкіректе әслі сегіз.
Еш адам бұл жұмбақты тапқан емес,
Егер тапса ақылы бұл адамның ұшан-теңіз.



Отыз қой, бес жорғаменен түстім жолға,
Бір қылыш жалаңдаған алып қолға,
Қырық нарға қазына артып тара қойсаң,
Патшамыз не берер ет бізге сонда.



Басында бәйтеректің төрт бұтақ бар,
Төрт бұтақ бүрлесе егер көп бұтақтар.
Шешіп бер, ақын досым, жұмбағымды,
Төрт бұтақта қанша жапырақ бар?



Тізілген қалыңтаяқ бір озбайды,
Жел соқса нар түйедей ол озбайды.
Мойнынан арқан тағып, байлап қойсам,
Неліктен адамзатша сөз қозғайды.



Бір көл бар,жер де емес,көкте емес,
Ішіне ит түссе де адам емес.
Телміріп сырлы көлге қарай қалсам,
Жалт қарады бір адам өзім өңдес.



Қараңғыдан жарыққа кез келтірген,
Өңірге өмір гүлін өзі өндірген.
Шиден шырақ болғанда матор жалын,
Ғылым мен дүниені безендірген.



Пәндер