Жұмбақтар: Уақыт


Келгенде күн төбеге болады түс,
Кезегін ұмытады жаз бенен қыс.
Күніне он екі айлық жол жүреді,
Өзінің қанаты бар, бір жансыз құс.



Өмірді өлшейді,
Ешкімнен сұрамай.
Тіліңді алмайды,
Тетігін бұрамай.



Бір кісі бар дүниеде,
Шемішке шағып тұрады.
Бұл кісіден әр уақыт
Әркім мезгіл сұрады.



Шіңгірлеген жеңешем,
Шыр етті де оятты.
Гуілдеген ағекем
Гу етті де ұзатты.



Тағы бар өнер біткен асыл шөлмек,
Бір толып, бір басылып, қайтып келмек.
Күні-түн жиырма төрт жұмыртқасы,
Қанаты ақтан сары бір көбелек.



Сырт-сырт соғады,
Уақыт озады.



Сырт-сырт сыртылдайды,
Тілі екеу, сөзсіз үн шығады.
Кейде екеу бір жерде,
Қосылып бірге дем алады.



Болаттан салған жүрегі,
Сырт-сырт соғып жүреді.
Үйде арқандаулы тұрады,
Тыста кісендеулі жүреді,
Күнді метрсіз өлшейді,
Сөзсіз түсіндіреді.



Бір нәрсе күні бойы санап тұрады,
Оған жұрттың бәрі қарап тұрады.



Қозғалады орнынан,
Бірақ рет күнінде.
Ел ұйықтаса ол ояу -
Тыныштық жоқ үнінде.



Пәндер