Жұмбақтар: Мүбәрак Жаманбалинов


Ағаштың бүрін
Талшық қып жүрмін.
Қар астын үңгіп
Үй қылған...



Жүргенде – байпаң,
Тұрғанда – маңғаз,
Кеудесі қайқаң,
Мен болам паң...



Өзім судан өнемін,
Суға салсаң, өлемін.



Өзгеге «киін» деймін,
Өзім киінбеймін.



Бір алаша төселген,
Екі ауылды жалғайды.
Өмірінде еш адам
Оны жинай алмайды.



Алыстан «Айдын көл» дейсің,
Жақын барсаң, көрмейсің.



Ну орманда құйғытады,
Көтеріп ап қу бұтаны.



Тарағым бар –
Таранбаймын.
Орағым бар –
Ора алмаймын.
Сақалым бар, ал бірақ
Мен ақсақал бола алмаймын.



Күн-күн сайын жыртылдық,
Өміріміз бір күндік.



Құлаш-құлаш ішегім бар,
Қатпар-қатпар белім бар,
Төрде маған орын бар,
Жаз күніндей демім бар.



Пәндер