Қысына қарай көктемі,
Диқанына қарай кетпені.




Құмнан құдық қазсаң,
Шегенде.
Қозым жатсын десең,
Көгенде.




Елдің даңқын қонағы шығарар,
Жердің даңқын бұлағы шығарар.




Сортаң жерге шөп шықпас,
Шөп шықса да, көп шықпас.




Тұт ағаштың тұтын же,
Тұтын жесең, күтіп же!




Шегірткелер егін жер,
Екпей-сеппей тегін жер.




Тайпақ сай — тасқалақ,
Сабырсыз жігіт — сасқалақ.




Диқан нанын жейді.
Жалқау арын жейді.




Бақыт бесігі — ел,
Ырыс есігі — жер.




Ана көркі —
Алдындағы баласы.
Қалакөркі —
Үйі, орман, ағашы.




Қысың қарлыболса —
Жер семіз.
Көктемің жаңбырлы болса —
Дән егіз.




Бағбан жемісті ағашын айтар,
Мұрап суының сағасын айтар.
Шопан өсірген қойын айтар.
Өлеңші өлең айтқан тойын айтар.
Ұста соққан тамын айтар.
Диқан шығымды егінінің бабын айтар.




Супатшасы — мұрап,
Түн патшасы — шырақ.




Елімбай болсын десең,
Жеріңнің бабын тап.
Ерімсай болсын десең,
Еліңніңбабын тап.




Қысың қарлы болса,
Жерің ылғалды болады.
Жерің ылғалды болса,
Еккенің нәрлі болады.




Жермен келген — жермен кетеді.
Желмен келген — желмен кетеді.




Қалың ағаштың
Қисығы болмайды.




Қу ағашқа ну ағаш — сүйеу.




Бозторғай момынсып жүріп
Бір мойын тарыны тауысады.




Егін ексең — ебін тап,
Ебін тапсаң — жерін тап.




Егін ексең —
Шығырыңды майла.
Мал өсірсең —
Қонысыңды сайла.




Ормансыз жер — жалаңаш.
Армансыз ер — жалаңаш.




Жер жарасты көрінер
Өзені мен көлімен,
Ел жарасты көрінер
Еңбегі жанған ерімен.




Мал саусаң — сүт,
Жер саусаң — құт.




Гүл жайнамай
Бұлбұл сайрамайды.




Пәндер