Қазақстандағы ұлт-азаттық көтеріліс

1 1916 жылғы Қазақстандағы ұлт.азаттық көтеріліс — 1916 ж. шілде айының басы
2 Қазақ халқының 1916 жылғы ұлт . азаттық көтерілісі.
3 Кәсіпорын иелерінің, жергілікті буржуазия мен феодалдардың зорлық . зомбылығы

Көтерілістің шығу себебі әлеуметтік-экономикалық және саяси сипаттағы факторлар еді. Яғни отарлық езгінің соғыс кезінде барынша күшеюі, жерді тартып алу, орыстандыру саясаты және т.б. Көтерілістің басталуына патшаның 1916 ж. маусымдың 25 армияның қара жұмысына Түркістан өлкесінің және ішінара Сібірдің 19-дан 43-жасқа дейінгі ер-азаматтарын шақыру жөніндегі жарлығы түрткі болды.
Шілденің басында қазақ даласында көп кешікпей қарулы көтеріліске айналған стихиялық бас көтерулер басталды. Ол біртіндеп ұйымдасқан сипат алды: Торғай мен Жетісуда оның танылған жетекшілері А. Иманов, Ә. Жанкелдин, Т. Бокин, Б. Әшекеев, Ө. Саурықов басшылық еткен ірі ошақтары пайда болды.
Қазақ қоғамында патша жарлығы мен көтеріліске деген көзқарас бір мәнді болған жоқ: бай-феодалдардың бір бөлігі, жергілікті әкімшіліктің кейбір шенеуніктері патша жарлығын қолдап, оны орындауға шақырды. Қазақ интеллигенциясының кейбірі (Боқин, Ниязбеков, Жүнісов) жарлыққа қарсы шығып, оны орындауға қарсыластық көрсетуге шақырса, «Қазақ» гәзеті төңірегіндегі зиялылар (Ә. Бөкейханов, А. Байтұрсынов, М. Дулатов және т.б.) күші басым үкіметке қарсы шығудың халықты қырғынға ұшыратарын ескертіп, сабыр сақтауға шақырды.
Көтерілістің аса ірі ошақтары Жетісу, Торғай болды. Жетісу облысында қарулы қарсыластық шілде-тамыз айларында жаппай қарқын алды. Шілденің 17 Жетісу мен Түркістан өлкесінде әскери жағдай жарияланды. Патша үкіметі мұнда ірі әскери күштерді жібере бастады. Қыркүйек, қазан айының басында жетісулық көтерілісшілер шегініп, Шығыс Түркістанға өтіп кетуге мәжбүр болды.

1. www.google.kz
2. www.referats.kz
3. http://referatik.kz/

Пән: Қазақстан тарихы
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 7 бет
Таңдаулыға:

1916 жылғы Қазақстандағы ұлт-азаттық көтеріліс — 1916 ж. шілде айының басы
Көтерілістің шығу себебі әлеуметтік-экономикалық және саяси сипаттағы
факторлар еді. Яғни отарлық езгінің соғыс кезінде барынша күшеюі, жерді
тартып алу, орыстандыру саясаты және т.б. Көтерілістің басталуына патшаның
1916 ж. маусымдың 25 армияның қара жұмысына Түркістан өлкесінің және
ішінара Сібірдің 19-дан 43-жасқа дейінгі ер-азаматтарын шақыру жөніндегі
жарлығы түрткі болды.
Шілденің басында қазақ даласында көп кешікпей қарулы көтеріліске
айналған стихиялық бас көтерулер басталды. Ол біртіндеп ұйымдасқан сипат
алды: Торғай мен Жетісуда оның танылған жетекшілері А. Иманов, Ә.
Жанкелдин, Т. Бокин, Б. Әшекеев, Ө. Саурықов басшылық еткен ірі ошақтары
пайда болды.
Қазақ қоғамында патша жарлығы мен көтеріліске деген көзқарас бір мәнді
болған жоқ: бай-феодалдардың бір бөлігі, жергілікті әкімшіліктің кейбір
шенеуніктері патша жарлығын қолдап, оны орындауға шақырды. Қазақ
интеллигенциясының кейбірі (Боқин, Ниязбеков, Жүнісов) жарлыққа қарсы
шығып, оны орындауға қарсыластық көрсетуге шақырса, Қазақ гәзеті
төңірегіндегі зиялылар (Ә. Бөкейханов, А. Байтұрсынов, М. Дулатов және
т.б.) күші басым үкіметке қарсы шығудың халықты қырғынға ұшыратарын
ескертіп, сабыр сақтауға шақырды.
Көтерілістің аса ірі ошақтары Жетісу, Торғай болды. Жетісу облысында
қарулы қарсыластық шілде-тамыз айларында жаппай қарқын алды. Шілденің 17
Жетісу мен Түркістан өлкесінде әскери жағдай жарияланды. Патша үкіметі
мұнда ірі әскери күштерді жібере бастады. Қыркүйек, қазан айының басында
жетісулық көтерілісшілер шегініп, Шығыс Түркістанға өтіп кетуге мәжбүр
болды.
Торғай көтерілісі (басшылары А. Иманов, Ә. Жанкелдин) 50 мыңдай адам
қамтыған ірі қозғалыс болды. А. Иманов көтерілісшілерді ондыққа, елулікке,
жүздікке, мыңдыққа бөлді. Арнайы мергендер бөлімшесі құрылды. А. Иманов бас
сардар болды. Оның жанында әскери кеңес жұмыс істеді.
Торғай облысындағы көтеріліс патша үкіметі құлатылғаннан кейін ғана
тоқтады.
1916 ж. көтеріліс қазақ халқының көп ғасырлық ұлт-азаттық қозғалысының
тарихында маңызды орын алды. Ол отарлауға және империалистік саясатқа қарсы
өрбіді.

Қазақ халқының 1916 жылғы ұлт – азаттық көтерілісі.
Патшалық Ресейдің ХХ ғасырдың басында Орта Азияның шығыс
аудандарын отарлауы өте күшті қарқынмен жүргізілді. Тек 1907 – 1912 жылдары
империянның еуропалық бөліктерін бұл жаққа 2 млн 400 мың адам келіп
қоныстанды. Әсіресе, Қазақстанда отарлау кең ауқымда жүргізілді.
Қазақтардың жерлерінде патша өкіметі шаруаларды қоныстандыру үшін жер қорын
жасап, 1916 жылға дейін олардың 45 млн. десятина ең шұрайлы жерлерін тартып
алды, сөйтіп жергілікті халықтар таулар мен шөл далаларға ығысуға мәжбүр
болды. Бұл жерлерде не су, не мал жаятын жеткілікті шабындық болмады.
ХІХ ғасырдың аяғы ХХ ғасырдың басында бұрынғы Түркістан
аймағында (Хиуа мен Бұқараны қоспағанда) 941 жаңадан қоныстанған поселкелер
пайда болды. Бұл кезде Түркістанда орыс посекілерінің әрбір тұрғынына 3,17
десятина егін егетін жерден келсе, жергілікті тұрғындарға (қазақ, өзбек,
қырғыз, және т.б.) 0,21 десятинадан ғана жер келді. Сөйтіп, ешқандай жері
жоқ қазақ –қырғыз тақыр кедейлерінің үлкен тобы құрылды. Жетісу
губерниясында көшіп келген орыс кулак шаруашылықтарының 90 проценттен
астамы қазақ кедейлерінің жалдамалы еңбегін пайдалнады. Қазақ жерлерін
күшпен тартып алу жергілікті халықтар мен орыс –украин қоныстанушыларының
арасындағы қайшылықтарды шиеленістерді, жер мәселесі жөніндегі күштеу
саясаты шеткі аймақтарда да кеңінен тарады.
1914 жылы патшалық Ресей дүниежүзілік соғысқа тартылды. Бұл
Бірінші дүниежүзілік империалистік соғыс барлық халықтарға, соның ішінде
Қазақстанға да асар ауыр зардаптарын тигізді. Ол патша чиновниктері мен
жергілікті әкімдерінің және байлардың зорлық –зомбылығы мен озбырлығын
күшейтті. Соғыс қажетіне Қазақстаннан орасан көп жылқы, ауыл шаруашылық
өнімдері жөнетілді. Жергілікті халықтан алынатын салық 3 – 4 есе көбейді,
шаруалардың ірі қара малы мен мал азығын соғыс қажетіне алу күшейді.
Осынның бәрі егістік жердің қысқаруына, ірі қара мал басынның азаюына әкеп
соқтырды. Елдің өенркәсібіндегі жалпы күйзеліс пен ауыл шаруашылығының
күйзелуі Қазақстан экономикасын құлдыратты. Қалалар мен ауылдардағы еңбекші
бұқараның жағдайы күрт төмендеді.
Соғыс жылдары тек Түркістаннан майдандағы әскерлердің қажеті
үшін 40, 899, 044 пұт мақта, 38 мың шаршы метр киіз, 3 млн. пұт мақта майы,
229 мың пұт сабын, 300 мың пұт ет, 473,928 пұт балық, 70 мың жылқы, 12797
түйе күштеп алынып, майдан аймақтарына жіберілді. Қазақ шаруаларын
кәсіпорындарға, кулак шаруашылықтарына жалдап жұмыс істету күшейді.
Дүниежүзілік империалистік соғыс елде өнеркәсіптің қирауына, ауыл
щаруашылығының тоқырауына (дағдарысына), халық арасындағы аштыққа алып
келді. Жергілікті жерлерде шенеуніктер мен әкімшіліктердің зорлап алымсалық
жинауы өсті, халықтар арасындағы ұлттық бөлунішілік күшейді. Қазақ
даласында жалпы ұлттық дағдарыспісіп жетілді.
Соғыс ауртпалығы Қазақстанда жұмысшылар мен шаруалар
қозғалысының өуіне түрткі болды. 1915 жылы маусым айында Екібастұз,
Байқоңыр көмір кендерінде, Спасск мыс кен руднитінде, Орынбор –Ташкент
темір жолында жұмысшылардың қозғалысы бой көтерді.
Соғысқа қарсы, қымбатшылыққа және етек алып келе жатқан аштыққа
қарсы қалалар мен деревняларда қала кедейлері мен майданға кеткен
солдаттардың әйелдері ереуілге шықты. 1916 жылы қаңтар айында мұндай
тоқулар Верный, Семей қалаларында болды.
... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.