Мұрат, Дулат және Шортанбай толғауларының тақырыптық және стильдік салыстырмалы талдауы

Асылзада баласы

Дәулеті кетіп қолынан,

Қоңсысына құл болды.

Асылсыздың баласы

Ақшасына сүйеніп,

Айтқан сөзі пұл болды.

Шыр көбелек айналып,

Замананың адамы,

Заманың мұндай сұм болды.

Осындай заман кез болды,

Ер дегенің ез болды.

Қамқа, торғын бөз болды,

Саф алтының жез болды.

Мынау ақыр заманда

Алуан-алуан жан шықты.

Арам, араз хан шықты,

Қайыры жоқ бай шықты.

Сауып ішер сүті жоқ,

Мініп көрер күші жоқ

Ақша деген мал шықты.

Бірсіндеп садақ асынған,

Біріндеп жауды қашырған,

Қорамсаққа қол салған,

Қозыжауырын оқ алған.

Атқан оғы шырқырап,

Еділден өтіп жоғалған.

Беркініп садақ асынбай, а

Біртіндеп жауды қашырмай, а

Білтеліге доп салмай, а

Қорамсаққа қол салмай, а

Атқан оғы жоғалмай . . . а